Eindelijk was het droog na een aantal dagen regen. Ook de laatste ijsplakken zijn verdwenen, constateerden wij in het bos. Warm was het ook, even wennen weer. Ik had bewust maar 2 laagjes aangetrokken en dat was ruim voldoende. Jan was eigenwijs en hield het bij drie lagen, maar bij het rekken (na 10 minuten) trok hij zijn jas al uit. Ook de 'regenpet' was overbodig. Het bospad door de Waterberg was compleet kapot gereden door vrachtwagens en ander groot materieel. Oppassen geblazen dus, plassen en verraderlijke diepe bandensporen. Ik hield mijn voeten droog. Op weg naar Schaarsbergen voelde ik dat het niet vanzelf ging. Ik liep moeizaam, misschien zou het later beter gaan, dacht ik. Bij manege Mansour moesten we nog rare capriolen uithalen om weer op het juiste pad terecht te komen. Ook hier vonden ze het nodig om het doorgaande pad overhoop te gooien en te blokkeren. Later volgde geen blokkades meer en viel er goed te lopen. Al pratende kreeg ik van achteruit te horen dat het te snel ging. Ik liep iets beter maar nooit makkelijk. De langere duurloop is te lang van mijn wekelijkse menukaart verdwenen. Dat moet weer veranderen, het is zo'n belangrijke basis voor alle andere afstanden en disciplines. Op de terugweg (via Sonsbeek) verlangden er meer mensen naar de eindstreep. Marlies en Peter (niet P) hadden het moeilijk. P(eter) liep voorop met zijn krachtige tred. Maar de 'kampioen van de trainingen' kwam netjes de rest weer ophalen (hoezo gedrild!). Voor Jan waren de afgelegde 20 km. niet genoeg en ging nog voor een rondje van drie kilometer. Is dat nu wel nodig na een week met 70 km? Marlies en ik hobbelden rustig, moe maar tevreden naar huis.
Afstand 22.5 km.
Gem snelheid 9,9 k/u
Tijd: 2 uur 14 min.
Cal, verbruik: 1790
BPM: 147
Geen opmerkingen:
Een reactie posten