Berenloop

Na een niet zo'n goede voorbereiding, toch een goede race gelopen. Vrijdag was het nachtwerk, met de ciko-maten veel bier gedronken in een kroeg in Midsland. Wel een beetje uitgelopen op zaterdagmorgen, maar fit? Niet dus.., ook de paracetamol kon geen wonderen verrichten. Zaterdag redelijk koest gehouden. Samen met mijn chalet-genoten leefden we bewust toe naar de grote dag. Ik voelde me goed op zondag. Hoe zou de loop gaan? Het weer zat mee, mist en geen wind. Wind is vaak mijn grootste vijand, dus die had ik bij voorbaat verslagen. Op de fiets naar West proefde je al de geweldige sfeer, versierselen met vlaggen en beren. Af en toe een stuk muziek. Geweldig zoals de eilandbewoners er mee bezig zijn. Dan de loop: in een treintje met Edwin, Herma en Jan liepen we de eerste 10 kilometer een behoorlijk tempo. Ik twijfelde of ik dat vast zou kunnen houden en probeerde de ontspanning te zoeken in het lopen. Het liep heerlijk op deze manier, totdat Edwin iets meer gas gaf. Ik pikte aan en samen met Edwin liep ik in perfecte cadans de laatste kilometers naar het strand. Op het zand kon ik het niet meer bolwerken en vervolgde alleen mijn weg. Mijn hartslag kon ik niet controleren, de Garmin trof ik 's morgens leeg aan. Misschien niet eens zo slecht, ouderwets lopend op gevoel. Ik trof Hans Rietberg, hij was ruim vier minuten eerder gestart. Het laatste gedeelte door de bossen, hield ik mijn snelheid aardig vast. Ik kon zelfs nog versnellen, maar zag Edwin niet meer terug. Jan en Herma vertelden dat ze mij in het vizier hadden, maar konden het gat niet dicht lopen. Het laatste stuk over de rode loper zette ik aan voor de eindsprint. Mijn nooit verwachtte eindtijd: 1.40.28 (12,6 k/u). Een prima race als afsluiting van een erg leuk weekend!