woensdag 10 december 2008

Blessureleed remt verslaving

Net afgelopen zaterdag een clinic gevolgd over blessurepreventie- en behandeling en nu zelf de klos. Ik wilde tijdens de clinic nog de hand opsteken na de vraag: 'wie is hier nooit geblesseerd geweest?'. Niet gedaan en terecht, ik heb nl. wel eens vaker te maken gehad met blessures, meestal kuit en bovenbeen, maar altijd snel weer hersteld. Mijn laatste ernstigere blessure dateert van een jaar of vijf geleden. Voor mijn ciko-tijd had ik veel last van mijn kuiten. Met behulp van krachttraining onder begeleiding van een fysio ben ik er toen van afgeholpen. Daarna heb ik baat gehad bij meer en dus regelmatiger trainen, wat via ciko goed lukt. Maar nu heb ik tijdens de Montferlandrun pijn aan mijn linker achiilespees. Ik voelde het al iets voor de start, maar als je je eenmaal onder het lopersvolk bevindt, haak je niet meer af. Na afloop voelde het ernstiger aan (stekende pijn). Ik maakte me direct grote zorgen: 'als ik maar niet in de situatie kom van weken- of maandenlange inactiviteit'. Iedereen kent de beruchte verhalen over (chronische) achillespeesblessures. Om zo snel mogelijk weer te kunnen hardlopen ben ik gelijk aan de slag gegaan met koelen (icepacking), cooling gel, massage, rekken en tantum. Overdreven? 's Maandags en dinsdags was ik nog pessimistisch, de pijn werd nauwelijks minder. Vandaag gaat het beter en denk ik dat ik niet langer dan een week aan de kant hoef te staan. In het weekend voorzichtig proberen (Jan neemt de snelle zaterdaggroep voor zijn rekening, met zulke resultaten kan hij zich niet langer verschuilen) en hopenlijk volgende week weer volop mee doen. Ik heb namelijk wel een ander chronisch probleem: ik ben loopverslaafd!

1 opmerking:

Jan zei

Hé junkie,
sterkte met de strijd. Klinkt vandaag in ieder geval positief.
En ja, ik ga met de 'snelle' mannen langzaam lopen. Met Joop c.s. dus.