Nog niet geheel hersteld

Ruim twee dagen pijnvrij. Ik verheugde me er op om weer een rondje te gaan lopen. Vanmorgen (samen met Sam) op pad. Goed gekleed, want het was f#@&*n koud. Zelfs een muts op mijn kop. Bij de aanblik in de spiegel dacht ik: 'hopenlijk kom ik geen bekenden tegen, het ziet er niet uit'. Maar ja, ik ben ook behoorlijk verkouden, dus nood breekt wet. Belangrijker was hoe mijn achillespees het zou houden. Het begin ging erg lekker, ik genoot van het (pijnvrij) lopen. Wel steeds (te veel?) beducht op een pijntje. Het ging zo goed dat ik dacht wel een uitgebreidere ronde te kunnen doen. Door de Rozendaalse bossen en via de Schelmseweg weer terug, één van mijn favoriete kortere rondjes. Na ca. 6 km. diende de achillespees (of is het het onderste deel van de kuitspier) zich aan, shit! Toch weer te overmoedig een te lange ronde gelopen. De rest van de route terug, nog zo'n 2,5 km. besloot ik afwisselend te dribbelen en te wandelen. Ik passeerde Maarten met zijn tien uur groep, en met jaloerse blik hoopte ik z.s.m. weer aan te kunnen sluiten bij de groep. Ik hou het toch op dinsdag. Heb nu toch minder last als afgelopen week. Maar weer koelen, smeren en maandag echt een 'kort' stukje lopen!