Na allerlei lichamelijke ongemakken (schildklier / kuiten) had ik mijzelf de marathon van Amsterdam (19 okt.) in het vooruitzicht gesteld. Als een soort beloning, maar ook als bewijs om 'terug te zijn'. De twijfel slaat nu toe. In de doordeweekse trainingen gaat het nog niet naar wens. De vorm wil maar niet terugkomen. Ik moet te hard werken om bij te blijven in de 'tweede groep'. Als mijn maatjes 'Jan, Frans, Tonny etc.' mij kloppen op snelheid en duurvermogen, dan voelt dat niet goed. Ik moet veel beter kunnen en aan kunnen klampen bij de 'snelle jongens'. In 2008, begin 2009 ging dat prima.
Ook de wedstrijd in Westervoort ging niet naar wens, ik heb er zelfs weer kuitklachten aan overgehouden en moet dus noodgedwongen weer teruggrijpen naar de tubes. Maandag onderga ik weer een massage. De schilklierhormoonpillen moest ik afbouwen. Over twee weken weer een 'monitoringsmoment'. Ik heb geen goed gevoel.
Al met al sta ik nog niet te trappelen om een schema te volgen voor de hele marathon. Zoals ik me nu voel ga ik voorlopig (maximaal) halve marathons lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten