maandag 31 januari 2011

Roparun (1)


Vandaag de aftrap verzorgt van de ROPARUN voor de lopers van Waterschap Rivierenland. In roparuntermen zijn wij team 242, 'Waterschap Rivierenland, de Waterlopers'. In het pinksterweekend (11 - 13 juni) moet het gebeuren, de hardloopreis van Parijs naar Rotterdam. En dat alles voor het goede doel. Op de website staat het volgende te lezen:


De Roparun is een estafetteloop van ongeveer 520 kilometer van Parijs naar Rotterdam waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Ook wel een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt overigens ook uit het motto wat al jaren is: "Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven".

Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers die dus ieder gemiddeld zo'n 65 kilometer lopen oftewel meer dan 1 ½ marathon. Daarnaast bestaat een team uit minimaal twee fietsers en nog een aantal mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins. Teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit 25 personen.

Mijn taak is om een team te formeren en fit en getraind aan de start in Parijs te brengen. Ons team is rond, negen hardlopers van het waterschap, dat betekent 1 reserveloper. Omdat ik dat weinig vind, een blessure dient zich snel aan (weet ik uit ervaring), heb ik gezocht naar een 2e reserveloper en gevonden...Nancy zal zich beschikbaar houden als de nood aan de man /vrouw is. Geweldig dat ze dat wil doen.
Tijdens de aftrap vandaag hebben de lopers zich voorgesteld en hun loopervaring en niveau aangegeven, Enkelen moeten nog flink aan de bak om de richtlijn die ik heb gegeven te halen: een 1/2 marathon lopen in 1 uur 50 min. (11,5 k/u). Voor de meeste groep5 lopers een 'piece of cookie', zelfs voor Peter. Maar voorlopig  kunnen de roparunlopers 'de waterlopers' er tegenaan met een door mij gemaakt schema. Hoe zeggen ze het ook al weer in Friesland: 't giet oan! 

zaterdag 29 januari 2011

Klaar voor Apeldoorn

Even dacht ik - moederziel alleen op de parkeerplaats -: ik moet vandaag alleen lopen, de andere lopers vinden het te koud. Maar vijf minuten voor negen druppelden de langeduurlopers één voor één binnen. Toch weer een groep van 12 atleten, mooi aantal. Met 4 á 5 graden vorst starten is best even moeilijk. Toch weet je inmiddels dat je je snel warm loopt, dat was nu ook weer het geval. Het voelde goed, ik ben woensdag nog onderhanden genomen door masseur Job. De nare plekjes zijn weer vakkundig weggeboetseerd. Job had een drukke ciko week gehad vertelde Marlies, die er ook was geweest. Hij wordt zo'n beetje de vaste groep 5 masseur. Het wachten is op ciko-leaks van zijn hand.

Het was werkelijk prachtig (loop)weer, een beetje vorst, bijna geen wind en een zon die moedig door de ochtendnevel priemde en ons bij tijd en wijle verwarmde. Vooral de uitzichten op de hei, met op de achtergrond een stel grazende hooglanders, verdienden een foto (heb ik niet gemaakt). Het lopen gaat dan als vanzelf. Op de laatste 500 meter in het bos, versnelde ik nog even. Samen met Peter even de benen strekken. Bij aankomst op Valkenhuizen vond ik het wel genoeg, geen extra lusje vandaag. Volgende week wacht de 27,5 km. in Apeldoorn (Midwinter marathon, Asseltronde) Ik ben er klaar voor!

zaterdag 22 januari 2011

Goed gevoel

Schreef ik vorige week nog dat ik moeite had met de lange duurloop, vandaag ging het beter. De afgelopen trainingsweek was een voorbode. Ik heb pittig getraind op dinsdag en donderdag, maar herstelde sneller dan gebruikelijk de laatste periode. Het rechterbovenbeen blijft wel zeuren, ik zoek komende week de masseur maar weer eens op. Op weg naar Valkenhuizen liep Jan me al tegemoet, bezig met extra kilometers. De groep was groot met o.a. twee nieuwkomers uit de groep van Albert met marathon-aspiraties. Edwin en Herma zie je ook niet zo vaak op zaterdagmorgen, maar vandaag waren ze er bij. Het was lekker lopen in het bos, de paden lagen er goed bij. Het tempo: ook prima. Af en toe iets te hard, maar grotendeels werd er heel gedisciplineerd gelopen door deze doorgewinterde lange-afstandlopers. In ieder geval werd er volop gesproken over 'ciko-leaks' en 'thee-gate', een goed teken. Ik voelde me goed onderweg, het zand op de Eerbeekseweg had de goede hardheid en dat zorgde voor een vleugje endorfine en 'runners high'. De heuvels op de terugweg tartten de bovenbenen, maar ik kreeg het nooit echt moeilijk. Ursula had het wel moeilijk, maar sloeg zich er onder de ogen van (stok) Peter dapper doorheen. Om te voldoen aan het Enschede schema van Jan (25 km) plakte ik er met Sjaak en Marlies nog een rondje aan vast. Met 27 km. onder de hoeven plofte ik thuis voldaan op de bank, met jawel.... een kopje thee!

zaterdag 15 januari 2011

Lange duurloop gaat niet vanzelf

Eindelijk was het droog na een aantal dagen regen. Ook de laatste ijsplakken zijn verdwenen, constateerden wij in het bos. Warm was het ook, even wennen weer. Ik had bewust maar 2 laagjes aangetrokken en dat was ruim voldoende. Jan was eigenwijs en hield het bij drie lagen, maar bij het rekken (na 10 minuten) trok hij zijn jas al uit. Ook de 'regenpet' was overbodig. Het bospad door de Waterberg was compleet kapot gereden door vrachtwagens en ander groot materieel. Oppassen geblazen dus, plassen en verraderlijke diepe bandensporen. Ik hield mijn voeten droog. Op weg naar Schaarsbergen voelde ik dat het niet vanzelf ging. Ik liep moeizaam, misschien zou het later beter gaan, dacht ik. Bij manege Mansour moesten we nog rare capriolen uithalen om weer op het juiste pad terecht te komen. Ook hier vonden ze het nodig om het doorgaande pad overhoop te gooien en te blokkeren. Later volgde geen blokkades meer en viel er goed te lopen. Al pratende kreeg ik van achteruit te horen dat het te snel ging. Ik liep iets beter maar nooit makkelijk. De langere duurloop is te lang van mijn wekelijkse menukaart verdwenen. Dat moet weer veranderen, het is zo'n belangrijke basis voor alle andere afstanden en disciplines. Op de terugweg (via Sonsbeek) verlangden er meer mensen naar de eindstreep. Marlies en Peter (niet P) hadden het moeilijk. P(eter) liep voorop met zijn krachtige tred. Maar de 'kampioen van de trainingen' kwam netjes de rest weer ophalen (hoezo gedrild!). Voor Jan waren de afgelegde 20 km. niet genoeg en ging nog voor een rondje van drie kilometer. Is dat nu wel nodig na een week met 70 km? Marlies en ik hobbelden rustig, moe maar tevreden naar huis.

Afstand 22.5 km.
Gem snelheid 9,9 k/u
Tijd: 2 uur 14 min.
Cal, verbruik: 1790
BPM: 147

Foto's Egmond 2011

maandag 10 januari 2011

Egmond, best wel zwaar!


Hoe ongunstig kan het zijn: windkracht 5 schuin tegen vanaf zee. Ja, deze editie van de Egmond halve marathon eiste een hoop kracht. Om het tempo enigzins acceptabel te houden op het strand (dat overigens prima te belopen was) moest er gevochten worden. Het gevecht tegen de elementen, vooral tegen de wind. De schuimkoppen op zee vormde een mooi tafereel, als ik even de tijd nam om naar rechts te kijken en te 'genieten' van de omgeving. Ik ben gewoon niet goed met wind, ik verlis teveel snelheid. Na de start was ik redelijk snel vertrokken, met Jan en Herma in het kielzog. Frans en Nancy moest ik direct loslaten. Na 5 km. strand haalde Jan mij in. Ik moest hem laten gaan, maar de voorsprong werd nooit groot. Het onverharde gedeelte in de duinen liep ik sneller, zodat ik Jan achterhaalde precies op het moment dat we de steentjes opdraaide. Nu met de wind in de rug vervolgden we onze (en van al die anderen) weg. Toch merkte ik dat ik in het eerste gedeelte van de race teveel had gegeven. Ook nu kon ik niet boven de 13 k/u blijven. Lange tijd had ik nog hoop om binnen de 1.40 te finishen en het doel van vandaag te halen. Jan haakte af met hartklachten (niet ernstig) en ik zag de Bloedweg dichterbij komen. Die stelde eigenlijk niet veel voor bemerkte ik, maar toch voldoende om het laatste beetje energie uit me te persen. Ik zette de laatste kilometer nog even aan, althans voor mijn gevoel. Het zou me niet gebeuren dat Jan me op de meet zou kloppen. Mijn eindtijd: 1.40.53, ruim een minuut boven het gestelde doel. het andere doel voor 2011- Jan voorblijven - slaagde wel. Gelukkig kwam Jan (in 1.41) gezond over de finish. Via Edwin (1.34 PR) hoorde ik de geweldige prestaties van de andere hardloopmaatjes uit Ernem e.o. Ton en Maarten liepen zelfs binnen de 1.30. Voor Maarten was het een PR (1.29). Ook de tijden van Frans (1.38) en Nancy (1.37) mogen er zijn. Peter (1.47) haalt waarschijnlijk sneller de 1.45 dan hij had durven dromen. Marlies klokte (1.44) en is hiermee andermaal de snelste in huize Garstenveld. En Herma moest even wandelen, maar haalde toch nog een zeer acceptabele 1.52. Het blijft een feest om hier te lopen!

zondag 2 januari 2011

De Kop is er af!

De eerste kilometers in het nieuwe jaar zijn gemaakt. In heerlijk weer, iets boven het vriespunt en volop zon, vertrok ik voor een lange duurloop. Door de gladde omstandigheden, verijsde paden, koos ik voor de veiliger fietspaden van het (bij ciko-lopers) alom bekende Rondje Koningsweg. Ik liep de lastige variant, eerst langs de A-50, zodat het venijn van de heuvels op de Kemperbergerweg aan het eind zit. Het geeft een goed gevoel om de nieuwjaarsdrank en het vele eten uit je lichaam te lopen. De benen deden het goed, de kuiten voelden prima. Ja, zonder tubes, ik ben al een tijdje bezig met kuitspierversterkende oefeningen en heb het idee dat het helpt. In het 'koude dal' op de Koningsweg passeerde ik een groepje ciko-lopers uit de groep van Albert. Gezellig keuvelend vervolgden zij hun weg. Ik deed het alleen, maar vond dat niet erg. Ik genoot van de omstandigheden en was in mijn hoofd soms al bezig met de halve van Egmond. Hoe zou het daar gaan volgende week? Ik merkte dat ik sneller liep toen ik goed warm werd. Zo tussen, de 11 en 12 k/u per uur. Op de kruising met de Schelmseweg besloot ik de ronde nog wat uit te breiden en liep via de Bakenbergseweg, Van Heemstralaan en Sonsbeek terug naar huis. Achtien kilometer gaf de Garmin aan, een mooi begin van 2011!

zaterdag 1 januari 2011

2011

Ik wens de volgers en passanten van mijn blog een fantastisch en gezond 2011. En bovenal veel (blessurevrije) kilometers.