woensdag 29 april 2009

Som en Okken

'Je moet er wat voor over hebben', heet het dan. Op maandag heb ik het parcours verkend voor de dinsdagtraining. Erg?, dat niet. Ik vind het lekker om te lopen en zo kan ik me ook nog nuttig maken. Wel vond ik het maandag te ver om heen en terug te lopen (16 km.), dus liet ik me er per automobiel brengen door mijn lieftallige echtgenote. Waar heb ik het dan over? Landgoed Warnsborn en specifiek het rondje der Europese (indoor)kampioenen Bram Som en Arnoud Okken. Een fantastisch mooie ronde van 800 meter, gemarkeerd met infobord en 100 meterpaaltjes. Hier train(d)en deze atletiektalenten veel als ze even genoeg hadden van het rubber van de atletiekbaan op Papendal. Het leek me leuk om hier eens met de groep naar toe te gaan en enkele rondjes te doen. Overigens speelde mijn kuiten weer eens op toen ik terug liep naar huis, dus ik had enige zorgen voor de dinsdag. 
Het liep echter perfect. De ronde van Bram en Arnoud viel in de smaak, gezien het fanatisme waarmee de atleten om de beek en de Lakenfelder koeien in de wei scheurden. Ik had mijn energie bewaard voor het derde en laatste rondje en eindigde na 800 meter in 2 min 56 (16,4 k/u). Nadat ik op de terugweg nog even fanatiek had meegedaan aan een laatste versnelling, hapte ik later voldaan de bitterballen van Erik weg.

zaterdag 25 april 2009

Duurloop met focus op HAN-KAN

Het begint te leven bij de ciko-lopers, je merkt dat de HAN-KAN marathon dichter bij komt. Jan berichtte in de Cikoerier over de duels tussen de duo's. De koppels zijn gevormd, al wordt er nog wel (soms noodgedwongen door blessures) gewisseld. De dames en heren zijn op zoek naar een sterke partner en schrikken nergens voor terug. Vanmorgen tijdens de lange duurloop vertelde Gerrie dat ze was 'ingeruild voor een jonge blom'. Om maar mee aan te geven dat de messen worden geslepen. Mooi dat Ursula meeliep tijdens onze prachtige route door bos en hei. Toch maar weer even 20 km. gelopen. Zo zijn wij ons tenminste serieus aan het voorbereiden om de felbegeerde moederdagprijs in de wacht te slepen. Ik heb geen zicht op de training(skampen) van de andere koppels, maar neem aan dat iedereen straks 'scherp' aan de start staat. 

maandag 20 april 2009

Hiversum city run, van km. tot km.


Gemiddeld 4 min.13 per km. Na een snelle start in de eerste 2 kilometers zat ik er in de achste (4.27)  en negende (4.19) kilometer ruim boven. In de laatste km. kon ik, gedragen door het publiek en zicht op de finish, toch nog versnellen tot 4.12. 
Ik werd hiermee 65e (van 1124) in de eindrangschikking van de business-lopers. Ons GENZYME team eindigde als 13e van de 202 teams. 


zondag 19 april 2009

Goeie tijd in Hilversum


Gisteravond had ik nog mijn bedenkingen. Mijn linkerkuit speelde op, deed eigenlijk gewoon pijn. De zelfmassage die ik toepaste werkte volgens mij averechts. Zal ik wel meedoen in Hilversum? Vanmorgen voelde het beter, ik ga dus gewoon mee, besloot ik. René belde nog af, dus samen met Frans en Bernard naar de sjieke 'Gooische matras'. Frans had 2 teams van Genzyme ingeschreven. Uiteiendelijk konden we één team met zes personen aan de start krijgen. Bij de start was het moeilijk om snel weg te komen. Met alleen de business lopers was het slalommen tot ongeveer 1 km. Die ging toch nog in 4.05 min. Ook de 2e kilometer ging hard. Frans liep naast me, schrok ervan en liet zijn tempo zakken. Ik ging door, over het Media park. De bloedsporen van Pim Fortuin heb ik niet gezien. Regelmatig vals plat omhoog, en weer naar beneden. Het middengedeelte '5 tot 8 km.' consolideren en dan richting finish. Veel enthousiaste toeschouwers. Mijn kuiten hielden het vol en brachten me naar 42,21 (14,2 k/u gem.) Ik ben tevreden. Bernard zat ruim een minuut voor me en Frans ca. 2 minuten achter me. Nog even nagenieten in het zonovergoten Hilversum en na een verdiend kopje koffie en een broodje weer naar Arnhem en lekker uitblazen in de tuin. Een goed besteedde zondagmiddag!

zaterdag 18 april 2009

Onderweg naar morgen

Morgen loop ik voor het bedrijf van Frans de Nike Hilversum city run. Ben benieuwd hoe ik er voor sta, de afstand is tien kilometer. Het parcours gaat ondermeer door het centrum van Hilversum en het Media Park. Ik heb er zin in, het wordt volgens mij mooi hardloopweer. Ik zie het als een testcase richting de Han-Kan marathon (10 mei), alwaar ik met Ursula een estafette ga lopen. Mooie gelegenheid dus morgen om aan mijn snelheid te werken. Toch kon ik het niet laten om vanmorgen de lange duurloop mee te doen. Ik had me voorgenomen om niet langer dan 1 a 1,5 uur te lopen. Naast Maarten en Jaap verschenen de lange duurlopers van het eerste uur, Gerrie en Grace, aan de start. Een erg koude start trouwens, het was slechts 7 graden met een schrale Noord-oostenwind. Gelukkig had ik me erop gekleed. Met Gerrie in de groep de ideale gelegenheid om Warnsborn weer eens te verkennen. In een heerlijk relaxed tempo van zo'n 10,5 k/u liepen we een prachtige route. Langzaam warmde de omgeving en dus ons lichaam op. Na zo'n 50 minuten vond ik het welletjes en liep samen met Maarten via Zijpendaal terug naar huis. Ik klokte na bijna 1,5 uur af op 15 kilometer. Of het een goede voorbereiding is voor morgen?
 

vrijdag 17 april 2009

Uitsloven zonder pijn

Het houd me toch steeds bezig, hoe houden mijn kuiten en bovenbenen het tijdens het lopen? Ik ben optimistisch gestemd na de laatste trainingen. Deze week heb ik hard getraind. Dinsdag werd het een soort 'fartlektraining', snelheidstrainingen op een steeds wisselend maar (heel) zwaar parcours. Donderdag 6 maal 940 meter in het bos op een ook niet al te makkelijke te belopen ronde. Ik heb me niet gespaard. Wel liep ik tijdens de trainingen steeds te letten op eventuele pijn in mijn benen. Het ging goed, dacht soms dat mijn kuiten opspeelden, maar het viel mee. De bovenbenen voel ik in ieder geval niet meer onder het lopen. Alleen nog een klein zeurderig pijntje aan de beruchte rechterkant. Ik hoop voorlopig de laatste keer te hebben geschreven over blessures. Heerlijk was het nagerecht dat Maarten ons donderdag voorschotelde. Zo snel mogelijk naar de verkeerslichten op de Schelmseweg. Jan Keemink en Maarten liet ik (noodgedwongen) gaan, maar Saïd liep ik voorbij (>17 k/u). Tot mijn verbazing en genoegen zag ik Jan net achter mij finishen. Hij kan nog versnellen en een tempo aanhouden van meer dan 10,5 per uur. Goed bezig Jan, gooi voorlopig de hartslagmeter aan de kant en ga lekker tekeer.

zondag 12 april 2009

Geen wild in bos op Pasen

Vroeg uit bed op deze paasmorgen. Ik had beloofd dochterlief naar de manege in Rheden (haar stage-adres) te brengen. Voor mij de uitgelezen mogelijkheid om lekker vroeg een rondje te gaan hardlopen. Hond sam mocht mee. Nog wel even warm draaien en rekken, ik voelde me zo stijf als een plank. Ik had verwacht wild te spotten, zo vroeg in het bos (8.00 uur). Vannacht had het flink geregend en nu kwam er heel voorzichtig een zonnetje door. Ik dacht de ideale wildspot omstandigheden. Kom maar op met die herten en zwijnen. Maar nee, ik moest het zonder doen. Het enige dier (dat ik zag) in het bos had ik zelf bij me. Wel fantastisch, zo vroeg in het bos. Een rondje via Kasteel Rozendaal (9 km.), een van mijn favoriete rondjes als ik effe snel wil gaan lopen leek me op zijn plaats. Nog even tempo gemaakt op het laatste stuk Rosendaalseweg, dicht bij huis. Sam snapte er niets van waarom ik me zo uitsloofde en probeerde te vertragen. Ik kan met een gerust hart aan de paasbrunch beginnen.

zaterdag 11 april 2009

Oosterse therapieën

Een geheel nieuwe ervaring en een poging om van mijn (sluimerende) blessures af te komen. Ik waagde me op het pad van de eeuwenoude Oosterse therapieën. Voetreflexmassage, reiki, en Quantum-touch, om maar eens wat te noemen. Zweverig? Ik vind het meevallen. Het was heerlijk en tegelijk heel apart om te ondergaan. Niet eng. Met een rustgevend muziekje en sfeervolle kaarsjes op de achtergrond, onderging ik het gedwee. Soms een tinteling over mijn hele lichaam, die overigens bedekt werd door een deken. Mijn kleren bleven trouwens ook allemaal aan, op mijn sokken na dan. Een pijnlijke aanhechting bij een teen, waar ik al lang last van had, verdween door de Quantum-touch techniek. Mijn kuit is ook behandeld, maar dat kost nog wat meer tijd. Zo ook mijn bovenbeen. Ik kan er ook zelf mee aan de slag met de snel aangeleerde techniek. Heb eindelijk het gevoel dat de blessures / blokkades worden aangepakt. Zo lang de fysio weigert te masseren, zoek ik mijn heil elders. Ik ben een interessant geval vond Myrna.

Samen in galop

Heerlijk was het gisteravond om te lopen in het bos. Ongeveer 20 graden en leuke begeleiding. Samen met Arlette, gezeten op Esprit (onze knol) liepen we van Manege Midden Heuven naar Velp en weer terug. Ik begin op te leven bij deze temperaturen. Alles gaat een stuk makkelijker als ik het warm heb en lekker kan zweten. Voordeel voor Arlette is dat ik knechtje kan spelen en de hekken bij de wildroosters kan openen zodat zij kan blijven zitten. Esprit vindt het ook leuk, houdt mij steeds in de gaten. Niet verwonderlijk, ik zorg dat ik er af en toe wat lekkers geef. Zo zijn dieren, wie ze voert, die heeft ze. Samen liepen we een tempo dat vaak tegen de 13 k/u liep. Best pittig voor mij. De steile heuvels in het parcours zorgden ervoor dat ik gas terug moest nemen. Deze ronde zit alles in, vlakke stukken, vals plat en heuvels maar is vooral ook erg mooi. Wilde zwijnen kijken ons na, bleven gelukkig op afstand, al had ik een enorme beer niet gezien. Terug op de manege klokte mijn garmin 9,5 km. Esprit werd direct in de watten gelegd, (warme) douche en eten, ja, ja.... Ik moest nog even wachten tot thuis om verwend te worden. De rijstevlaai smaakte super!

vrijdag 10 april 2009

De trainingen deze week stonden wat mij betreft in het teken van testen van mijn kuit. Zaterdag's 4 april was ik gestopt met de lange duurloop wegens opspelende rechterkuit. Dinsdag had ik nog geen vertrouwen. Na veel rekken en smeren meende ik dinsdag overdag voor het eerst geen pijn meer te bespeuren. En het ging goed, ondanks de ferme test. Drie keer 3000 meter tempo op een heel zwaar zanderig en heuvevelachtig parcours. Ik spaarde me niet, wetende dat dat eigenlijk niet verstandig was. Alleen de laatste ronde dacht ik iets te voelen en nam wat gas terug. Toch liep ik 2 ronden binnen de 15 min. (12,8 k/u).

Donderdag
Dit goede gevoel en vertrouwen nam ik mee naar donderdag. Gordon nam ons op sleeptouw over wederom een heel zwaar parcours. Makkelijk liep ik niet. toch deed ik mee aan drie van de vier versnellingen. Nu voelde ik mijn kuit wel, maar voor mijn gevoel weer op een hogere plek dan eerst. Op zo'n moment ben ik er wellicht te veel mee bezig. We sloten af met de beklimming van de enige echte Geitenbult, een kuitenbuiter van de eerste categorie. Moe maar tevreden begon ik aan de rekoefeningen aan de rand van de atletiekbaan. Bijna 17 km. kon ik bijschrijven.

maandag 6 april 2009

Foto's marathon Rotterdam



Marathon Rotterdam (2)

Wat een fantastische happening. Mooi om eens mee te maken vanaf de kant, al had ik in mijn hart liever meegelopen. De ciko-atleten hebben zich fantastisch door de ontberingen heengeslagen. Want superzwaar blijft het, ik heb heel wat ellende gezien onderweg en dan heb ik nog niet eens de 5 en 6 uur lopers gezien. Dan blijken de ciko-lopers toch goed getraind te zijn. Mag ik toch persoonlijk wel een klein beetje trots op zijn, als trainer van groep5, de zaterdagmorgengroep en samensteller van het veel gebruikte marathonschema. Daarnaast heeft een ieder gewoon zijn /haar eigen route gevolgd en niet zonder resultaat. Na een koele start werd het toch weer warm voor de lopers. De toppers, die we nauwelijk hebben gezien hadden er geen last van gezien het supersnelle parcoursrecord. Duncan Kibet en James Kwambai vochten om de winst Het verschil op de finishlijn was zo klein, dat beide Keniaanse atleten dezelfde toptijd achter hun naam kregen: 2.04.27. Fantastisch, maar daarvoor waren de vele ciko-supporters niet in Rotterdam. Wij kwamen voor Ton, Saïd, René, Jan, Tonny en Edwin. En zij stelden niet teleur. Op drie plaatsen hebben we ze kunnen volgen, na 11km, 26km en 500 m voor de finish. Ton liet iedereen zijn hielen zien en liep in zijn eerste marathon naar een ongelooflijke 3.13. Saïd (3.37 PR), René (3.44 PR, debuut) en Tonny (3.40 PR, debuut) liepen ook een geweldige race. Edwin (3.54) en Jan (4.09) waren wat minder tevreden met de tijd, maar vergeet niet dat uitlopen sowieso een prestatie van formaat is. Ik heb samen met de andere supporters een geweldige dag gehad. Het smaakt naar meer, maar dan weer als deelnemer!

zaterdag 4 april 2009

Balen, balen en nog eens balen

Ik word er strontziek van. Weer een blessure te pakken. Vorige week had ik al last van mijn rechterkuit, maar dinsdag tijdens de training ging het goed. Vanmorgen kwam de pijn heviger terug, al na enkele kilometers. Daarom nam ik, met pijn in het hart, op het Kerkepad afscheid van mijn medelopers. Ik legde de route nog even uit aan Moniek, Marlies, Erik, Jenny en Hans en verdween richting Rozendaal. Rustig dribbelend en wandelend kwam ik thuis. Onderweg koortsachtig nadenkend over de gevolgen. Kan ik binnenkort nog wedstrijden lopen zoals de Han-Kan? Het lijkt allemaal steeds verder weg. Hopelijk denk ik morgen weer wat positiever, maar voel me nu een 'kruk' met meerdere blessures (bovenbeen en kuit). Ik lijk verdomme Arjan Robben wel, de 'man van glas'. Eerst maar eens nadenken over herstel en hulp inroepen van de fysio. Voorlopig weer allerlei rekoefeningen toepassen, ...maar ik wil lopen!

vrijdag 3 april 2009

Marathon Rotterdam

Het houd me al langer bezig, dit weekend moet het dan eindelijk gebeuren. Zes ciko-maten gaan de 42,2 km. in de maasstad bedwingen. Ik was even bang voor het weer, had een deja-vu, de extreem warme editie 2007 die is stilgelegd en waar ik zelf ben uitgestapt. Maar zover gaat het niet komen, het weer zal gunstig zijn (ca. 14 gr.). De omstandigheden zijn dan wel goed, er zitten wel een paar zorgenkindjes bij de ciko-atleten. Tonny tobde onlangs met haar achillespezen. René en Ton hebben wegens ziekte niet de ideale voorbereiding gehad. En dan natuurlijk Jan, tsja ....een geval apart. Heeft altijd wel een pijntje en heeft nu nog pijn aan zijn kuit. Jan twijfelt zelfs of hij gaat lopen. Jan, kom op..het gaat goed, je hebt er zo naar toegeleefd. Altijd starten en dan zie je wel. De vorm van Saïd en Edwin is uitstekend. Edwin zou zijn PR wel eens kunnen gaan verbeteren en ampersant mijn PR. Ze hoeven het niet alleen te doen, er zal een grote groep supporters meereizen. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Heel veel succes!