And his name is 'Edwin'

foto door Maarten

Velen (46%) hadden op Edwin gestemd. Daarmee liet hij bij de verkiezing van 'Recreant van het jaar 2010' anderen ver achter zich. De democratie viert hoogtij bij groep 5. Er hoefde - tot spijt van Tonny- dus niet gediscussieerd te worden in een of ander dubieus (rook)hol tot in de late uurtjes. Edwin voldeed ruimschoots aan alle criteria, ook aan een door Tonny ingebracht criterium: je moet 'zoenbaar' zijn. Voor Edwin is het te hopen dat hij volgend jaar ook ruimhartig kan zoenen bij het overhandigen van de beker, de bloemen en een foto. Onder het toeziend oog van o.a. oudgediende en oprichter van groep 5 'Ulke Bouwman' kreeg Edwin alle lof voor zijn enthousiasme voor Ultra- en trail-lopen en voor zijn bemoeienissen met Rondje Nederland  Bovenal is Edwin een bovenstebeste kerel en heeft hij de prijs dik verdiend!

Het werden er dertig

Op Valkenhuizen deed ik een voorstel aan de groep (liefst 13 lopers) om langs de IJssel van Velp naar Rheden te lopen, en terug te komen via het bos (posbank). Ik wist wel dat dat meer kilometers zouden worden dan de gangbare 20 km. Ik schatte het in op ca. 23 km. De groep vond het geen goed idee, de koude Oostenwind zou zich op de onbeschutte plekken langs de rivier te veel doen gelden. Het tegenvoorstel kwam van Gerrie: de beschutting van het bos opzoeken, naar de boerderij van Ark, richting Loenermark en terug met een lusje. Ook die route zou iets verder zijn dan 20 kilometer, maar werd door de anderen omarmd. De IJsselroute bewaren voor een volgende keer. In het bos liep het idd lekker, in het begin nog wat fris maar later kreeg ik het heerlijk warm. Na een uur kwamen we op een kruising waar een keuze onderwerp van gesprek was. Door naar de boerderij van Ark, of de weg terug inslaan? Ursula, Bernard en Bart durfden de langere route niet aan en draafden terug richting Valkenhuizen, de rest ging door. De hond achter het hek van de boerderij deed weer ontzettend zijn best om ons de stuipen op het lijf te jagen. Gelukkig bleek het hek wederom hoog genoeg. Peter sloot later nog vriendschap met deze boze viervoeter. Volgens Marlies is Peter een soort hondenfluisteraar waar Martin Gaus bij in de schaduw staat. We hielden het tempo er aardig in, Ruim 10,5 op een forse klim naar boeven. Het liep lekker, ik genoot van de mooie omgeving en de stilte van de natuur. Af en toe schrik ik van de vele kilometers die we al hadden gelopen en die nog zouden komen. Op de paddestoelen in de Imbosch (waar ooit Pim pandoer rond zwierf) stond een aantal keren: 'Arnhem 16km'. 

Dat zou wel erg veel zijn. Weer een splitsing, de marathonlopers Sjaak, Marlies en Jan vonden het nog niet genoeg en gingen voor een extra lusje. De benen werden moe, het  laatste venijnige gedeelte van het Kerkepad liet zich voelen. Op Valkenhuizen bleek dat we precies de afstand van de Asselronde hadden afgelegd (27,7 km.). Met de loopafstand van en naar huis eindigde ik na bijna drie uur lopen op 30 km. (hartslag 145 BPM). Met een goed gevoel om relatief makkelijk zo'n afstand te lopen, verwende ik mijn spieren met een warm bad!

70 kilometer in 1 week

Ik zeg wel eens: 'ik laat me bij het lopen niet tegenhouden door het weer'. Ik moet bekennen dat ik vanmorgen de moed niet had om in de stromende regen te stappen en me om 9.00 uur te melden bij Ciko. Ik bekeek de buienradar, hoorde de regen op het dak trommelen en dook, met een schuldig gevoel, het bed weer in.  Toen ik opstond was het droog, voor mij het teken om mijn hardloopkleren direct aan te trekken. Prima weer om te gaan inmiddels. Ik had het wel nodig om even mijn benen te strekken. Wel lekker uitgerust deze ochtend.
Nog steeds heb ik last van linkerkuit en rechter bovenbeen, ik wacht met smart op mijn zooltjes. Dicht bij kasteel Rozendaal deed ik ideeën op voor een fartlektraining. Wat zou het fijn zijn als we s'avonds weer in het bos kunnen trainen. Eerst nu maar bij daglicht over de paden struinen. De regen had zijn best gedaan, de bosgrond was kletsnat en drassig. Dat ze overal bomen aan het kappen en verslepen zijn helpt ook niet mee. Wel heerlijk rustig, ik ben niemand tegengekomen. Ik nam me voor niet al te ver te gaan, een kilometer of vijftien. Het werden er bijna achttien, over de fietspaden van de Koningsheide liep ik terug (de derderkerstdaglooproute andersom). Ondanks mijn pijnlijke bovenbeenspieren liep ik goed. Sowieso gaat het met mijn conditie de goede kant op. De benen (niet onbelangrijk) zijn het zwakke punt. Als ik terug kijk op de afgelopen week heb ik 70 kilometers gelopen, een respectabel aantal. Kwantiteit is goed, kwaliteit moet een stuk beter!

Asselronde en 'de man met de hamer'

foto door Edwin

Ik maakte me vooraf een beetje bezorgd over de wind. Maar volgens de winddeskundigen in de ciko-groep zou de zuid-westenwind gunstig op het parcours staan, op de terugweg van achteren. Het was dus zaak om op het eerste gedeelte op de heide tussen Hoog Soeren en Assel 'slim' te lopen. Dat bedacht ik voor de start. Zoals altijd ging Frans er als een haas vandoor richting de beruchte 'naald'. Edwin, Jan en ik bleven bij elkaar, Marlies, iets verder naar achteren, trok haar eigen (verstandige) plan. Lekker beschut door de bomen zochten we elkaar steeds weer op. Edwin had het bijzonder naar zijn zin, hij hopte van bekende naar bekende om over koetjes en kalfjes (hardlopen?) te praten. Jawel, hij nam al lopend ook nog filmpjes op. Wat loopt die man makkelijk, om jaloers op te worden. Ik probeerde me intussen te concentreren op een gelijkmatig tempo, dat ergens tussen de 12 en 12,5 lag. Op de heide vormden we een heus treintje, er sloten steeds meer mensen aan. Het werkte, ondanks de wind liepen we (te) vlot door, maar ik was bang later de tol te moeten betalen. Dat was ook zo, breekpunt was min of meer dat ik op 15,5 km. een drinkflesje liet vallen. moest bukken en weer opstarten. Edwin was uit zicht en Jan kon ik nog net inhalen.
Maar even later zag ik Jan ook steeds meer afstand nemen. Ik meette het af aan de pilonnen, links van de weg. Een, twee, drie pilonnen voorsprong...Onbegonnen werk, ik voelde mijn krachten wegvloeien en nam nog wat gel (gedver). Op het halve marathon punt stond de 'man met de hamer'. Ik kon alleen nog maar denken aan de finish en de kilometers die voor me lagen. Bij het 25 km. punt stond de man met de hamer weer, nu niet meer met een kleine hamer maar met een gigantisch exemplaar. De rest van het parcours was een lijdensweg. Ik kon niet meer versnellen, leefde nog even op toen ik de 18,5 lopers van ciko zag staan en strompelde over de finish. Totaal verzuurd en niet blij met de 2.16.00 (12,2 k/u, 157 BPM). Daarentegen hadden Frans (2.05), Edwin (2.09), Jan (2.14) en Marlies (2.18) het een stuk beter gedaan. Ik had ook beter de 18,5 kilometer kunnen lopen met de kanjers Herma (1.27), Peter (1.29) en Gerrie (1.32). Dinsdag een heel voorzichtig herstelloopje, a.u.b.!

Midwinter marathon 2011

Vaste prik zo'n beetje, de Asselronde (27,5 km) tijdens de Midwinter marathon in Apeldoorn. Ik vind het een heel mooie loop, door de buitengebieden van Apeldoorn, over de Veluwe. In de laatste jaren alle weertypen al meegemaakt, regen, kou, wind. Wat zal deze (voor mij vierde) editie gaan brengen? Weeronline geeft de zondag in Apeldoorn een '6-je': 10 graden, kans op een bui en windkracht 4 uit het zuidwesten. Niet zo slecht, korte broekenweer, maar die wind ben ik niet blij mee. Ik ben een slechte windloper, laat anderen meestal profiteren van mijn kopwerk. Moet ik dus anders gaan doen.
De afgelopen week heb ik nauwelijks getraind. Kan ook positief uitpakken onder het motto: 'rust is ook een training'. We zullen het zien. De laatste jaren heb ik mooie tijden neergezet: in 2009 2.08 (12,9 k/u) en in 2010 2.10 (12.7 k/u). Ik verwacht dat het morgen minder snel gaat. Ik wil hem als duurtraining lopen, ik denk dat ik bij Jan in de buurt (achter hem) blijf.

Zooltjes

Ik moet er ook aan geloven. Na een bezoekje aan de bij velen bekende Jules van de Veen op Papendal was het duidelijk. Mijn voeten hebben meer ondersteuning nodig dan mijn schoenen kunnen bieden. De schoenen zijn goed, als het kan alleen een maatje kleiner. De zooltjes moeten een oplossing bieden voor mijn kuitblessures. De bezoekjes aan de masseur en de tubes helpen ook wel, maar dat is achteraf. Nu ga ik voor (hopelijk) een preventieve oplossing. Over een week of drie krijg ik ze thuis bezorgd, ik ben benieuwd.