1/2 marathon Amsterdam

Ik had best een goed gevoel vantevoren, had er ook zin in. In deze wedstrijd over 21,1 km. liep ik in 2008 mijn pr (1.32). Dat ik dat niet zou benaderen, wist ik. Ik was nieuwsgierig naar mijn mogelijkheden op dit moment. Mijn hamstringpijntje was opgeschoven naar mijn bilspier. Het zeurde wat, maar ik maakte me niet heel ongerust. Hoe zou mijn duurvermogen zijn? De omstandigheden kon het niet aan liggen, helemaal goed: een zonnetje, 10 graden en een lichte wind. De kledingkeus was al snel gemaakt, korte tight en een shirt met korte mouwen. Gelukkig kon ik met Theo, Herma en Nancy starten in startvak 1, vóór de business-lopers. Na het meehupsen bij de warming-up gingen we los. Nancy en ik zouden bij elkaar blijven en op een tijd van 1.38 gaan lopen, evt. als het goed zou gaan op 1.06 overstappen. De eerste kilometers gingen hard, voor mijn gevoel iets te hard, tegen de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik was bang om later in te storten en na 5 kilometer (in 22.04) riep ik naar Nancy dat ze maar moest gaan. Wat een kracht en snelheid in dat ranke lijfje. Ik hield er nog lange tijd in beeld, maar zakte langzaam terug in een iets rustiger tempo. Op 6,5 km., een dj met opzwepende teksten en muziek maakte het saaie parcours over het bedrijventerrein toch nog tot een acceptabel gedeelte. De Bijlmerbajes snelde ik voorbij, ik stelde me de binnenkant voor, maar geef toch de voorkeur aan vrij rond(hard)lopen. Het tienkilometerpunt in 44,41. Ik had 30 sec. langer over de laatste 5 km gedaan. Zou ik het tempo van gemiddeld 13,3 per uur vol kunnen houden. Ik twijfelde, probeerde niet in te zakken en gaf op makkelijke gedeelten even gas en lette op mijn techniek. Het hielp. Het 15 km. punt in 1.07.38. Weer 20 sec. langzamer, maar nog steeds acceptabel. Ik passeerde Jolanda en Ruben met een high five. Het pepte me op en ik dook met meer vertrouwen het Vondelpark in. De PC-Hooft kakkers aan de kant moedigde aan met een gooische 'r' of met een onvervalst Amsterdams accent. Wat was dat kl..park lang. Eindelijk de uitgang. Kon ik nog aanzetten, de laatste 2 km. naar het stadion? Ja, dat lukte. De snelheid ging omhoog en ik kwam aan in een sfeervol stadion in een prima tijd van 1.35.37 (13,2 k/u). Missie meer dan geslaagd. De analyse leerde dat mijn hartslag zelfs was gedaald tijdens het lopen, van 170 in het begin naar 161 aan het eind, bijzonder! http://evenementen.uitslagen.nl/2010/amsterdammarathon/ startnr 17072
Nancy liep ruim 1 minuut sneller (1.34.12), een dikke PR, geweldig. Theo en Herma kwamen in 1.41 over de finish. De marathonmannen Edwin (3.48), Jan (3.44, PR), Frans (3.37, PR) en Saïd (3.35, PR) hadden het super gedaan. Een fantastische sportdag. Klein smetje, er kwam geen water uit de douche. Maar dat kon de pret niet bederven. Ik sloot me aan bij de slogan: I AMSTERDAM.