'Wilde' derdekerstdagloop

Het was inderdaad geen doen om honderden mensen over het derdekerstdagloopparcours te jagen. Zeer moeilijk begaanbaar door sneeuw en ijs. Onverantwoord! Toch vonden we dat we met een groepje 'die-hards' de uitdaging aan moesten gaan. Hoe ver zouden we komen? Hubert, Frans, Jan (de Jonge), Louke, Ton, een onbekende man uit Tiel en ikzelf vonden dat we de kerstdiners (en vooral de drank) eruit moesten lopen. Om deze unieke omstandigheden vast te leggen had weblog-journalist Frans (zie the Last Miles) de fotocamera meegenomen. Regelmatig liep hij vooruit (overigens is dat niet verrassend) om een foto van het groepje dapperen te maken. Na aardig vaart te hebben gemaakt over de Koningsweg, volgde de klim naar de Brandtoren. Hier was het vooral glad en nat, natte voeten dus. Na de brandtoren werd het echt moeilijk om te lopen. Steeds het kantje opzoeken of midden op het pad om enig houvast te hebben. Mijn bovenbeenspieren dienden zich aan, maar ik moest nog even door. We wilden echt de route lopen, dus met Geitenbult, die redelijk viel te belopen. Daarna ook nog achterlangs de voetbalvelden, om toch vooral op 21,1 km. uit te komen. Dat lukte in 1 uur 58 minuten. Voldaan dronken we een kopje thee, omdat Maarten zo attent was om de kantine open te houden. Voor ons, maar ook voor een groep 'chat'nrunners' die rondje Koningsweg hadden gelopen en ongetwijfeld nog even door zouden gaan om het vochtverlies aan te vullen. Jammer voor de organisatie, alle andere lopers en ciko (baromzet), maar ik heb zelf ervaren dat er niet normaal te lopen viel.