Bliksem zorgt voor vertraging

Het levert mooie plaatjes op, internet staat vol met 'onweer en bliksem' foto's. Gisteren was ik niet blij met de werkelijke afbeeldingen van flitslichten. Door een stevige bui (is niet zo erg) en de nodige donder en bliksem begonnen we een kwartier later aan de training. De veiligheid staat voorop. Ik besloot van mijn oorspronkelijke plan af te wijken en niet meer diep het bos in te gaan voor het te lopen parcours. Dit had wel tot gevolg dat ik de groep voor de eerste (van de acht) drie minuten versnelling een slecht pad liet inslaan. Te smal, bomen over het pad en verderop te stijl naar beneden. Na correctie ging het beter, maar niet met mijzelf. Bij de derde keer heuvel op vloeide de krachten weg en kon ik me alleen nog handhaven in het achterste deel van de groep. Natuurlijk had ik de tien kilometer van afgelopen zondag nog in de benen, maar dat hadden er meer. Veel later bedacht ik dat ik maandagavond, weer voor het eerst na vier jaar, bloed heb gegeven. Deze sociale bijdrage aan de maatschappij verklaart wellicht mijn zwakte. Ik snap nu waarom de wielrenners zuurstofrijk bloed (EPO) laten toedienen.