donderdag 30 december 2010

Terugblik 2010 en vooruit kijken naar 2011

Als ik terugblik op het hardloopjaar 2010 ben ik niet tevreden over mijn prestaties, ik kom niet verder dan een magere '6-'. Het tobben met schildklier en blessures in 2009 zette zich voort in 2010. Hierdoor heb ik nooit optimaal kunnen trainen, altijd met de handrem er op. In wedstrijden was het meestal zwoegen. Soms kon ik het ook niet opbrengen om diep te gaan, als ik wist dat het toch geen goede tijd zou worden. Nee, de (PR)tijden uit 2008 zijn nog ver weg. Waarom dan toch een kleine voldoende? Dat heeft alles te maken met het halen van het trainersdiploma, waar ik tot op heden veel plezier aan beleef.
Maar ik ben optimistisch gestemd, ik denk dat de betere tijden zich weer aan gaan dienen. De laatste maanden van dit jaar heb ik toch enkele acceptabele prestaties neergezet (halve van Amsterdam, 7 HL). Ook heb ik de meerwaarde van een goede masseur ondervonden. De oudere spieren hebben blijkbaar meer onderhoud nodig, dus ik hou dat er in. Ik vertrouw er op dat mijn vorm in 2011 een stijgende lijn gaat vertonen. Het eerste halfjaar zal de aandacht vooral gericht zijn op de Roparun (juni). Daarvoor zal ik veel op 'omvang' gaan trainen, maar zal ik de snelheid zeker niet verwaarlozen. Ik wil in de aanloop naar juni toe in ieder geval een goede halve marathon neerzetten (Venloop, Enschede?). Alles valt en staat met 'heel blijven', dat heb ik intussen wel geleerd. Dat betekent ook trainen (en herstellen) met verstand. Ik heb er zin in!

maandag 27 december 2010

Alternatieve Derdekerstdagloop groot succes

Met dank aan de organisatie in de persoon van Nancy, konden we ons na het vele zitten, eten en drinken tijdens de kerstdagen toch lekker uitleven. Vantevoren vraag je je af, hoeveel atleten er op komen dagen. Dat het er 25 zouden zijn had ik toch niet verwacht. Gelukkig is er een grote parkeerplaats in Ellecom. Vanaf hier glibberden we over de spoorwegovergang richting het bos. Eerst nog even een groepsfoto en vervolgens met nog stramme spieren de uitdaging aan gaan. Door het dooien en weer opvriezen zaten er verraderlijke stukken tussen. Ook de takken op de paden en de diepe geulen maakte het soms best moeilijk om te lopen. Maar dat hoort er bij, het blijft toch geweldig om met deze sneeuw door onze mooie Veluwezoom te lopen. Ook hier nauwelijks een stukje vlak terrein. Veel klimmen naar Koepel de Kaap en de Posbank. Het principe 'samen uit, samen thuis' werd regelmatig toegepast als er zich een groepssplitsing aandiende, meestal veroorzaakt door snelle mensen voorop (Rene en Ron). Ook Peter had er weer zin op zijn favoriete ondergrond. Lang geblesseerden Cordien en Jacqueline liepen uitstekend mee en hopen op een meer blessurevrij 2011. Ik liep lekker, met vertrouwen dat het ook voor mij in 2011 eindelijk beter zal gaan, na de tobberjaren 2009 en 2010. Onder het genot van warme chocola werd de alternatieve loop (ca. 15 km.) passend afgesloten in 'de Peerdestal', alwaar er - door Jan- alternatieve chocolade medailles uitgedeeld werden. Wie mist er eigenlijk de echte Derdekerstdagloop?

vrijdag 24 december 2010

Alternatieve Derdekerstdagloop 2010

Na de Montferlandrun is de Derdekerstdagloop al de tweede grotere loop die is afgelast. Jammer, maar de alternatieve lopen gaan ALTIJD door. Zie onderstaand bericht van Nancy. Overigens is de eer voor Jan en mij te groot, Nancy heeft de route toch echt zelf bedacht.

Fijne kerstdagen en tot maandag!

Beste atleten,
 
De derde kerstdagloop is afgelast, maar …. de alternatieve derde kerstdagloop gaat door!
 
In overleg met Jan V. en Wim heb ik een leuke alternatieve route bedacht door 'de onzalige bossen' van Dieren / Ellecom. De route is ca. 15 km en gaat richting Posbank over besneeuwde bos- en fietspaden.  Het parcours ligt er nu prachtig bij! Mocht dit maandag toch niet goed begaanbaar zijn dan is er nog een ander alternatief (rondje Havikerwaard).
 
Na afloop 'koek en zopie' in 'de Peerdestal' (Zutphensestraatweg 50) te Ellecom (Euro's meenemen!)
 
Start: 11.00 uur
Locatie: Parkeerplaats 'landgoed Twickel'  Zutphensestraatweg Ellecom 
Vanuit Rheden ligt dit links van de weg ca. 200m vóór de  "de Peerdestal" (afslag links= parkeerplaats - afslag rechts = Kastanjelaan)
 
Fijne feestdagen en misschien tot ziens op 27 december.

Sportieve groet, Nancy


zaterdag 18 december 2010

Sprookjesachtige taferelen

Het was lang geleden voor mij, de duurloop op zaterdagmorgen. Vandaag durfde ik het aan. Gisteren nog een uitgebreide onderhoudsbeurt bij de masseur ondergaan, dat blijft dan nog altijd even gevoelig. Maar dat weerhield me niet van het lopen op de vroege morgen. Sowieso moest ik gaan om een nieuwe loper op te vangen, die me deze week opbelde (Jan is zijn naam). Hoe zouden de paden erbij liggen na de sneeuwval en de vorst van de afgelopen dagen. Volgens Marlies vroor het vanmorgen 7 graden, brrr.. Ik had er rekening mee gehouden, om de spieren warm te houden had ik een dubbele broek aan. Sjaak wilde het 'zaakje' ook warm houden en koos voor een opvallende voetballook. We gingen voor het parcours van de 'derderkerstdagloop', vast een verkenning voor de alternatieve loop. In de verse sneeuw kon er goed worden gelopen. Het fietspad langs de Koningsweg was glibberig vanwege de pogingen de sneeuw weg te schuiven. Maar we bleven op de been. De uitzichten waren magnifiek, doordat de sneeuw is blijven plakken op takken en struiken. Een sprookjesachtig (feeëriek?) tafereel. Omdat de spieren en gewrichten toch wel overmatig worden belast in deze omstandigheden sloegen we bij het Kerkepad rechtsaf. Peter had er weer zin, loopt constant voorop als er sneeuw ligt. Voor hem te hopen dat er binnenkort een wedstrijd in de sneeuw wel doorgaat. Genietend van het landschap liepen we terug naar Valkenhuizen. Ik voelde dat het genoeg was geweest, na 17 km. met de groep. Thuis wacht het warme bad, alwaar ik een tinteling door mijn lichaam krijg als ik me in het hete sop laat zakken. Dat is de slagroom op de taart!

woensdag 15 december 2010

Twee dagen achter elkaar

Het geeft me een goed gevoel. Ik heb twee dagen achter elkaar gelopen zonder veel problemen. Gisteren de interval in Rozendaal, 6 x 1000 meter op een heuvelachtig zwaar parcours. Vandaag (uit)gelopen naar de paardenstal in Rheden, alwaar de nieuwste aanwinst van ons gezin (een Tinker) te bewonderen valt.  Ik wil elke dag kunnen lopen, althans ik zou willen dat mijn lichaam dat toe laat (niet dat ik het echt zou doen). De interval gisteren was intensief. Gordon had voor een sneeuwvrij parcours gekozen in Rozendaal, prima keus uiteraard wel zwaar. Bij de verdeling van de 'snelle jongens' en de overigen koos ik voor de laatste groep. Ik durf nog niet mee te gaan met de ultra's, Maarten, Jan en Nancy. In mijn groepje liep ik steeds vooruit met Jeannette en Saskia. Het tempo lag best hoog, ruim voldoende voor nu. De benen voelde goed, ik raak gewend aan de zeurende pijn in mijn knieholtes en hamstrings. Het gaat de goede kant op en ik ben vol vertrouwen dat ik binnenkort pijnvrij kan lopen en dus voluit kan gaan. Vandaag in mooi winterweer (bij daglicht) lekker een stuk gelopen van ca. 7 kilometer. In het bos van Velp naar Rheden werd ik door 2 honden belaagd. De laatste was zo enthousiast dat er een kwijlspoor achter bleef op mijn trui. Ik ben wel wat gewend van onze huisvrienden, voor andere loopmaatjes zou het benauwde momenten hebben opgeleverd. O ja, later werd er nog wat kwijl aan toegevoegd van het paard. De terugweg met de auto was comfortabel en de erwtensoep smaakte prima!

zondag 12 december 2010

Zondagochtend

Door allerlei omstandigheden loop ik tegenwoordig veel vaker op zondag(morgen) dan op zaterdag. Gisteren moest ik voor een voorlichting over de ROPARUN naar Rotterdam (daarover later meer). En de zondagochtend bevalt eigenlijk wel goed. Het enige vervelende is dat ik alleen loop. Soms kom ik een ander tegen en lopen we samen op, (bijv Edwin) toch een stuk gezelliger. Deze ochtend loop ik eerst richting Rozendaal. De parkeerplaats aan de Schelmseweg is spekglad, er valt niet te lopen. Een andere loper die net uit het bos komt, verzekert me dat het verderop beter is. Ik besluit, het bospad te lopen dat parallel loopt aan de Schelmseweg. Nog steeds verraderlijke ijsplakken. Terug naar het fietspad en dan door via de Waterberg richting de Kemperbergerweg. Een jeugdgroep van Ciko loopt zichzelf uit de naad, letterlijk bijna. De kinderen schudden met het hele lichaam, maar plezier staat voorlopig voorop. Ik kom Coen tegen, hij heeft zijn kuit pijn gedaan bij het afzetten op een stuk ijs. Dat overkomt dus ook de betere lopers. Maar het lijkt niet ernstig te zijn en Coen gaat verder met zijn  intervaltraining. Ik loop inmiddels via de Strolaan naar de Bakenbergseweg. Het gaat redelijk, al ben ik steeds attent op pijntjes. Bewust geen tubes aangetrokken, is dat wel verstandig? Op de Van Heemstralaan ga ik mijn kuiten voelen en ik ga langzamer lopen. De klim naar de witte villa gaat goed en via de Dalweg loop ik ontspannen terug naar huis. Ruim 16 kilometer gelopen, ik vind het prima!

maandag 6 december 2010

Training groep 5: 7 december

Er staat een hersteltraining op het programma. Die training was gepland om na de Montferlandrun te herstellen. Maar herstel is niet nodig, want de Montferlandrun is afgelast. Uiteraard is er wel volop getraind het weekend, maar de wedstrijdinspanning is er niet geweest. We gaan wat anders doen morgenavond: een duurloop (DL1) met versnellingen (eigen tempo's). De route: het alom bekende Rondje Koningsweg (ca. 14,5 km). De fietspaden zullen wel goed te belopen zijn.

zondag 5 december 2010

Alternatief voor Montferlandrun druk bezocht

Er was duidelijk een behoefte aan een alternatief voor de Montferlandrun (je wil tenslotte toch ff weg en bewegen). Maar liefst 13 atleten hadden wel zin om natte voeten te krijgen. De social media (vaak als a-sociaal omschreven) van o.a. Peter en Jan werken. Zo goed dat er zelfs drie ciko-vrienden uit een andere groep dan vijf meeliepen. Leuk om op deze manier samen onze prachtige omgeving door te cruisen. Zwoegen was het wel, door ruim 15 cm. diepe sneeuw met een natte dooiende ondergrond waardoor de grip slecht is. De afzet dus hoger dan normaal, om toch nog enigzins vooruit te komen. Dat wordt spierpijn in hamstrings, billen en liezen. Maar denk daarbij dan terug aan het prachtige witte landschap. De groep viel regelmatig uit elkaar, niet iedereen is even handig op zo'n parcours als onze trailers Edwin en Frans. Die trailschoenen zie ik trouwens ook wel zitten, ik ga binnenkort op onderzoek uit. Na zo'n 16 kilometer voelde ik mijn achterbenen goed en ik was dan ook blij dat ik Valkenhuizen in het vizier kreeg. Ik kan weer 21 kilometer bijschrijven en dan op zo'n zwaar parcours. De enige tegenvaller vandaag: het ontbreken van de after-party. Jan had chocolademelk belooft maar die houden we dan maar tegoed!

zaterdag 4 december 2010

Montferlandrun afgelast!

De Montferlandrun is afgelast. Lees het bericht van de organisatie.

Morgen alternatieve loop om 11.00 uur vanaf Valkenhuizen. Wie loopt er mee?

Montferlandrun 2010

De Montferlandrun staat in het teken van de barslechte weersomstandigheden. Wat gaat het worden.., sneeuw, ijzel, regen (meestal, zie ook Montferlandrun 2009)? Misschien gaat het wel helemaal niet door. Daar ga ik niet vanuit. Morgen sta ik aan de start in 's Heerenbergh. Samen met Patrick Makau, de winnaar van de Roterdam marathon (2.04.48). Hoe krijgen ze het toch altijd voor elkaar om wereldtoppers naar het achterhoekse plaatsje te krijgen. Daar moet een grote (anonieme) geldschieter achter zitten, denk ik. Maakt niet uit, het blijft leuk om 'samen' met toppers te sporten, al zie ik ze waarschijnlijk niet of nauwelijks. Een ding weet ik wel zeker, van mij wordt het geen wereldprestatie. Na dinsdag heb ik rust gehouden om in ieder geval mee te kunnen doen. 'Mee doen' staat dan ook voorop onder het motto van de derdekerstdagloop 'every finisher is a winner'. Relaxed lopen op gevoel en de boel (hamstring) niet forceren. Een tijd? Kan me niet veel schelen, zou best wel eens 1.15 kunnen worden. Makau is dan al weer lang onderweg naar een volgende wedstrijd!

woensdag 1 december 2010

Weer voor bikkels

Ik twijfelde wel, moet ik eerlijk bekennen. Zal ik gaan trainen met dit koude weer, zes graden vorst en een ijzige oostenwind? Mijn benen en een stemmetje in mijn hoofd vertelde dat ik het niet moest doen, maar de geest (een ander stemmetje) was sterker: 'Kom op Wim, je bent toch geen watje, dit is weer voor bikkels en daar wil je bij horen'. Dus toch maar muts, das, handschoenen aangetrokken. De collega hardlopers met muts waren net als ik moeilijk te herkennen, maar de opkomst van bikkels was toch redelijk. Gordon was de trainer van de dag, gelukkig snel hersteld van een vervelende kuitblessure. De Stay-o- Kay ronde was te glad voor een fartlektraining. Snel werd gekozen voor een alternatieve ronde met toch nog leuke fartlek-onderdelen. Arnhem-Noord leent zich uitstekend voor een geïmproviseerde fartlek. Heuveltjes genoeg en ook lantaarnpalen zijn er  niet alleen om een lichtarmatuur omhoog te houden. Ik hield me redelijk gedeisd bij de diverse versnellingen. Maar toch moet er nog veel gebeuren als ik zondag mee kan (wil) doen bij de Montferlandrun. Ik beslis na de donderdagtraining!

zondag 28 november 2010

Wennen aan de winter

De winter heeft zijn intrede gedaan. Erg vroeg, voor mijn gevoel zijn de laatste sneeuwresten van de vorige winter net weg. Toch weerhield het me niet om vanochtend om 9.30 te vertrekken voor een lange duurloop. Sterker nog, de mooie dag met zon en het rijp aan de bomen is uitnodigend. Wel even mijn oudste en dikste jasje opgezocht. Daaronder een thermo met lange mouwen. Helaas ben ik deze week mijn beste (hardloop)handschoenen kwijt geraakt, dus dan maar een paar oude dunne gevallen. Koude handen gegarandeerd. Het eerste stuk van het parcours ging over het fietspad richting Terlet. Hoe zou mijn hamstring het houden? Gisterochtend durfde ik het nog niet goed aan om met de groep mee te gaan. Eerst maar even zelf testen. Op de Eerbeekseweg werd ik lekker warm en waakte ik er voor om het tempo laag te houden. De hamstring liet zich nu voelen, maar ik wilde er niet te veel op letten. Ik had verwacht in dit mooie landschap wild te spotten, maar de dieren hielden zich schuil in hun warme hol. Toch nog een zwerm vogels die met een paniekerig geluid duidelijk maakte dat ze te laat naar het zuiden waren gevlogen. Op de terugweg op de Tönnekesweg was het genieten van de zon en de bevroren dauw. Maar mijn gedachten wisselde zich telkens af tussen de natuur en de hamstring, ik probeerde meer op de ongeving te letten. Een aantal keren moest ik opzij springen voor mountainbikers, die waren met zijn allen losgelaten. Een dame die te fanatiek in de remmen kneep ging onderuit. Niets ernstig gelukkig. Inmiddels was ik met mijn laatste kilometers bezig. Het was lang geleden dat ik 21.1 km in DL1-tempo had gelopen (hartslag 141 bpm). Dat voelde goed en die hamstring....die moet niet zeuren!

woensdag 24 november 2010

Zevenheuvelenloop (3)

De teamspirit van Waterschap Rivierenland in beeld

Achter mij is Roel de Hondt zichtbaar, een gastloper van ciko'66. Langs het parcours stonden nog enkele enthousiaste collega's luidkeels aan te moedigen. Ook de organisator van de Roparun 2011 is gespot, druk scoutend voor de volgende sportieve uitdaging van mijn werkgever. O ja, team 1 (met mij) werd 147e. Team 2 eindigde op de 314e plaats van de 781 deelnemende teams.

maandag 22 november 2010

Zevenheuvelenloop (2)


Een prachtige zonnige dag in Nijmegen, Groesbeek en Berg en Dal. Dat gevoel overheerst deze uitgave van de 7HL. Bijzonder dit jaar was dat ik onderdeel uitmaakte van een team van Waterschap Rivierenland. Samen in een team met onze kersverse dijkgraaf, de secretaris directeur en andere collega's. Teamwork op hoog niveau za'k maar zegge. Maar voorop staat natuurlijk de individuele prestatie. En dat ging nu juist wat minder dan verwacht. Ik had gehoopt wat meer snelheid en duurvermogen te hebben. Maar het 'kwakkelen' met alerlei kwaaltjes (pijntjes) de laatste tijd, eiste zijn tol. Ik moest alle zeilen bijzetten om op 1.07.16 te eindigen, zo'n 1,5 minuut langzamer dan ik had gehoopt. Maar wel, bijna pijnloos gelopen en ook blessurevrij uit de strijd gekomen. Kijk dat telt. Op het vijfkilometerpunt (22.35) voelde ik het al, 1.06 zou een heel moeilijke opgave worden. Frans schoof voorbij, ik haalde Roland Moska en Gerrie in. Het verkeersbord 'overstekende golfers' wekte op mijn lachspieren.

Vreemd wild hier in Nijmegen e.o. De eerste heuvel op de beruchte zevenheuvelenweg (vooral bij de 4-daagse) viel knap tegen. Ik ploeterde voort, zag collega's als supporters aan de kant staan en passeerde Saïd en Jeannette. Op tien kilometer noteerde ik een tijd van 44.58, naar later bleek op de seconce nauwkeurig dezelfde tussentijd als Jan V. De laatste kilometers naar de finish gingen wel sneller, maar niet zo hard als ik had verwacht. Ik moest behoorlijk werken en was blij dat de eindstreep zich aandiende. De nababbel met de collega's in de stadsschouwburg was leuk, al heb ik niet niet gewacht op de mensen die in de bypass waren gestart. Het welverdiende bokbiertje in De Deut lonkte en ik gaf er aan toe. In de kroeg bleek dat de ciko mensen erg hard hadden gelopen. Wat te denken van de supertijden van Ton (58,20) Maarten ( 1.00.50 ), Herbert (1.01.39) en Hubert (1.02.04). Jan V. had de laatste vijf kilometer 15 seconden sneller gelopen (1.07.01). Voor mij is er over twee weken (Montferlandrun) weer een kans om mijn doel te halen!

vrijdag 19 november 2010

Zevenheuvelenloop 2010

Het is weer bijna zover, het jaarlijkse hardloopfestijn in Nijmegen gaat zondag van start. Want een festijn is het met 23.000 lopers die de strijd met elkaar aan gaan. Wat gaat het worden voor mij? Vorig jaar (op de weg terug na schildkliertoestanden) liep ik 1.09.18. In topjaar 2008 liep ik mijn  pr op de 15 K: 1.03.43. Een PR kan ik wel vergeten, ik ben blij dat ik kan starten (in het bedrijventeam van Waterschap Rivierenland) Het is constant balanceren op het dunne lijntje van belastbaarheid. Regelmatig ga ik er overheen en moet er van alles gebeuren om weer enigzins (goed) te kunnen lopen. Toch ga ik weg op een eindtijd van 1.06.00 (In 2007: 1.05.25). Het is en blijft een snel parcours, als je hem verstandig loopt tenminste, d.w.z. toepassen van parcourskennis. Kan ik bijvoorbeeld de strijd aangaan met Jan en Nancy, die ook zo'n soort eindtijd in gedachten zullen hebben? Als ik ze niet individueel kan verslaan, dan misschien als team. Hoe dan ook, ik heb er zin in!

woensdag 17 november 2010

Ik loop geen bochten!

Deze week staat voor mij maar weer eens in het teken van 'herstellen'. Om moedeloos van te worden. Ruim 1,5 jaar kwakkelen met schildklier, bovenbeen, kuiten. En dan nu weer de hamstrings (zie looptrainersdag 2010).
Waar het me nu omgaat is het meelopen in Nijmegen. Ik doe er van alles aan om dat te halen. Smeren met zalfjes (biofreeze, perskindol), rekoefeningen en massage. Ja, ik heb maar weer eens bij Job op de pijnbank gelegen. Her en der zijn er wat stugge plekken weggewreven. Met mijn overbelaste gedeelte van mijn hamstring (de semimembranosus) viel het wel mee. Volgens Job (en waarom zou hij geen gelijk hebben) kan ik weer gewoon gaan lopen. Nog wel even oppassen met scherpe bochten naar links. Ik loop de rest van de week rechtuit!

zondag 14 november 2010

Training 16 november groep 5

Kern van de training:
Wisselduurloop: DL2 + 3x korter stuk DL3. Op parcours van 2,5 km. Drie keer af te leggen (omvang 7,5km.).
Drie niveaugroepen:
1. dl2: 12 k/u; DL3: 13 k/u
2. dl2: 11,5 k/u; DL3: 12,5 k/u (2e en 3e ronde iets korter)
3. dl1 / dl2 tot 11 k/u. Voor atleten die rustig aan willen doen.
Na elke ronde op elkaar wachten (ophalen), even rust.

zaterdag 13 november 2010

Looptrainersdag 2010

1000 trainers bijeen

Vandaag de looptrainersdag van de Atletiekunie, voor mij de eerste keer. Mijn doelen: nieuwsgierigheid, nieuwe ideeën opdoen, bijscholing (deelname levert een licentiepunt op), saamhorigheidsgevoel en gezelligheid. Duizend trainers op het Universiteitsterrein in Nijmegen, indrukwekkend. De loopsport leeft als nooit te voren, kregen wij te horen. Goede sprekers, vooral de presentatie van topbondscoach Honeré Hoedt (de man achter de successen van Gert Jan Liefers, Bram Som en Arnoud Okken) was inspirerend. Tussendoor ontving de organisatie van De Rotterdam marathon de prestigeuze prijs ' De loper'. Daarna splitste de wegen van de trainers zich over de vele workshops en lezingen. Ik volgde een workshop van oud topmarathonloper Luc Krotwaar over ademhalingstechniek, ook belangrijk. Na de lunch ging het verder, met Maarten en Nancy werd ik actief in de buitenlucht (zie foto onder). Looptechnieken en recreatieve oefenvormen, inspannend en leerzaam. Ook erg leuk, totdat ik mijn hamstring weer op voelde spelen (ja, toch weer een pijntje). Maar vergeleken met Gordon heb ik denk ik niets te klagen. Hij blesseerde zijn kuit al bij het inlopen en is volgens de EHBO-dame vier tot zes weken onder de pannen. Zou het te maken hebben met de relatief hoge leeftijdsgrens bij trainers. Waar blijven de jonge talenten? Ik ieder geval heb ik weer voldoende opgestoken om de groep5 lopers weer eens met andere oefenstof blij te maken.

Werken aan looptechniek

vrijdag 12 november 2010

Startnummer 7HL

Vandaag dan toch mijn startnummer voor de 7HL ontvangen. Gisteren maakte ik me ongerust, Jan en Herma hadden hem al ontvangen. Die van Jan en ook die van Peter zijn zelfs gepubliceerd op hun webblogs. Mijn nummer lag gewoon in mijn postvak op mijn werk. Logisch, ik loop immers voor het bedrijventeam van Waterschap Rivierenland. Ik wil niet achter blijven bij Jan en Peter, hier is mijn startnummer.

Een uitspraak over te behalen tijd, volgt later!

maandag 18 oktober 2010

1/2 marathon Amsterdam

Ik had best een goed gevoel vantevoren, had er ook zin in. In deze wedstrijd over 21,1 km. liep ik in 2008 mijn pr (1.32). Dat ik dat niet zou benaderen, wist ik. Ik was nieuwsgierig naar mijn mogelijkheden op dit moment. Mijn hamstringpijntje was opgeschoven naar mijn bilspier. Het zeurde wat, maar ik maakte me niet heel ongerust. Hoe zou mijn duurvermogen zijn? De omstandigheden kon het niet aan liggen, helemaal goed: een zonnetje, 10 graden en een lichte wind. De kledingkeus was al snel gemaakt, korte tight en een shirt met korte mouwen. Gelukkig kon ik met Theo, Herma en Nancy starten in startvak 1, vóór de business-lopers. Na het meehupsen bij de warming-up gingen we los. Nancy en ik zouden bij elkaar blijven en op een tijd van 1.38 gaan lopen, evt. als het goed zou gaan op 1.06 overstappen. De eerste kilometers gingen hard, voor mijn gevoel iets te hard, tegen de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik was bang om later in te storten en na 5 kilometer (in 22.04) riep ik naar Nancy dat ze maar moest gaan. Wat een kracht en snelheid in dat ranke lijfje. Ik hield er nog lange tijd in beeld, maar zakte langzaam terug in een iets rustiger tempo. Op 6,5 km., een dj met opzwepende teksten en muziek maakte het saaie parcours over het bedrijventerrein toch nog tot een acceptabel gedeelte. De Bijlmerbajes snelde ik voorbij, ik stelde me de binnenkant voor, maar geef toch de voorkeur aan vrij rond(hard)lopen. Het tienkilometerpunt in 44,41. Ik had 30 sec. langer over de laatste 5 km gedaan. Zou ik het tempo van gemiddeld 13,3 per uur vol kunnen houden. Ik twijfelde, probeerde niet in te zakken en gaf op makkelijke gedeelten even gas en lette op mijn techniek. Het hielp. Het 15 km. punt in 1.07.38. Weer 20 sec. langzamer, maar nog steeds acceptabel. Ik passeerde Jolanda en Ruben met een high five. Het pepte me op en ik dook met meer vertrouwen het Vondelpark in. De PC-Hooft kakkers aan de kant moedigde aan met een gooische 'r' of met een onvervalst Amsterdams accent. Wat was dat kl..park lang. Eindelijk de uitgang. Kon ik nog aanzetten, de laatste 2 km. naar het stadion? Ja, dat lukte. De snelheid ging omhoog en ik kwam aan in een sfeervol stadion in een prima tijd van 1.35.37 (13,2 k/u). Missie meer dan geslaagd. De analyse leerde dat mijn hartslag zelfs was gedaald tijdens het lopen, van 170 in het begin naar 161 aan het eind, bijzonder! http://evenementen.uitslagen.nl/2010/amsterdammarathon/ startnr 17072
Nancy liep ruim 1 minuut sneller (1.34.12), een dikke PR, geweldig. Theo en Herma kwamen in 1.41 over de finish. De marathonmannen Edwin (3.48), Jan (3.44, PR), Frans (3.37, PR) en Saïd (3.35, PR) hadden het super gedaan. Een fantastische sportdag. Klein smetje, er kwam geen water uit de douche. Maar dat kon de pret niet bederven. Ik sloot me aan bij de slogan: I AMSTERDAM.

maandag 27 september 2010

Kuitenbijters in Maastricht

De aanloop naar de eerste Sint-pietersbergloop (Ainsi- 21,1) was ronduit rommelig en wekte vantevoren niet veel vertrouwen. De loop (eerste keer) was door de organisatie al eens (zo maar) verzet van de zaterdag naar de zondag. De informatie op de website en de inschrijvingsprocedure waren op zijn minst onduidelijk te noemen. Toch gingen we met 7 ciko-lopers (Jan V, Jan de J, Herma, René, Ton, Gordon en ikzelf) en een supporter (Ingrid, de vrouw van Gordon) met goede moed op pad naar Maastricht. Zaterdag tegen het middaguur meldden we ons bij de Stayokay. Even wennen aan alle regeltjes in zo'n veredelde jeugdherberg, tenslotte zijn we al oud en om dan met zijn vieren op één kamer in smalle stapelbedden te liggen..Maar voor één nacht was het een prima plek. Zelfs het avondmenu kon onze goedkeuring wegdragen. S'middags zijn we best cultureel bezig geweest. Met Jan de Jonge als gids slenterden we door het prachtige centrum, werd een kerktoren beklommen, kaarsen opgestoken bij Maria (bijna werd er ook gebiecht) en uiteraard werd er een groot stuk vlaai naar binnen gewerkt. De avond werd onder het genot van een 'sjoes' en een aantal Leffes dubbel doorgebracht in een kroeg aan het Vrijthof. Ja, daar waar s'middags de flikken van Maastricht http://tros.nl/uploads/pics/angela-victor-groot.jpg acte de presence gaven en waar de beroemde maastrichtenaar Andre Rieu de limburgers regelmatig in vervoering brengt en in laat haken. Ondertussen waren de grappen over de loop van de volgende dag niet van de lucht. 'Zou die überhaupt wel doorgaan?'; 'Misschien zijn wij de enige deelnemers?. De prijzen werden onderling al verdeeld en er werd een weddenschap afgesloten op het aantal deelnemers. Met iets te veel bier op om een goede prestatie te leveren meldden wij ons de volgende dag bij een fabriekshal. De Ainsi (een kunstenaarsclub) had een fantastische hal ter beschikking, ingericht met allerlei lounge-banken e.d. Deze unieke plek was voor één middag het domein van de hardlopers. Met hondertachtig anderen zouden wij de halve marathon gaan lopen. Ik was bevreesd voor mijn kuiten, hou zouden ze het houden? Afgelopen vrijdag nog laten masseren en dan nu met de nodige pijn starten. Ik besloot het er op te wagen, niet voor niets naar Limburg afgereisd tenslotte. We wisten dat we binnen 2 kilometer de St Pietersbergloop op zouden moeten. Rustig houden in het begin dus, trouwens de rest van de loop wilde ik het ook vrij kalm aan doen. Via het ENCI-terrein (Eerste Nederlandse Cement Industrie) klauterden we omhoog, de cement hoog opspattend tegen de benen (mooi gezicht op de tubes). Ton, Hubert (s'morgens gekomen) en René waren direct uit zicht. Grote gedeelten van de race zou ik Gordon, Herma, Jan en Jan in de buurt houden. Na de afdaling van de St Pieter volgde een prachtige tocht door het Belgische landschap. Oude dorpjes, dromerige koeien, fantastische landerijen etc. Ik keek mijn ogen uit. We zijn in onze omgeving heel wat gewend, maar dit was echt weer eens wat anders. De heuvels ook trouwens, een zwaardere loop heb ik nooit gelopen. De kuiten gingen pijn  doen en de laatste 6 kilometer besloot ik de wedstrijd uit te 'hobbelen'. Jan V, Gordon, Herma en Jan liepen steeds verder bij me weg. Ik wandelde gedeeltelijk de Pietersberg op en liep behoedzaam de steile heuvel af naar de finish. Eindtijd, 1.44.50, om snel te vergeten. Maar een hele mooie ervaring rijker. Inmiddels hoorde ik dat René en Ton op dit parcours een PR hadden gelopen, onvoorstelbaar. Maar gauw douchen in een van de twee beschikbare douches en tot mezelf komen. Moe was ik niet, voelde me fit maar was bezorgd over mijn kuiten. Insmeren dus maar weer. Het weekend Maastricht werd in ODW afgesloten met een etentje. Ik kijk terug op een geweldig leuk weekend en en grandioos mooie loop. En de kuiten? Die voelen niet eens zo zo slecht aan!


zaterdag 18 september 2010

Geen gebed voor Maria

Op zoek naar een route die we niet vaak lopen, kwam ik op het idee om de paters en zusters van Mill Hill met een bezoekje te vereren. Dat wil zeggen, er langs lopen. Want de route er naar toe (en terug) is mooi. We starten slechts met vijf lopers. Helaas moest Moniek bij hotel Warnsborn afhaken, zij voelde zich niet goed genoeg om door te lopen. Met Gerrie, Jan en Peter liep ik door, over de A'damseweg, over de onverharde paden richting Papendal. Ik was extra attent op de keien op het pad, wil niet weer vallen. Onderweg passeerden we de mariakapel van de paters. Op mijn voorstel om even een 'weesgegroetje' te bidden, werd niet enthousiast gereageerd. Dan maar doorlopen. Het weer was prima, een zonnetje onder een mooie blauwe lucht. Maar ik kreeg het zwaarder. Had ik wel verwacht, ik eet wat minder om een paar kilo's kwijt te raken en nu raakte de brandstof snel op. Op karakter door. Mijn armen voelde een beetje doods en koud aan, maar Valkenhuizen was in zicht. Nu nog dat stukje door naar huis. Vierentwintig kilometer op de teller, klaar voor de halve marathon in Maastricht volgende week.

maandag 13 september 2010

Bridge to Bridge 2010 (2)

Eindelijk weer eens een wedstrijd lekker gelopen. Dat is een tijd geleden, de laatste tijd alleen maar zwoegen en vechten voor een acceptabele tijd. Nu eens (noodgedwongen) niet op jacht naar een PR of scherpe tijd. Met deze andere instelling was het genieten. Ik merkte in de eerste kilometers al dat het lekker ging. De temperatuur lag nog best hoog, ondanks de regen. Het zachte regentje werkte echter verkoelend en ik had de juiste keuze gemaakt met een singlet. Wat naar achteren gestart (startvak 3), bracht een tempo van gemiddeld 4.40 min. per km., me langs Gordon en Herma. Even later kwam ik bij Peter Jesse en Theo Janssen. Theo bleef nog lang bij me, maar aan het begin van park Meinerswijk moest hij ook achterblijven. Nog steeds probeerde ik op gevoel te lopen, maar zo langzamerhand werd de tijd ook belangrijk. Ik wilde het tempo niet meer onder de 13 k/u laten zakken, dat lukte vrij gemakkelijk. Nadat ik Hans nog had ingehaald, kon ik op de laatste bridge aanzetten voor de laatste kilometer. Met een eindsprint kwam ik op 1.14.37, precies 13k/u gemiddeld. Blij ben ik met het resultaat, maar vooral op de manier waarop ik heb gelopen. Boven verwachting. Ik hoop dat ik op korte termijn de strijd weer kan aangaan met groep5-toppers als René (1.10) en Frans (1.09: PR). En niet te vergeten Jan Vullings, die zich zo langzamerhand ook ontplooit als groep5 vedette (1.11; PR). En wat te denken van Nancy, die voortgetrokken door Maarten, de tweede dame werd op de tien kilometer. Fantastisch gedaan. Ik zie de looptoekomst weer zonniger in!

zaterdag 11 september 2010

Bridge to Bridge 2010

Vorig jaar moest ik noodgedwongen weer eens langs de kant staan (schildklierproblemen), dit jaar scheelde het een 'haartje', maar ik ben er bij. Morgen een nieuw parcours voor de 10 EM. Eerst de John Frost brug en op het eind de Nelson Mandela. Even wennen, ik loop hier al sinds begin jaren '90. De 5 km. tijdens deze bruggenloop was ooit mijn eerste wedstrijd (in ca. 21 min. 30) en ik weet niet beter dan dat de afdaling van de JF-brug de laatste honderden meters van de loop waren. Nu dus niet meer. Maar het maakt niet uit, ik kan meedoen. Hoewel, niet voor het 'echie'. Ik heb beslist geen wedstrijdhardheid na de vakantie en de knieblessure. Ik had al aangekondigd dat ik morgen als 'toerist' loop (zonder fototoestel). Ik kan dus mijn tijd uit 2008 (1.09.03; 14 k/u) bij lange na niet benaderen. Nee, als ik 12,5 k/u gemiddeld loop, kom ik uit op 1 uur 18 min. Zoiets zal het maximaal worden, ik zie het als een training. Maar ik ga er van genieten, ik heb veel te vaak langs de kant gestaan. Anderen, zoals Jan, gaan er helemaal voor, op jacht naar een PR. Het weer lijkt gunstig te worden, ca. 19 graden met misschien regen. Nu eerst nog even een rondje trainen en vanavond tijdens het trouwfeest van Marlies en Peter rustig aan doen.

woensdag 8 september 2010

Herstel zorgt voor optimisme

Ik moest voor mijn gevoel veel geduld opbrengen met de knieblessure. De (onstekings)pijn trok maar langzaam weg, de wonden heelden traag. Toch ben ik alweer na een goede week (volgens de huisarts moest ik minimaal 2 weken geduld hebben) begonnen om de knie te belasten. Eerst een ronde gefietst (zondag, 24km.), daarna op maandag (3,5 km) en op dinsdag (11 km.) hardgelopen. Maandag ging het lopen nog moeizaam, ik voelde de knie bij iedere stap. Een reactie na het lopen bleef gelukkig uit. Dus..., gelijk dinsdag weer aan de bak. Ik had een rondje van 7 á 8 km. in mijn hoofd. En wat ik ook al enigszins verwachtte (en op hoopte), ik kwam groep 5 tegen in het bos, bezig aan de zeer geliefde loopscholing onder de bezielende leiding van Maarten. Erg leuk om weer even deel uit te maken van de groep. Dan ben je er weer echt bij, zo voelt het. Na een paar rondjes DL2  en DL3 meegedraaid te hebben vond ik het genoeg. De conditie is volgens mij niet slecht, maar ik moet oppassen de knie niet te veel te belasten. Ursula liep niet lekker en liep gezellig mee terug naar Ciko. Thuis gekomen weer direct 'koelen'. Ik heb het ergste gehad en de knie verbeterd nu elke dag. Donderdag weer trainen met de groep en dan zondag toch de Bridge tot Bridge lopen. Het is belangrijk om er bij te zijn. Ik loop hem als 'toerist'!

donderdag 2 september 2010

Houdt het dan nooit op?

Dat ik afgelopen zaterdag ben gevallen is inmiddels oud nieuws. Maar dat ik me voorlopig weer 'gedeisd' moet houden, is balen..! Alsof de duvel er mee speelt. Steeds als ik denk weer in vorm te komen, loop ik tegen een lichamelijk ongemak aan, dat me korter of langer laat toe kijken. Mijn linkerknie ziet er niet uit, grote half geheelde (schaaf)wonden en gezwollen. Bovenal doet hij gewoon pijn, bij alles wat ik doe. Toch maar naar de huisarts gegaan, toen de pijn bleef aanhouden. Hij twijfelde en liet een röntgenfoto maken van het bot net onder de knie. Gelukig was die heel, geen scheur of breuk. Blijft over ontstoken slijmbeurs en/of pees. Het goede nieuws.. niets kapot. Het slechte nieuws, ben toch twee á drie weken uit de roulatie. De Rozendaalse Veldloop is de eerste in de reeks die ik miste. Ga ik de Bridge to Bridge halen (12 sept.)? ...wordt moeilijk. De ainsi_21 in Maastricht op 26 sept. toch wel hoop ik. Houdt het dan nooit op?

zaterdag 28 augustus 2010

Vallen en doorgaan

Ik zit nu niet blij dit bericht te tikken. Mijn knie is deskundig verbonden (met dank aan Jolanda) en doet pijn. Op een bospad richting Terlet vertelde ik iets te enthousiast over mijn vakantie en lette niet op de vele keien. Gevolg: een struikelpartij die ik gedeeltelijk kon opvangen met mijn handen. Maar het was genoeg om er een bloedige knie en wat ander kleinere schaafwonden aan over te houden. En dat na zo'n drie kwartier lopen met 12 zatermorgen'die-hards' die het rondje Terlet wel aandurfden. Monter gingen we op pad, na de vele regen van de afgelopen dagen genietend van het droge, maar wel frisse weer (12 gr. om 8.00 uur). Na de val moest ik uiteraard verder met stijve en pijnlijke spieren, maar na een tijdje gaat dat gewoon weer goed. De lange duurloop beviel me verder goed. De conditie is aanwezig (gem hartslag 130 bpm). Dat had ik afgelopen woensdag en vooral donderdag al bemerkt tijdens de trainingen. Ook de andere lopers verteerden de lange afstand (23,6 km.) goed. Jan en Saïd liepen zelfs langer om de marathontraining verder vorm te geven. Janna liep een P-recordafstand, maar was wel helemaal op. Ondanks de val een heerlijke training. Nu maar hopen dat ik de komende dagen snel herstel, want er wachten nieuwe uitdagingen!

Verzuren op heuvels in Italië


Tijdens de vakantie heb ik slechts één keer getraind. De locatie (bovenop een heuvel op 500 m. hoogte) waar we verbleven in Italië was schitterend, bijna te mooi om waar te zijn, maar voor het hardlopen minder geschikt. Of je moet 'Frans' heten en gek zijn op lopen in de bergen. Voor mij bleek het te zwaar te zijn. Het weggetje dat zich omlaag en omhoog slingerde had een stijgingspercentage van 17%. Ik begon met dalen en voelde na een paar honderd meter mijn bovenbenen al vollopen. Een rare gewaarwording. Ik probeerde ontspannen te blijven lopen, maar eigenlijk ben je alleen aan het remmen op je bovenbeenspieren. Toen wist ik al, dat wordt spierpijn de komende dagen. En dat klopte als een 'bus'. Beneden aangekomen, liep ik nog een paar kilometer vlak voordat ik de moed had om de heuvel weer omhoog te lopen. Ik drukte de stopwatch in, met het idee om de daaropvolgende trainingen de tijd te verbeteren. Hardlopend en wandelend liep ik in 12.22 min. (1,5 km.) naar ons tijdelijke huis. Maar die tijd verbeteren, dat kwam er niet meer van. Ik heb drie dagen last gehad van mijn bovenbeenspieren, bijna vergelijkbaar met de pijn na een marathon. Ik besloot met trainen te wachten tot de vertrouwde omgeving van Arnhem.

zaterdag 7 augustus 2010

Laatste ciko-training voor vakantie

Voor mij was het de laatste ciko-training voor de vakantie. O nee, ik heb al vakantie. En dat gevoel is ook zo als je over de rozendaalse en terletse hei loopt. Elke keer weer in deze prachtige omgeving mogen lopen is een voorrecht. Ik ben op plaatsen in Europa geweest, waar het beslist minder uitnodigt om te lopen. Ik ga dan wel op pad, maar ben vaak veroordeeld tot verharde wegen of een voetpad langs een drukke weg. Deze ochtend hadden we daar geen last van. Om 8 uur stonden er acht man/vrouw te trappelen om weg te gaan. Heerlijk loopweer wederom. Ook het weer om eens flink wild te spotten. Dat viel een beetje tegen, één stier en één hert was de opbrengst. Een ronde van 22 kilometer bracht ons weer terug op Valkenhuizen. Mijn hartslag bleef lager dan de laatste maanden (134 bpm), voor mij een goed teken. Ik ben benieuwd of ik tijdens de vakantie in Italië (Umbrië) aan lopen toe kom. Ik ga er van uit dat het gaat lukken, tenzij de buitentemperatuur mijn lichaamstemperatuur benadert danwel overstijgt. We zullen het zien!

zaterdag 31 juli 2010

Vooral veel klimmen

Het valt niet mee om elke keer weer een andere route te bedenken, afwisseling is belangrijk. Deze ochtend had ik het idee om via Velp richting de Posbank te lopen. Zeven dapperen meldden zich om 8.00 uur. Gerrie is nog steeds geen voorstander van dit vroege tijdstip, maar... ze is er wel. Dan de route, vanaf Velp over een prachtig  pad langs een helder kabbelend beekje. Het is één van mijn favoriete plekjes. Vader en moeder 'Ree' blijven op 30 meter gewoon staan en kijken ons na. Maar verderop wordt het zwaar. We blijven vele kilometers alleen maar klimmen tot we op de asfaltweg naar de Posbank zijn.  Daarna volgt nog de beklimming naar de brandtoren. Het onverharde pad langs het fietspad ligt er slecht bij, bandensporen in het zand en keien. Later volgt nog de laatste klim naar boven (vanaf het testestoronrondje), voordat we de 20 km. over de Schelmseweg volmaken. De heuvels maakte het zwaar vandaag, maar ik (en ook de anderen) verteerden het goed. Ben benieuwd naar de klimactiviteiten van Frans in de 'Swiss Alpine Marathon'. Zal best nog iets zwaarder worden!

zaterdag 24 juli 2010

Prima duurloop

RDL 24-7-2010
De animo was vanochtend verrassend groot, maar liefst 13 fanatieke hardlopers om 8.00 uur op de Beukenlaan. Sommigen wat mopperend over het vroege tijdstip, vertrokken we door de rozendaalse bossen richting het  'moffendorp'. Enn gedeelte van het parcours liep omhoog over het fietspad in de tegenovergestelde richting van de Derdekerstdagloop. Ze hebben gemeend hier afschuwelijke witte betonnen platen te moeten neerleggen. Het doet pijn aan je ogen, maar ze zullen wel lekker lang meegaan. Het tempo was (te) hoog, maar ik hoorde geen wanklank en we liepen compact als groep. Ik liep lekker en volgens mij de anderen ook. Ik liet het dus maar zo. Daarna over de zanderige Tönnekesweg (de naam heb ik van Cordien) en de lange klim naar de hei. Frans oefende heuvel op voor zijn Zwitserse marathon-avontuur van volgende week. Onderweg een glimp van een kudde herten gezien, maar vooral veel Schotse hooglanders. Nog steeds liep ik goed na zo'n 1,5 uur. het verbaasde me omdat ik het donderdag best moeilijk had tijdens de 3 x 2500 m. TDL. Het weer speelde natuurlijk mee, ca. 18 graden en een verkoelend windje. Na ruim 22 km. waren we terug. Ik voelde me zo goed dat ik besloot nog een 'lusje' te lopen via de Huijgenslaan en park Angerenstijn. Thuis had ik 26,5 km op de teller staan. Een prima duurloop, dat geeft een goed gevoel.

vrijdag 23 juli 2010

Marathon Amsterdam (1) hele of halve?

Na allerlei lichamelijke ongemakken (schildklier / kuiten) had ik mijzelf de marathon van Amsterdam (19 okt.) in het vooruitzicht gesteld. Als een soort beloning, maar ook als bewijs om 'terug te zijn'. De twijfel slaat nu toe. In de doordeweekse trainingen gaat het nog niet naar wens. De vorm wil maar niet terugkomen. Ik moet te hard werken om bij te blijven in de 'tweede groep'. Als mijn maatjes 'Jan, Frans, Tonny etc.' mij kloppen op snelheid en duurvermogen, dan voelt dat niet goed. Ik moet veel beter kunnen en aan kunnen klampen bij de 'snelle jongens'. In 2008, begin 2009 ging dat prima.
Ook de wedstrijd in Westervoort ging niet naar wens, ik heb er zelfs weer kuitklachten aan overgehouden en moet dus noodgedwongen weer teruggrijpen naar de tubes. Maandag onderga ik weer een massage. De schilklierhormoonpillen moest ik afbouwen. Over twee weken weer een 'monitoringsmoment'. Ik heb geen goed gevoel.
Al met al sta ik nog niet te trappelen om een schema te volgen voor de hele marathon. Zoals ik me nu voel ga ik voorlopig (maximaal) halve marathons lopen. 

zondag 18 juli 2010

Midzomerrun Westervoort

In het 'treintje'
Ik had het me vandaag toch wel iets anders voorgesteld. Het treintje met Frans en Jan liep minder soepel dan gedacht. Overigens lag dat niet aan Jan. Jeanette nam de plaats in van Frans die na 1,5 kilometer de sokken er in zette. Warm was het, maar ook stond er nog een flinke bries. Zaak dus om in een groepje te blijven op de dijken. Dat lukte me de eerste ronde. Ik kwam gelijk door met Jan en Jeannette. Aan het begin van de tweede ronde kreeg ik motivatieproblemen. Eigenlijk mankeerde ik niets (lichamelijk), toch dacht ik over uitstappen. Alleen de gedachte er aan is dodelijk. Ik liet Jan en Jeanette weglopen. Ik kon het niet opbrengen om een tandje bij te schakelen. Op eigen kracht en tempo naar de finish. Ik moest aan een bergetappe in de Tour de France denken, waar renners ook dikwijls eigen tempo naar boven rijden. Ik zag Jan, Jeannette en ook Frans in de verte. Ik schatte de afstand op 1 minuut verschil. Zou ik nog binnen mijn doel van 45 min. kunnen finishen. Met een uiterste inspanning in de laatste 200 meter werd het 44.58. Doel bereikt, maar dit kan veel beter! Jan liep een PR 43,43, Jeanette werd tweede dame en ontving een bos zonnebloemen. Frans eindigde er net achter. En ik?... Ik moet gaan werken aan mentale weerbaarheid en tempohardheid! 

zaterdag 17 juli 2010

Voorbereiden op Midzommerrun

Of het een goede voorbereiding is? Ik weet het niet, moet morgen blijken in W'voort. Vanmorgen om 8.00 uur met Moniek, Peter, Marlies en Eric de reguliere zaterdagmorgen lange duurloop gedaan. Ik liep lekker, temperatuur in orde, niet meer zo verdomd heet als vorige week. Ik had mezelf voorgenomen eerder af te haken om ca. 1 uur te lopen. Dat lukte niet, het 'afhaakpunt' lag op 7 km. Via de fietspaden langs de hei van het Rozendaalse veld en de hondenuitlaatplaats rustig terug naar kasteel Rozendaal. Helaas geen wild gespot dit keer. Thuis gaf de Garmin 14,5 km. aan. Maar omdat het lekker liep, ben ik er niet bang voor dat ik teveel heb gedaan voor morgen. Overigens hoef ik ook geen recordtijd te lopen, alles staat nu al in het teken van de voorbereiding van de Amsterdam Marathon in oktober. Bij de Midzomerrun ga ik in een treintje lopen met Jan en Frans. Doel is 45 min. De hoge temperatuur wordt een grote tegenstander. Ik ben benieuwd!

zaterdag 29 mei 2010

Yes, Ik ben trainer!

Enorm blij ben ik met het behalen van mijn trainersdiploma (looptrainer niveau 3). Het heeft me de afgelopen maanden heel veel energie gekost. Als er dan een positief resultaat uit de bus rol, dan valt er wat van je af. De atleten, mijn hardloopvrienden uit groep 5, waren geweldig. Zij hebben mij er doorheen gesleept. Soms vroeg ik me af wie er nerveuzer was, als ik die serieuze 'koppies' zag. Geweldig, hartelijk dank hiervoor en er volgt nog een beloning. Ook Nancy en Dick Leseman lieten zien wat ze in huis hadden en werden hiervoor beloond met een diploma. Een speciale dank gaat uit naar Maarten. Maarten heeft als mijn praktijkbegeleider werkelijk alles gedaan om van mij een goede trainer te maken. Van de positief kritische opstelling van Maarten heb ik ontzettend veel geleerd. En nu maar hopen dat de atleten die ik train het ook leuk en leerzaam vinden. Ik ga er voor!

(foto's volgen)

vrijdag 28 mei 2010

Spanning stijgt

Morgen moet het gebeuren, het behalen van mijn trainersdiploma (looptrainer niveau 3). Om 13.10 begint het in Doetinchem. Eerst een voorgesprek met mijn beoordelaar van de atletiekunie. Dan de training geven, een half uur en ter afsluiting een reflectiegesprek. Als het goed gaat ontvang ik een handdruk en een diploma. Ik word nu toch wel wat nerveus, maar ben niet bang het niet te halen. De toeschouwers (Jolanda en kinderen) en de 14 atleten van groep 5 zijn mijn rotsen in de branding. Ik grijp nog niet naar de pillen.

zaterdag 6 februari 2010

Lange duurloop met vertraagde start

Je zou toch denken, na bijna een week dooiweer dat je zonder gevaar voor valpartijen weer zou kunnen lopen. Maar niets bleek minder waar. Een ronde door het bos was ons nog niet gegund. De groep, die bestond uit 10 personen (Rotterdamgangers en reguliere zaterdagochtendlopers) bleef na het rekken zoeken naar een begaanbare weg. De bospaden: een ijsbaan. Dan de fietspaden maar vanaf Kasteel Rozendaal. Ook dat ging niet zonder gevaar. De weg naar de Emmapyramide evenmin. Uiteindelijk besloten we er maar een 'saai' wegparcours van te maken. Overigens viel dat nog erg mee. Langs kasteel Biljoen, onder het viaduct van de A345 liepen we op de dijk richting A12 en verder door naar IJseloord. Door de mist straalden de uiterwaarden 'rust' uit. Alleen de fladderende ganzen verbraken af en toe de stilte. Om toch aan genoeg kilometers te komen, vooral voor de marathonlopers, liepen we door de stad en om Sonsbeek terug naar Ciko. De Garmin gaf ruim 24 km. aan, in een slordige 2 uur 30 min. Het voelde prima!