Terugblik 2008

Het jaar 2008 zit er op. Het was voor mij een geweldig goed hardloopjaar, waarin ik enkele grenzen heb verlegd. Mijn PR's op 5 km, 15 km, 10 e.m, 21,1 km en 42,2 km. gingen er aan. Het meest verrassend vond ik de snelste tijd op de 5 km. in 20,04 (Sevenaerrun). Hiermee liep ik een 16 jaar oud record uit de boeken. Het meest trots ben ik op mijn marathontijd van 3.18.09 (Rotterdam). Ook met mijn 1.32.52 op de halve van Amsterdam verbeterde ik een gedateerd record uit 1997 met bijna 5 minuten. Wat is het geheim van deze progressie op alle afstanden? Ik weet het niet precies, is moeilijk te duiden. Ik hou het op een combinatie van factoren:

• mijn motivatie om beter te worden (waar ligt de grens?);
• de wedstrijdervaring (weten wat je kan);
• de wedstrijdinstelling (diep kunnen gaan);
• aantal trainingsjaren;
• verstandig trainen;
• weinig blessures (geluk hebben dus)
• bovenal: plezier hebben in het lopen samen met mijn ciko-loopmaatjes.

De vraag is of ik in 2009 ook PR's kan realiseren. In ieder geval moet mijn 10 km. tijd beter. Deze staat op 42,00 min., maar ik twijfel of dat goed is. Heb het vroeger nooit zo goed bijgehouden en denk dat ik ooit onder de 41 min. heb gelopen. Aan mij om te bewijzen dat ik een snelle tijd ook officieel in de boeken krijg. Daarnaast wil ik me ook verder ontwikkelen als trainer. Ik heb erg veel zin in het loopjaar 2009!

Laatste training 2008

De laatste training in 2008 was er één in de vrieskou. Het was dus zaak om warm te blijven. Kwa kleding had ik mijn maatregelen getroffen met muts, dubbele broek, handschoenen e.d. Maarten hield de vaart er lekker in. Na de nodige oefeningen en warming-up waren we klaar voor 6 x 800 meter. Ik voegde me bij een groep die een langer traject wilde afleggen, zo'n 955 meter bleek later. De atleten uit groep 7 (Manon, Jan Keemink en Dick Leseman) bepaalden het tempo. Ik vroeg me af of ik dat 6 x vol zou kunnen houden. Ik was wel toe aan wat snelheidswerk, dus klampte aan. Manon en Dick hielden alle keren het tempo hetzelfde, gemiddeld kwamen we uit op 14,4 km/u. Voor mij goed te doen, na de derde keer ging ik lekkerder lopen. Voelde alleen wat spierpijn maar wist dat dat niet veel te betekenen had, de naweeën van het schaatsen. In de groep die wel 800 meter liep, zag ik Jan afhaken. Een kuitblessure overgehouden aan de Derdekerstdagloop. Na afloop leek het gelukkig mee te vallen. Even gas terug en dan op 11 januari starten in onze eerste wedstrijd van 2009: Egmond aan zee.

IJs lonkt

Het was gezellig druk bij de 3e kerstdagloop. Hoewel ik niet meeliep wilde ik de start niet missen. Sommigen trotseerden de vrieskou in korte broek en een shirtje met korte mouwen, zelfs een singletje heb ik gesignaleerd. Ik moest er even niet aan denken en zocht na de start snel de warmte op van de ciko-kantine. Tot het eind van de middag heb ik de vele gasten voorzien van soep, koffie, broodjes, bier etc., een top-omzet voor de vereniging. Mede dankzij Edwin, die zijn verjaardag vierde en de nodige biertjes bestelde. Ook de groep 'chat-nrunners' spuugden er niet in en bleven zitten chatten tot de tent sloot. Mijn inactiviteit heb ik vanmorgen goed gemaakt, met een 13 kilometer lange duurloop. Warm aangekleed met dubbele broek en muts. Eerst langs de ijsbaan op Cranevelt. Tot mijn verbazing was de baan al open, erg snelle reactie van de gemeente Arnhem, die meestal wachten met opspuiten van de oude ciko-baan tot de vorst al weer verdwenen is. Binnenkort dus maar even de ijzers onderbinden, weer eens een andere trainingsvorm. Na deze baan-inspectie verder heerlijk gelopen via Zijpendaal, Schaarsbergen en de Waterberg terug richting huis. Geen last hebbend van de kou, de zon scheen en ik liep lekker door. Soepel lopend met nog enkele versnellingen kwam ik voldaan in een gemiddelde van 11 k/u thuis, alwaar de warme koffie me tegemoet geurde.

2e kerstdagloop

Ik verschijn morgen niet aan de start van de 'Derde kerstdagloop', althans niet als loper. Ik geef mijn startnummer aan Wil. Verder zal ik me verdienstelijk maken als barkeeper, ook belangrijk. Op deze manier kan ik mijn benen nog even ontzien, de eerstvolgende wedstrijd is de halve van Egmond (11 januari). De behoefte om tijdens de kerstdagen te lopen was sterk aanwezig. Zeker na het geweldig goede kerstdiner gisteravond in een leuk Arnhems restaurant, thuis nog even samen afgesloten met een goed glas franse cognac. Het was koud deze morgen, temperatuur rond het vriespunt en een straffe oostenwind, hetgeen garant staat voor een hoge 'chillfactor'. Ik besloot door de bossen van Waterberg en Warnsborn richting Oosterbeek te lopen. De toeristische plaatjes waren weer grandioos. Zeker de gedeelten waar ik anders nooit kom, zoals Mariëndaal. Weer ideeën opgedaan voor een groep5 training. Mijn bovenbenen protesteerden vanaf het begin, de naweeën van de baantraining van dinsdag waarin ik met iets te koude spieren nogal te keer ben gegaan in een aantal rondes. Toch weerhield me het er niet van om 10 engelse mijlen te lopen (16,1 km) in een gemiddelde van 11,3 k/u. Met dit koude weer houd ik het tempo vanzelf hoog. Met een goed gevoel neem ik een bad. Vanmiddag weer lekker aan de kerstdis met de nodige spijzen en drank!

Kerstwens

Ik wens alle lezers van dit weblog fijne en gezellige kerstdagen toe!

'Rendieren' eindelijk los!

Het was zover, eindelijk kon de al twee keer eerder uitgestelde baantraining doorgang vinden. Hans belde me op of ik de training over wilde nemen. Graag, ik had de training al eerder voorbereid, maar gladheid en ziekte /blessure wierpen roet in het eten. Nu aan de bak, na inlooprondje kazerne en rekken bij de Saksen Weimar snackbar terug naar de baan.

Eerst nog wat loopschooloefeningen. Ik had alles voorbereid, ook de rekoefeningen en de loopschool op een spiekbriefje gezet. Als beginnend trainer heb je dat nodig, althans ik wel. Ik had het spiekbriefje overigens niet nodig tijdens de training. Het viel me wederom op dat de groep zeer gedisciplineerd is en goed naar de aanwijzingen luistert. Een gemotiveerde groep, die plezier heeft in de trainingen. Dus ook heel plezierig om training aan te geven. De kern van het programma dan: 800 meters verdeeld in 200 meter snel, 400 meter iets langzamer en dan weer 200 meter op snelheid. En dit 6 x met pauzes van 2 minuten, een zware training. Twee niveaugroepen werden samengesteld. Eerst twee rondje samen en daarna de twee afzonderlijke groepen, die enthousiast vertrokken onder leiding van Koen en Hans. Na twee series observeren kregen Maarten en ik het koud en besloten mee te gaan lopen. Ik sloot aan bij groep 1 (Koen, Edwin, Herbert) en hard ging het. De laatste serie in 3.09 min., 15,5 k/u gemiddeld en hoogste snelheid 18,7 k/u. Heerlijk om te doen en ik vond dat niet als enige. De meesten waren erg positief over de baantraining. Zeker in de donkere wintermaanden een prima trainingslocatie voor de 'rendieren'!

Heuvels en versnellingen

Het leukste van mijn vrije dagen, vind ik de vrijheid die ik heb om te gaan hardlopen wanneer ik dat wil. Vooral nu in de winter, kan ik dan toch met daglicht op pad de bossen in. Ik zou het liefste elke dag gaan, maar ben dan bang te veel van mezelf te eisen, blessures liggen op de loer. Vanmorgen de schoenen aangetrokken voor een rondje Rozendaals bos. Bij het kasteel het bos in en langs de begraafplaats lopend bedacht ik om wat heuveltraining in te lassen. Ik vond het tijd worden voor afwisselende tempo's. Zo gezegd, zo gedaan. Twee keer een heuvel opgerend in ca. 2 minuten. Daarna op de terugweg nog versnellingen doorgevoerd op het bekende pad met de witte verfstippen op de bomen. Het voelde prima, de conditie is in orde. Ruim een uur gelopen, op mijn meest natuurlijke tempo van ca. 11 p/u. Nu niet overmoedig worden en te veel van mezelf eisen. Tijdens de kerstdagen zal het zeker wel lukken om de rust te bewaren, alhoewel..?

Warme en korte RDL

'Warm', constateerde ik de Monnikensteeg oplopend richting Beukenlaan. Gisteravond vond ik het koud, maar nu was het echt zacht. Ik had gekozen voor een shirt met korte mouw en een (oud versleten) singletje voor wat extra warmte. Ook mijn nieuwe asics trainersjas kreeg de vuurdoop. Onderweg heb ik wel alles aangehouden, in de wind moet je oppassen om niet te koud te worden. 'Anderhalf uur maximaal ga ik lopen', zei ik tegen het groepje dat zich had verzameld. Conclusie: samen op pad, onderweg zien we wel waar en wie zich afsplitst. Bij kerkhof Rozendaal volgde de eerste splitsing. Joop bleef langzaam lopen met een aantal van zijn volgelingen. De overgeblevenen sloten zich bij mij aan voor een tempo van ca. 10,5 per uur. Bij de brandtoren de tweede splitsing. De 'anderhalfuur fans' Ursula en Stien liepen met mij mee. Jan, Sjaak en Grace gingen voor twee uur. De dames voerden het tempo nog op tot ruim 11 per uur. Via een, door omgehakte bomen, onbegaanbaar pad bereikten we het eindpunt na ca. 15 km. in iets meer dan 1,5 uur. Lekker gelopen en totaal geen last van mijn blessure. Het lijkt erop dat ik genezen ben!

Kleding voor trainers

In de Cikoerier van december staat een bericht: 'Kleding voor CIKO'66 trainers en leden'. De door Run2Day gesponsorde kleding voor trainers kon vrijdagavond worden opgehaald in de winkel van Run2Day. Het was nadrukkelijk de bedoeling dat elke trainer persoonlijk zijn spullen kwam ophalen. Onze sponsor en enthousiaste gastheer Theo van Maanen wilde zijn verhaal er bij kwijt en vind het belangrijk dat de trainers op de hoogte zijn van de winkel en de werkwijze van Run2Day. En terecht! Als je als ondernemer een aardig bedrag ter beschikking stelt aan een vereniging, dan mag daar wat tegenover staan. Minimaal enige belangstelling tonen is niet te veel gevraagd. Toch waren opvallend veel trainers en ook bestuursleden er niet bij. Ook onze voorzitter had belangrijkere dingen te doen. Jammer, zeker in deze onzekere financiële tijden moet je je sponsors koesteren. Liefde van één kant is altijd lastig vol te houden en dus gedoemd tot mislukken. De uitgereikte kleding is mooi en functioneel. Een jack, een lange broek en een t-shirt. En dit alles in de kleuren oranje zwart van CIKO en de logo's van Run2Day en Ciko. Op deze manier zijn de trainers goed herkenbaar en wordt een eenheid zichtbaar. Nu nog aandacht voor herkenbare kleding voor atleten en recreanten.

Voorzichtig lopend

Na de inactiviteit wegens blessure en ziekte, kon ik vanavond eindelijk weer eens aan de bak. Nog wel snotterend (ik 'zag er nog niet uit' volgens een hardloopmaatje), meldde ik me weer bij Ciko. Ik durfde niet te kiezen voor het testrondje van groep 5, ik zou ongetwijfeld te hard gaan. Groep 4 was een mooi alternatief, een rustige duurloop stond daar op het programma. Er kon zelfs een keuze worden gemaakt tussen 'rondje Koningsweg' en... een heuse sightseeing kersttoer met gids Bart door de verschillende Arnhemse wijken, alwaar men met veel enthousiasme de lampjes buiten laat bungelen. De Koningsweg kreeg de voorkeur, al had ik toch liever wat minder kilometers (dan 16) in het vooruitzicht gehad. Na wat aparte rekoefingen van Erik die hun oorsprong vinden in de 'Pilatus' beweging (ik ga dit nog opzoeken), begon de lange rustige loop naar Schaarsbergen en terug. Ik bemoeide me niet met allerlei versnellingsacties (is wel moeilijk) en hield het op het kalme tempo van zo'n 10 a 10,5 p/u. Ik was erg gefixeerd op mijn linker achillespees, maar voelde geen pijn. Niet na 6, niet na 12 en ook niet na afloop. Een zucht van verlichting, dat was goed gegaan. Hopenlijk kan ik het vizier snel weer richten op de opbouw van snelheid en kracht, al is waakzaamheid geboden.

Hardlopen of skièn

Hoe vaak komt het eigenlijk voor, een hardloopblessure? Tijdens de clinic 'blessurepreventie en behandeling' die ik pas heb gevolgd (bestaat toeval?) ontstaan er ca. 50.000 hardloopblessures per jaar. Hiermee staat hardlopen /joggen op de 6e plaats van aantal blessures per sporttak. Dit zegt niet zoveel, als je bedenkt dat voetbal op 1 staat, maar verreweg het meeste aantal beoefenaars heeft. Relatieve getallen zeggen meer, dan blijkt 'Trimmen /joggen' (ja, zo heet het nu ineens) op een 13e plaats te staan. En voor wie nog op winstersportvakantie wil: deze 'sport' (voor de meesten meer tijdverdrijf en vooral aprés ski) staat glorieus op een eerste plaats. Als je gaat skiën loop je 20%!! kans op een blessure. Vind je het gek met die hordes mensen die vinden dat ze één keer per jaar een weekje aan lichaamsbeweging moeten doen. Vooraf indruk maken met een dakkoffer en winterbanden en de nieuwste ski-uitrusting. Achteraf klagen hoe vreselijk duur alles weer was in de Alpenlanden. Nee, ik hou het lekker bij hardlopen, 10 x zo weinig kans op een blessure dan met skiën. Maar nu ff pech!

Nog niet geheel hersteld

Ruim twee dagen pijnvrij. Ik verheugde me er op om weer een rondje te gaan lopen. Vanmorgen (samen met Sam) op pad. Goed gekleed, want het was f#@&*n koud. Zelfs een muts op mijn kop. Bij de aanblik in de spiegel dacht ik: 'hopenlijk kom ik geen bekenden tegen, het ziet er niet uit'. Maar ja, ik ben ook behoorlijk verkouden, dus nood breekt wet. Belangrijker was hoe mijn achillespees het zou houden. Het begin ging erg lekker, ik genoot van het (pijnvrij) lopen. Wel steeds (te veel?) beducht op een pijntje. Het ging zo goed dat ik dacht wel een uitgebreidere ronde te kunnen doen. Door de Rozendaalse bossen en via de Schelmseweg weer terug, één van mijn favoriete kortere rondjes. Na ca. 6 km. diende de achillespees (of is het het onderste deel van de kuitspier) zich aan, shit! Toch weer te overmoedig een te lange ronde gelopen. De rest van de route terug, nog zo'n 2,5 km. besloot ik afwisselend te dribbelen en te wandelen. Ik passeerde Maarten met zijn tien uur groep, en met jaloerse blik hoopte ik z.s.m. weer aan te kunnen sluiten bij de groep. Ik hou het toch op dinsdag. Heb nu toch minder last als afgelopen week. Maar weer koelen, smeren en maandag echt een 'kort' stukje lopen!

Blessureleed remt verslaving

Net afgelopen zaterdag een clinic gevolgd over blessurepreventie- en behandeling en nu zelf de klos. Ik wilde tijdens de clinic nog de hand opsteken na de vraag: 'wie is hier nooit geblesseerd geweest?'. Niet gedaan en terecht, ik heb nl. wel eens vaker te maken gehad met blessures, meestal kuit en bovenbeen, maar altijd snel weer hersteld. Mijn laatste ernstigere blessure dateert van een jaar of vijf geleden. Voor mijn ciko-tijd had ik veel last van mijn kuiten. Met behulp van krachttraining onder begeleiding van een fysio ben ik er toen van afgeholpen. Daarna heb ik baat gehad bij meer en dus regelmatiger trainen, wat via ciko goed lukt. Maar nu heb ik tijdens de Montferlandrun pijn aan mijn linker achiilespees. Ik voelde het al iets voor de start, maar als je je eenmaal onder het lopersvolk bevindt, haak je niet meer af. Na afloop voelde het ernstiger aan (stekende pijn). Ik maakte me direct grote zorgen: 'als ik maar niet in de situatie kom van weken- of maandenlange inactiviteit'. Iedereen kent de beruchte verhalen over (chronische) achillespeesblessures. Om zo snel mogelijk weer te kunnen hardlopen ben ik gelijk aan de slag gegaan met koelen (icepacking), cooling gel, massage, rekken en tantum. Overdreven? 's Maandags en dinsdags was ik nog pessimistisch, de pijn werd nauwelijks minder. Vandaag gaat het beter en denk ik dat ik niet langer dan een week aan de kant hoef te staan. In het weekend voorzichtig proberen (Jan neemt de snelle zaterdaggroep voor zijn rekening, met zulke resultaten kan hij zich niet langer verschuilen) en hopenlijk volgende week weer volop mee doen. Ik heb namelijk wel een ander chronisch probleem: ik ben loopverslaafd!

Haas en atleet

Gelukkig hebben we de foto's nog!

Geslaagd als haas in Montferland

Fantastische onstandigheden in s' Heerenbergh, een graadje of acht en een lekker zonnetje. Er kan dus hard worden gelopen vandaag. Niet te hard, ik had een opdracht. Haas spelen voor Cordien, ik had het haar beloofd. dat betekent het tempo zo gelijkmatig houden, maar uiteindelijk voor Cordien alles er uit te halen wat er in zit. Zij had een PR staan van ca. 1.07.30, gelopen tijdens d 7-heuvelenloop. Het begin was afgestemd op een eindtijd van 1.05.00, ambiteus maar de lat moet je een beetje hoog leggen. Zeker gezien het parcoursverloop is snel starten het slimste. De start was prima, Merlijn en Tonny sloten aan. De eerste 5 kilometer onder de 22 minuten. perfect op schema. Het zware gedeelte diende zich aan, de Peeskesbult. Het tempo moest terug. Merlijn en Tonny haakten af, Frans liepen we voorbij. Cordien had al aangegeven dat ze moeite heeft met heuvels. Gelukkig konden we ons bovenaan lekker naar beneden laten vallen. Via het onverharde keerpunt terug richting 's Heerenbergh. Ook deze weg loopt behoorlijk omhoog. Ik hoorde Cordien haar snelle adem, keek haar af en toe aan en zag dat ze er behoorlijk doorheen zat. Het tempo moest weer wat terug. De doorkomst op tien kilometer na ca. 44.30. 'Kom op Cordien, als we goed doorgaan kunnen we onder de 1.07 eindigen' riep ik haar bemoedigend toe. Ze knikte en klampte aan. Met nog 2 kilometer te gaan kwam Jan ons voorbij. Ik stond even in dubio, maar besloot me netjes aan mijn opdracht te houden. Een haas loopt niet voor zichzelf. Ik keek weer even opzij, kreeg een beetje medelijden, het afzien tekende zich af. In de stad loopt de weg weer naar beneden. Nog even alles uit de kast tot het finishdoek. Cordien eindigt in een persoonlijk record van 1.06.29. Missie geslaagd. Ik ben 2 seconden sneller, maar 7 seconden langzamer dan Jan. geweldig gedaan Jan. Ik maak me zorgen over een stekende pijn aan mijn achillespees, maar dat kan het goede gevoel van de Montferlandrun niet wegnemen!

Heerlijk avondje

Veel plezier met pakjesavond!

Twijfels over vorm voor Montferlandrun

Ik kom net terug van een kleine hardloopronde, ca. 8 km. Het begin voelde goed, lekker naar beneden richting Velperweg. Ik besloot een aantal keren een versnelling door te voeren. Nu begonnen mijn benen tegen te stribbelen. Mijn bovenbenen voelden zwaar en vermoeid aan. Op de Schelmseweg wilde ik nog even (ca. 1 km.) het tempo boven de 14 km/u houden. Dit als ultieme test voor de wedstrijd van zondag. Kostte erg (te) veel moeite. De twijfels slaan toe, de Garmin gaf ook al geen bemoedigende resultaten. Een gemiddelde hartslag van 153 bpm, en een max. harslag van 214 bpm! Ik had bij me zelf de druk voor het lopen van een PR tijdens de Montferlandrun al weg genomen, door het begeleiden van andere lopers. Cordien, Tonny, Merlijn?, wie nog meer?.. willen naar 1 uur en 5 min. eindtijd. Ik heb de opdracht om het tempo aan te geven, zo geleidelijk mogelijk. De tussentijden voor 1.05.00 zijn: 5 km.: 21.40 en 10 km.: 43.20. Dat is nog altijd een hele opgave, ook voor mij. Dat loop ik niet zo maar met '2 vingers in de neus', zeker niet met het gevoel van vandaag. Ik klamp me vast aan het feit dat ik tijdens een wedstrijd altijd meer kan. We zullen het zien zondag!

Voorbereiding 's Heerenbergh begonnen

De voorbereiding voor de Montferlandrun is begonnen. Dinsdag was de avond dat er nog volop gas werd gegeven, dat kon ook nog wel. De Fartlektraining was weer erg leuk om te doen. De eerste oefening de Paasberglaan omhoog viel me zwaar. Te optimistisch gestart, met de eersten omhoog. Had ik beter niet kunnen doen, ik ging 'dood' en moest het tweede gedeelte 'met de tong op de schoenen' uitlopen. Nog niet warm genoeg, denk ik. Dan de sprintoefeningen op de Laan van Klarenbeek. Ik kon me niet heugen dat ik uit alle macht heb gesprint. Leuk om weer eens te doen, al haalde ik prooi Edwin niet in. Hij mij ook niet trouwens. Mijn klokje gaf 23 km. per uur aan. Die van Jan 25 km/u, moet denk ik nog goed worden afgesteld. De Monnikensteeg als toetje, ook altijd uitdagend. Ging al een stuk beter als de Paasberglaan, lekker warmgedraaid nu. De donderdagavondtraining heb ik voorbij laten gaan. Erg laat thuis door files en de echte zin ontbrak. Komt bij dat het niet eens zo gek is om de training te laten lopen, met het oog op a.s. zondag (moet het voor mezelf toch goed praten). Morgenmiddag ga ik wel een uurtje lopen.

Veel zand

Joop belde af voor de zaterdagochtendloop, ondervond de naweeën van een vakantie in donker Afrika. Of ik zijn dames kon opvangen en op pad kon sturen. Dat hoefde niet, Bart was de redder in de nood. Kwam goed uit, want er waren ook twee nieuwe dames bij. Het verschil met mijn 'snellere' groep zou te groot worden. Nu vertrokken we met acht man en één vrouw (Cordien). Leuk dat Edwin zich weer eens liet zien op de zaterdag. Rechtsom ging het richting Rozendaal, het fietspad volgend richting Posbank, veel heuvels op. Daarna begon het zware stuk, heel veel zand. Gelukkig had een auto met brede banden voor een verhard gedeelte gezorgd. Desondanks deed het zich voelen. Jan z'n darmen werkten niet mee en kon zijn hartslag niet beneden het gewenste niveau houden. Cordien bleef honderduit praten, zij is niet moe te krijgen. Maar dat wordt volgende week wel anders tijdens de Montferlandrun. Ik heb beloofd voor 'haas' te spelen. Doel: 1 uur en 5 min. Ik liep best lekker, probeerde de snelheid op de beloofde 11 k/u te houden, lukte niet altijd. Mijn hartslag (gem 142 bpm) was iets hoger dan normaal (< 135 bpm). Na 2 uur en 7 min. terug op de Beukenlaan. Met bijna 22 km. komt het weektotaal op 55 km. Voldoende lijkt me.

Aanklampen langs bedrijventerreinen

Nadat we dinsdag al aardig wat kilometers hadden gemaakt, hakte de training van donderdag er lekker in. Gordon nam ons mee via Velp, Biljoen, over de bedrijventerreinen aan weerskanten van de A12 (de Beemd en ijsseloord II) en terug via Presikhaaf. Op deze route moesten we 3 x 15 minuten snelheid maken. Bij de eerste keer denk ik dan: 'als ik dat maar vol hou'. Makkelijker werd het niet, langs de bedrijventerreinen over de dijk, pakte we volop de wind. En in het derde gedeelte moesten we met gevaar voor eigen leven de kruispunten bij WC Presikhaaf zien te omzeilen. De snelheid moest tenslotte worden vastgehouden. Dat lukte niet helemaal. De eerste versnelling ging in 12,4 k/u gemiddeld, de tweede in 12,0 en de derde in 11,4. Vandaar dat we tegen de Monnikensteeg ons nog even uit mochten leven. Ik vond het genoeg en bleef achteraan hobbelen. De afgelegde afstand bedroeg ca. 16,5 km. Opgeteld bij dinsdag kom ik al op zo'n 32 km. Zaterdag zullen we het proberen naar 55 km. te tillen.

Improviseren in winterse omstandigheden

Ik had het al enigzins verwacht, op de baan viel niet te lopen. Het is zo'n beetje de plaats waar sneeuw het langst blijft liggen. Mijn trainingvoorbereiding voor 6 x 800 meter kan de koelkast in. Dan maar de fietspaden opgezocht van het bekende 'rondje Koningsweg'. Uitermate geschikt voor een duurloop met versnellingen. Ik had al over dit alternatief nagedacht, 2 VDL's van 10 minuten (12 - 12,5 km/u) en 1 TDL van 1 kwartier (13 - 13,5 km/u) was het vervangende programma. In de hoop dat de fietspaden goed beloopbaar zouden zijn en het dooiwater niet op zou gaan vriezen. Behoudens de brug over de A50, die spiegelglad was, ging het goed. Op de Koningsweg vormden zich nog wat obstakels. Zo'n zes pelotons militairen die zwaar bewapend en met camouflagestrepen op het gezicht moeilijk te zien waren. Oefening gelukt, zou ik zeggen. En enkele verraderlijk gladde plaatsen. Gelukkig hielden we ons allemaal staande. Af en toe moest ik ingrijpen. Tijdens de TDL ontstonden spontaan twee groepen. Maarten nam de tweede groep op sleeptouw. Na hergroepering was het zaak om de warm gedraaide lopers rustig te houden. Valt niet mee met twee dames op kop die al kletsend het tempo steeds opvoeren. Het laatste zware gedeelte van de Kemperbergerweg mocht er eigen tempo gedraaid worden. Ik testte me nog even op de laatste klim, ging lekker. Het was toch heerlijk om te lopen, zo in de frisse winterlucht. Tevreden keek ik terug op de gegeven training. Het is anders lopen, veel attenter zijn, constant bij de les blijven. Maar erg leuk om te doen. O, ja de sneeuw op de atletiekbaan was goed genoeg om nog even een sneeuwbalgevecht te houden!

Liepen we afgelopen donderdag nog in de stromende regen, vandaag hadden de weergoden een andere verrassing in petto. Een leukere moet ik zeggen. De wereld was wit, de kinderen in de buurt lieten hun vreugdekreten al vroeg horen. Toch nog elf lopers meldden zich op De Beukenlaan om hun voetstappen in de sneeuw te drukken. Jan (uit Zevenaar) had zijn fototoestel meegenomen en heeft fantastische plaatjes kunnen schieten. Hoewel ik een andere route in gedachten had, viel de keuze op bos en hei, met dit weer is dat nog meer genieten. De dooiende sneeuw en vooral modder maakte het zwaar, zo zwaar als een cross. Het weerbeeld wijzigde meerdere malen. Harde wind en sneeuw of hagel wisselde met zonneschijn. Ik voelde dat we de lengte beperkt moesten houden, voor mijzelf en voor de meeste lopers. De spieren en gewrichten waren nog steeds niet helemaal hersteld van de 7-heuvelenloop en de doordeweekse trainingen. Een klein groepje splitste zich nog even af. De rest hield het na 19 kilometer voor gezien. Nu lekker nagenieten, gelukkig hebben we de foto's nog!

Koude en warme douche

Ik had verwacht dat het droog zou blijven, althans zo voelde het aan toen ik naar ciko fietste. Wel had ik een hardloopjasje aangetrokken. Dat was nodig ook. Eens te meer blijkt dat ik geen 'Erwin Krol' aspiraties moet ontplooien. Op weg naar 'rondje klok' viel het met bakken uit de hemel. Door de versnellingen op weg naar de 'drie keer 2000 meter' kreeg ik het toch nog warm. Pittige aanloop trouwens naar ons rondje op de Hoogkamp. De ca. 5 km. en de stijging van de Heemstralaan, gecombineerd met de regen en de versnellingen deden zich voelen. Ik was sowieso al moe voor de training, maar ja... moet ik ook maar meer rust nemen (eerder naar bed gaan bijvoorbeeld). De rondjes bleken trouwens maar 1,4 km. lang te zijn. De eerste twee liep ik in 6.22 min., ingehouden. Ik voelde de 7-heuvelenloop nog in de benen. Bij de laatste ronde gaf ik meer gas en kwam aan in 5.57 min. (14,1 km/u). De terugweg verliep rustig, niet droog. Nu kreeg ik het koud en ik was dan ook dankbaar toen ik onder de warme waterstralen stond van Valkenhuizen.

7 heuvelen in beeld

Ciko

1. Wim (5693)

2. Edwin (28407)

3. Ursula (19055)

4. Jan Keemink (15655)

5. Jeanette (28644)

6. Herbert (16951)

7. Jan Vullings (24098)

8. Frans (29233)

WSRL

9. Eric Jongmans (6292)

10. Wenny van Os (21416)

Meer 7-heuvelenloop

De ciko-lopers waren massaal aanwezig in Nijmegen. De vele trainingen in ons heuvelachtige gebied zijn niet voor niets geweest. Fantastische tijden zijn er gelopen. Te veel om allemaal in één bericht op te sommen. Vermeldenswaardig zijn de pr's van Ton 1.00.49; Herma 1.08.51; Edwin 1.04.18; Herbert 1.01.32; Cordien 1.07.35 en René 1.06.09. Ursula offerde zich op voor de wetenschap, zij liep met 'pil' om lichaamsfuncties te meten (1.11.35). Jan gaf zichzelf het meest gewenste verjaardagskado: 1.07.27. De volgende keer heeft hij zijn echte kado (een Garmin-gps horloge) om zijn pols, kan hij nog effectiever trainen. Het gaat dus geweldig met de groep5 lopers. Zie de complete ciko lijst.
Ook enkele collega's van het waterschap waren van start gegaan. Althans dat was de bedoeling. Dietmar haakte helaas voortijds af met een zweepslag. Kees liet zich bij een free-fight match te hard slaan en kon de pijnlijk gekneusde ribben niet met pijnstillers onderdrukken. Jammer, nu won echtgenote Petra het belangrijke duel. Beter ging het met Wenny, deze goedlachse collega deed wat ze had gepland en zette een keurige 1.25 neer. Eric loopt al jaren rond de 1.10 en was nu ook weer blij met deze eindtijd. Al met al een groot aantal blije gezichten die hebben genoten van deze jubileum uitgave (25e keer) van deze Nijmeegse klassieker!

Top 7-heuvelenloop

Bekele kon de hoogst gespannen verwachtingen niet inlossen. Hij schijnt geblesseerd geweest te zijn. Volgens mij start een wereldtopper niet als hij geblesseerd is en daardoor kan verliezen (of zou het startgeld van Fortis / Bos erg hoog zijn geweest). Met mij ging het een stuk beter. Ik heb ruimschoots aan mijn verwachtingen voldaan. De 1.03.43 betekent een PR met bijna één minuut. Het ging helemaal zoals verwacht. Tot en met tien kilometer (in 42.52) niet te veel verliezen op een schema van 1.04.00 en in de laatste dalende kilometers het tempo opvoeren. De eerste vier kilometer kon Cordien me nog volgen, daarna ging ik alleen de heuvels te lijf. Nou ja alleen.., met duizenden tegelijk door het prachtige achterland van Nijmegen. Naar Groesbeek en via Berg en Dal weer terug. De heuvels op de Groesbeekseweg stellen eigenlijk niet zo veel voor, als je er aan gewend bent. Na afloop hoorde ik anderen praten over het zware parcours en vroegen zich af waar ze in andere gedeelten van Nederland dit konden trainen: dijken, duinen? De klim na 10 kilometer vind ik wel zwaar. Deze is vrij lang en je begint dan flink moe te worden. Boven weet je dat je het hebt gehad en kun je je naar beneden naar de finish laten vallen. Klinkt trouwens makkelijker dan het in werkelijkheid gaat. Het vele publiek langs de hele route stimuleert om nog eens alles te geven. Ik werd vlak voor de finish nog even gehinderd door een hulpsint die het laatste beetje geloof bij de kleintjes weg nam. Maar het kon mijn pret niet meer drukken. Fantastisch gevoel, met zo'n tijd over de finish. Deze ouwe l..kan zich nog steeds verbeteren!
Persoonlijk Finish filmpje

Teleurstellend

Ik ben niet verkozen in het 'Dream-team 2009' van het blad Runner's world. Op de website stond vandaag het volgende bericht:

'De namen van de 7 kandidaten die zich gaan voorbereiden op de Fortis Rotterdam Marathon van 5 april 2009 zijn bekend. Sabine Mertens, Lianne van Rijn, Geert Moens, Marnix Lowyck, Claudia Tellegen, Ruud Kok, Harry Smit'.

Mijn naam staat er helaas niet bij. Ik zag uit naar de verkiezing, maar wist wel dat de kans erg klein zou zijn. Niettemin vind ik het teleurstellend. Het was een mooie manier geweest om me zeer gemotiveerd voor te bereiden op een marathon. De kans dat ik in april 2009 in Rotterdam loop, is er zeker niet groter op geworden!

Prikkeling van lichaam en geest

Sinds dinsdag had ik niet meer gelopen. Dat voelde niet goed zo vlak voor de Zevenheuvelenloop. Pas las ik nog in een hardloop(vak)blad dat het goed is om de dag voor de wedstrijd je lichaam (spieren, gewrichten) even op te warmen, zonder je te vermoeien. Je hebt het nodig om op scherp gezet te worden. Zo voelde ik het ook. Even een rondje lopen om lichaam en zeker ook de geest te prikkelen voor een belangrijke wedstrijd. En mijn rondje van krap 7 km. was heerlijk. Tempo laag gehouden, d.w.z. rond de 11 km/u. Thuis gekomen voelde ik me niet vermoeid, maar juist fit. Prima dus!

7-heuvelenloop (preview)

Volgens Jos Hermens (oud atleet en nu topatletiek makelaar) is het juist een snel parcours, dat we as zondag moeten bedwingen. Volgens deze Nijmegenaar zijn het maar 2 heuvels, die een beetje lastig zijn. Voordeel met heuvels is dat je minder snel stijf wordt, door de afwisseling voor je spieren. Ik ben het met hem eens, heb deze ervaring ook. Daarnaast gaan de laatste kilometers naar de finish alleen nog naar beneden. Een voordeel om, als je echt moe wordt, je snelheid te behouden. De vorige twee edities liep ik 1.05.40 (2006) en 1.05.25 (2007). Vorig jaar was dit een PR, die overigens maar even bleef staan. Twee weken later in S' Heerenbergh liep ik in de stromende regen naar 1.04.38 (14 km/u). In Nijmegen moet het ook onder de 1.05 kunnen. Dit betekent dat ik weg ga op 4,16 min. per km. (5 km. in 21.20; 10 km in 42.40). Rekenkundig kom je dan uit op 1.04.00. We zullen zien, in ieder geval heb ik er erg veel zin.

Training geven is leuk

Met Maarten had ik afgesproken een gedeelte van de dinsdagavondtraining te verzorgen. We kwamen tot een werkverdeling: Maarten het inlopen, rekken en de loopschooloefingen. Ik mocht de 'kern' van de training en de coolingdown begeleiden. De kern van de training bestond uit 7 series van 800 meter op 10 km. snelheid, met 90 sec. pauze tussendoor. Ik had me goed voorbereid. 's Maandags het parcours uitgezocht en verkend en ook nog de belangrijkste zaken rondom de training op papier gezet. In het begin heb ik dat nodig, het is nog geen automatische piloot die ik kan aanzetten. Ik moet goed kunnen uitleggen wat de training behelst en wat er mee bereikt wordt. Voor mezelf, maar zeker voor de groep. Mijn parcourskeuze was gevallen op park Angerenstein, zo'n beetje mijn voortuin. Voldoende licht, niet te veel hoogteverschil, verkeersveilig, 800 meter goed te bepalen. Gezien het verloop van de training was mijn voorbereiding goed geweest. Ik was tevreden en kreeg signalen dat de mensen in de groep dat ook vonden. of zouden ze me nu nog 'lief' behandelen? Ook Maarten vond dat het goed was gegaan. Alleen het uitlopen ging af en toe iets te hard. Al met al een tevreden gevoel en zelf ook nog lekker getraind.

Programma 2009 (1)

Zo rond deze periode worden de 'begrotingen' voor het komende jaar vastgesteld. Ik ben ook aan het nadenken over mijn hardloop halfjaarplanning (macro-planning) voor 2009. Ik heb besloten om in ieder geval in het voorjaar een marathon te lopen. Het zal een marathon in Nederland worden, in het najaar ga ik voor een buitenlands avontuur. Dat kan een halve of hele marathon worden gecombineerd met een leuke reis. Maar eerst de mijlpaal in het voorjaar bepalen. Ik kom tot drie serieuze opties.

Marathon in Rotterdam op 5 april 2009

Marathon in Utrecht op 13 april 2009

(2e paasdag)







Marathon in Enschede op 26 apil 2009





HAN-KAN
MARATHON Han Kan Marathon op 10 mei 2009

• Rotterdam trekt altijd. Bovendien lopen ciko-maatjes ook mee. Mocht ik gekozen worden in het 'dreamteam 2009' dan is de keuze niet moeilijk. Tegen: al 2 keer gelopen.
• De marathons in Enschede en Utrecht staan voor mij op gelijke hoogte. Leuk om een nieuwe onbekende loop te doen.
• De Han Kan marathon is een outsider. De estafetteloop is leuk om te doen, maar of dat ook geldt voor de 42,1 kilometer?

De keuze is lastig, ik beslis voor half december. Speelt ook mee, dat als ik mijn PR wil aanvallen het een snel parcours moet zijn. De planning van de overige wedstrijden en de trainingen zal op de te kiezen marathon worden afgestemd.