Foto's derdekerstdagronde

Met dank aan Frans (the Last Mile).

'Wilde' derdekerstdagloop

Het was inderdaad geen doen om honderden mensen over het derdekerstdagloopparcours te jagen. Zeer moeilijk begaanbaar door sneeuw en ijs. Onverantwoord! Toch vonden we dat we met een groepje 'die-hards' de uitdaging aan moesten gaan. Hoe ver zouden we komen? Hubert, Frans, Jan (de Jonge), Louke, Ton, een onbekende man uit Tiel en ikzelf vonden dat we de kerstdiners (en vooral de drank) eruit moesten lopen. Om deze unieke omstandigheden vast te leggen had weblog-journalist Frans (zie the Last Miles) de fotocamera meegenomen. Regelmatig liep hij vooruit (overigens is dat niet verrassend) om een foto van het groepje dapperen te maken. Na aardig vaart te hebben gemaakt over de Koningsweg, volgde de klim naar de Brandtoren. Hier was het vooral glad en nat, natte voeten dus. Na de brandtoren werd het echt moeilijk om te lopen. Steeds het kantje opzoeken of midden op het pad om enig houvast te hebben. Mijn bovenbeenspieren dienden zich aan, maar ik moest nog even door. We wilden echt de route lopen, dus met Geitenbult, die redelijk viel te belopen. Daarna ook nog achterlangs de voetbalvelden, om toch vooral op 21,1 km. uit te komen. Dat lukte in 1 uur 58 minuten. Voldaan dronken we een kopje thee, omdat Maarten zo attent was om de kantine open te houden. Voor ons, maar ook voor een groep 'chat'nrunners' die rondje Koningsweg hadden gelopen en ongetwijfeld nog even door zouden gaan om het vochtverlies aan te vullen. Jammer voor de organisatie, alle andere lopers en ciko (baromzet), maar ik heb zelf ervaren dat er niet normaal te lopen viel.

Montferlandrun (2)

Wat ik had voorspeld kwam uit: 1.07.59. Een tijd waar ik tevreden mee moet zijn. Uiteraard regende het weer tijdens de loop, maar de hoge temperatuur (11 gr.) creëerde goede omstandigheden. Door de moeilijke aanvliegroute naar s' Heerenbergh , ik moest twee maal omkeren en uiteindelijk toch via Duitsland rijden, was ik aan de late kant. Niet goed warm gelopen, dus redelijk rustig vertrokken. Maarten en Toon Damen stonden ca. 20 meter voor me bij de start. Ik verkoos het startvak met aanduiding 60 - 64 min. Wel wat overdreven, maar in de praktijk haalde ik bijna alleen mensen in. De ciko-ers Toon, Maria en Bart (Donders?) liet ik mijn hielen zien tussen de drie en vier kilometer. Dan na 5 km. de eerste echte heuvel op, die liet zich al voelen. Na het draaipunt bij 't Peeske moest de volgende heuvel worden bedwongen. Deze is ca. 2 km. lang en ik moest al mijn kracht en mentale weerbaarheid aanspreken om niet te ver in snelheid terug te zakken. Ik mis duidelijk kracht. In goede doen kan ik een heuvel 'aanvallen', nu bleef het bij zwoegen. De korte heuvels in de laatste twee km. perste het laatste beetje power uit het frele (ahum) lichaam. Gelukkig de laatste meters naar beneden. Ik zag dat ik moest sprinten om binnen de 1.08 te eindigen. Ik klokte 1.08.00, maar de uitslagenlijst liet 1.07.59 zien, toch net even een ander gevoel!

Montferlandrun (1)

Tsja, morgen de Montferlandrun. Wat zal het worden. Vast weer regen, vaste prik begin december in 's Heerenbergh. Is op zich niet zo erg. De omgeving is prachtig, mooi parcours. En altijd de discussie of het sneller of langzamer is dan de 7-Heuvelenloop. Ik zou het niet weten, mijn PR heb ik vorig jaar in Nijmegen gelopen (1,03,43). Drie weken daarna liep ik 1,06,27 tijdens de Montferlandrun. Maar dat is geen goede vergelijking, 'I had a job to do', was 'haas' voor Cordien. Zij liep wel een PR. Wij werden net verslagen door Jan. Dat gaat morgen niet gebeuren, Jan is helaas geblesseerd. Ik zoek een andere uitdaging, maar moet niet vergeten dat ik op de weg terug ben. Een echte scherpe tijd zit er nog niet in. Wel moet de 7H-tijd er aan (1.09.18).