K-team goed bezig

En dan is er altijd nog het K-team om op terug te vallen. Dit keer bemenst door Edwin en mij. Saïd zou aansluiten, maar moest toch nog afzeggen. Even twijfelde ik over de kleding, dat krijg je weer in dit jaargetijde. In navolging van Edwin hield ik het gewoon bij korte broek (was voor mij geen vraagteken) en een shirtje met korte mouwen, zomertenue dus. Wel het reflecterende hesje weer aangedaan en o ja.., de Herzog steun-tubes. Ik wil voorkomen dat mijn kuiten nu opspelen. Het eerste gedeelte liepen we op onverharde paden door de bossen van Waterberg. Later door de duisternis gedwongen om verhard te blijven lopen. Het maakte niet uit, heerlijk ontspannen liepen we al kletsend onze ronde. Edwin lettend op pijntjes door hielspoor, ik met mijn ogen vaak richting Garmin om mijn hartslag te checken. Het viel niet tegen, de hartslag bleef grotendeels onder de 140 bpm, soms heuvel op naar 155 bpm stijgend. Uiteraard liepen we te lang, bijna 9,5 km. Makkelijk ging het. Later op de avond bemerkte ik dat de hartslag toch te langzaam zakte. Ik ben nog niet de oude, maar het begin is er. Leve het K-team!