K-team goed bezig

En dan is er altijd nog het K-team om op terug te vallen. Dit keer bemenst door Edwin en mij. Saïd zou aansluiten, maar moest toch nog afzeggen. Even twijfelde ik over de kleding, dat krijg je weer in dit jaargetijde. In navolging van Edwin hield ik het gewoon bij korte broek (was voor mij geen vraagteken) en een shirtje met korte mouwen, zomertenue dus. Wel het reflecterende hesje weer aangedaan en o ja.., de Herzog steun-tubes. Ik wil voorkomen dat mijn kuiten nu opspelen. Het eerste gedeelte liepen we op onverharde paden door de bossen van Waterberg. Later door de duisternis gedwongen om verhard te blijven lopen. Het maakte niet uit, heerlijk ontspannen liepen we al kletsend onze ronde. Edwin lettend op pijntjes door hielspoor, ik met mijn ogen vaak richting Garmin om mijn hartslag te checken. Het viel niet tegen, de hartslag bleef grotendeels onder de 140 bpm, soms heuvel op naar 155 bpm stijgend. Uiteraard liepen we te lang, bijna 9,5 km. Makkelijk ging het. Later op de avond bemerkte ik dat de hartslag toch te langzaam zakte. Ik ben nog niet de oude, maar het begin is er. Leve het K-team!

Posbankloop is mooi.

Wat een prachtige dag voor een hardloopwedstrijd, zeker voor de toeschouwers. Voor de atleten is het al gauw te warm met 20 graden en volop zon. Maar ik heb genoten van de najaarszon en de mooie wedstrijden. Mooie wedstrijd omdat de Posbankloop over zo'n mooi parcours gaat. Ook mooi (en zwaar) omdat het over de heuvels van de Schietbergseweg en de Emmapyramide (voor de gelegenheid ongedoopt in de muur van Aalbers) gaat. Zeer zeker mooi omdat er allerlei onderlinge strijd tussen ciko-lopers plaats vind. Soms wordt dit uitgesproken (Wil en Ger), vaker gebeurt dit in de hoofden. Minder mooi is de overheersing van de afrikanen op de 15 km. De eerste drie afrikanen (winnaar Rotich in 43.39, parcoursrecord, zie foto) sloegen een gat van bijna drie minuten naar de eerste Europeaan, ook nog een Belg. De eerste Nederlander werd zesde. Van spannende strijd is geen sprake, wel is het weer mooi om te zien hoe die Kenianen en Ethiopïers rennen. Die vlieggewichten raken nauwelijks de grond. Ik heb me vooral geconcentreerd op het aanmoedigen van de ciko-lopers die ik (her)ken en die weer zeer behoorlijk presteerden. Jan (1.09.55) haalde zijn vooraf gewenste tijd, Ger (1.24.46) versloeg Wil (1.26.43), Frans (1.09.34) liep wel heel ontspannen naar een mooie tijd, Tonny (1.10.26) was aardig op dreef en Hans (1.07.19) was de beste van groep5. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar, o'o'., wat had ik graag meegelopen in deze mooie Posbankloop!

Voorzichtig op de weg terug!?

Ik voelde me beter de laatste dagen. De hartslag is weer rustig (in rust), het gewicht neemt (te veel) toe en het algehele gevoel is goed. Gisteren had ik weer eens last van koude voeten. Al met al tekenen genoeg om weer eens de hardloopschoenen aan te trekken. Ik heb nog geen diagnose van de schildklierproblemen na het bloedonderzoek en de schildklierscintigrafie. Het gesprek met de internist is pas over een week. Dat duurt me te lang, ik wil weer bewegen. Dat heb ik dus gedaan, een ronde van 6,5 kilometer. Heerlijk om weer eens het asfalt en bosgrond wat sneller onder me door te zien gaan. Genietend liep ik mijn ronde, steeds de hartslag in de gaten houdend. Ik was blij te zien dat op de Schelmseweg de hartslag zo rond de 140 bpm bleef. In een zeer rustig tempo, dat wel. Thuis gekomen, constateerde ik voldaan dat het goed is gegaan. Nog niet te vroeg juichen, eerst de reactie afwachten en ik hoop zondagmorgen weer een rondje te lopen. De twijfel blijft!

Marathon Berlijn is fantastisch

Het is even geleden, een berichtje van mijn hand. Maar ik heb een hele goede reden om iets te schrijven. Vier ciko-atleten uit groep 5 hebben de marathon van Berlijn gelopen. Deze marathon ligt mij zeer na aan het hart, het was namelijk mijn eerste drie jaar geleden (eindtijd 3.42) en het werd een nooit te vergeten (en niet te evenaren) loopervaring. De omstandigheden toen waren vergelijkbaar met vandaag, warm en zonnig. Maar het heeft de ciko'ers er niet van weerhouden stuk voor stuk een geweldige prestatie neer te zetten. Jeanette als enige dame in het gezelschap kwam tot 3.36.23. Van de heren moest ze alleen Eric voor zich laten (3.23.14). Saïd met 3.44.47 en Bernard met 3.45.12 zaten in elkaars kielzog. Geweldige tijden die ze hebben verdiend door een zeer gedisciplineerde voorbereiding. Met de prestaties van deze mensen op mijn netvlies en de vele andere leuke loopjes de komende tijd, kan ik niet wachten om weer te beginnen. Nog even wachten, maar dan hoop ik er weer volop tegen aan te gaan.