Balen, balen en nog eens balen

Ik word er strontziek van. Weer een blessure te pakken. Vorige week had ik al last van mijn rechterkuit, maar dinsdag tijdens de training ging het goed. Vanmorgen kwam de pijn heviger terug, al na enkele kilometers. Daarom nam ik, met pijn in het hart, op het Kerkepad afscheid van mijn medelopers. Ik legde de route nog even uit aan Moniek, Marlies, Erik, Jenny en Hans en verdween richting Rozendaal. Rustig dribbelend en wandelend kwam ik thuis. Onderweg koortsachtig nadenkend over de gevolgen. Kan ik binnenkort nog wedstrijden lopen zoals de Han-Kan? Het lijkt allemaal steeds verder weg. Hopelijk denk ik morgen weer wat positiever, maar voel me nu een 'kruk' met meerdere blessures (bovenbeen en kuit). Ik lijk verdomme Arjan Robben wel, de 'man van glas'. Eerst maar eens nadenken over herstel en hulp inroepen van de fysio. Voorlopig weer allerlei rekoefeningen toepassen, ...maar ik wil lopen!