Run -bike duo

Het lijkt een beetje op een run -bike -run. Samen met Ruben even een rondje door het Rozendaalse bos. Ruben op zijn mountainbike met mijn Garmin om zijn pols, leuk om te zien hoe hard je fietst. Warm was het, jazeker om 19.30 een graadje of 25. Een windje koelt onze warme lichamen. Hoewel ik mijn kuiten niet voelde, toch maar mijn kousen aangedaan. Ik durf het nog niet aan om zonder te lopen. Prachtig was het in het bos, vooral het pad met aan weerskanten enorme varens. Ieder moment verwacht ik een stel zwijnen die over het pad schieten, maar het gebeurt (gelukkig) niet. Ruben blijft keurig in mijn spoor tot het pad met de witte stippen op de bomen. Daar gaan we even voor ons eigen tempo. Het zweet gutst van mijn lichaam. Samen lopen en fietsen we via hoogte 80 terug naar huis. 'Het was negen kilometer', roept Ruben kijkend op de Garmin.

Lekker zweten

Als ik denk aan het gevecht tegen de 'elementen', denk ik aan guur weer met regen en harde wind. Maar het kan ook anders, vandaag was het juist warm, drukkend en vochtig, maar wel bewolkt. Ik kan er goed tegen, ik hou van warmte. De vele zweetdruppels en het doorweekte hemdje zijn voor mij een teken dat ik echt aan het trainen ben. De opkomst deze morgen was niet groot. Met zijn vijfen (de andere vier: Jeannette, Saïd, Jan, Grace, Maarten) liepen we een prachtige route over de Terletse hei en terug via het Kerkepad. De vele hooglandse koeien hadden maar weer eens een luie dag en keken ons meewarig aan. Het blijven indrukwekkende dieren, wat een massa en dan die hoorns! Ik ben elke keer weer blij dat ze lui zijn en lekker blijven liggen. Het Kerkepad liepen we van begin tot eind, ik heb het niet gemeten maar denk dat het minimaal 5 km. is. Dalend vanaf de hoogte van de brandtoren heb je een schitterend uitzicht op de hei en de bosrand. De lucht er boven grijs van het vocht. Even verderop wachten dan nog pittige heuvels. Maarten en Grace hadden het hier zwaar. Voor Saíd ging het allemaal niet snel genoeg vandaag en Jeannette liep ontspannen met hem mee. Jan bepaalde zoals altijd zijn eigen tempo. Na een versnelling op de Beukenlaan klokte ik 20 km. met een gemiddelde hartslag van 134 bpm. Nu voldaan naar huis om het verloren vocht aan te vullen!

Avondje ChiRunning

Tja, wat vind ik ervan? Volgens de uitleg van clinicleidster Ariane van Chimotion gebruik je bij ChiRunning minder energie en heb je minder last van blessures. Ook ga je sneller lopen. Dat laatste geloof ik (nog) niet in. Het voorbeeld van een persoon die de tien kilometer ging lopen in 56 minuten, sprak bij mij niet bepaald tot de verbeelding. Leuk was het wel om eens kennis te maken met een andere manier van lopen. Ik vind het moeilijk, de houding, het naar voren hellen en de armbewegingen. Je moet op veel dingen tegelijk letten om het goed te doen. Je benen zwaaien alleen naar achteren en komen niet voorbij de 'kern' van je lichaam. Ik kan me ook best voorstellen dat het op langere afstanden zorgt voor meer ontspannen lopen, maar dat gaat pas op als je de techniek goed beheerst. Wat dat betreft was het even ruiken aan de techniek, waarbij we te veel stilstonden om te luisteren en te weinig hebben geoefend. Of er een vervolg komt voor mij? Ik weet het niet. Ik zal overtuigd moeten worden door een topatleet die met deze techniek zijn prestaties verbeterd.

Jan en ik

Groot Ginkelseloop (2)

De weersomstandigheden waren prima, beter dan ik tot nog toe had meegemaakt bij deze prachtige loop door een fantastisch bos en heide gebied. Dat verklaart voor een groot gedeelte het gemak waarmee ik liep. Het was goed om samen met Jan te starten, zo bleef ik de eerste kilometers een tempo draaien dat ik lang aan kan. Zou de 1 uur 40 min. er in zitten vandaag? Na vijf km. met de wind in de rug, liep ik weg bij Jan. Het ging eigenlijk vanzelf, ik liep op gevoel. Wel was ik beducht voor de zware kilometers over onverhard terrein die nog zouden volgen. ik bleef soepel draaien, haalde de eerste dame in na 14 kilometer. Ook het zand kostte me niet heel veel moeite, toch was ik blij het asfalt weer onder me voeten te hebben. De laatste kilometers bleef ik 13 k/u lopen. Ik wist dat ik dan onder de 1.40 zou finishen. Waar zou Jan zijn?, vroeg ik me af. Voor de finish, aangemoedigd door de ciko'ers die de kortere afstanden hadden gelopen, zette ik nog even aan. Ik klokte 1.37.57 (in 2004 liep ik 1.56)! Zeer tevreden over mijn prestatie zag ik Jan al snel binnen komen, slechts een minuutje achter mij in een PR tijd van 1.38.59. Geweldige prestatie op dit parcours. Saíd kan zich al zorgen gaan maken over de tweestrijd met Jan. Hans Bugter was al binnen (1.36.12), en liet zien dat dit zijn afstand is. Gordon, liep met slepende blessure naar 1.47.47. Herma liep trots met bloemen rond, ze was met 48.46 de 3e dame op de 10,5 km in haar categorie. Erg goed, maar eigenlijk was ze zelfs tweede, de netto tijd was 2 sec. sneller dan haar rivale. Maarten liep een strakke 20.24 op de vijf, en werd er vierde mee. Hij is weer helemaal terug. Zeer content kijk ik terug op deze loop, ik had twee weken geleden, toen ik mijn kousen kocht om mijn kuiten in bedwang te houden, nooit durven dromen dat ik hier een halve marathon zou lopen.

Groot Ginkelseloop

Wat het moet worden, morgen in Ede bij de Groot Ginkelseloop, ik weet het niet. Deze week heb ik (te?) hard getraind, vooral donderdag toen ik de snelle groep 2 x 20 minuten over een zwaar parcours moest leiden. Ik voel het nu nog in de benen. Daar komt bij dat ik vandaag de hele dag heb lopen slenteren op het terrein van de luchtmacht open dagen in Volkel. Prachtig maar erg vermoeiend. Ik heb twee keer eerder gelopen in Ede, één keer de halve marathon (2005 in 1,56!!) en vorig jaar 10,5 km. in 46,31. Het is een zwaar parcours, mul zand en vaak erg warm. Morgen zijn de weersverwachtingen niet slecht, dus dat zit in ieder geval mee. Ik heb lang getwijfeld tussen de 10,5 en de 21,1, maar kies voor de laatste afstand. Vind ik toch altijd een erg mooie afstand om te lopen, een echte uitdaging. Ik loop met Jan mee, Jan gaat voor 1 uur en 40 min. (12,6 km/u). Voor Jan is dat een PR, erg ambitieus voor dit parcours. Ik weet nog dat, die ene keer dat ik er de halve heb gelopen, ik compleet 'dood' ging. Ben benieuwd hoe dat morgen gaat. Vanavond eerst nog even met de voeten op de bank.

Help, ik heb een teek!

Ik was eerst niet van plan om te gaan, durfde het nog niet aan om een langere duurloop te doen. Maar na de training van donderdag voelde ik geen pijn. En gedurende de vrijdag begon het toch te kriebelen. Ik krijg vertrouwen in de kousen, die mijn kuiten de hele week al netjes de nodige ondersteuning geven. En ik heb geen spijt, nu ik dit stukje zit te typen. Het voelde heerlijk om te lopen door bos en heide met een zonnetje die het echt aangenaam maakte. We bleven keurig met z'n achten bij elkaar in een tempo zoals het hoort op zaterdagmorgen, tussen de 10,5 en 11 km/u. Uiteraard heuvel op langzamer, dan duikt de snelheid onder de 10 k/u. Heuvels waren in ieder geval populair bij Marlies en Moniek die, net terug uit Oostenrijk, wel wat anders gewend waren. We waren niet de enige in het bos. Tientallen wandelaars, sommigen hadden het zichtbaar moeilijker dan wij, kruisten ons pad. De vele schotse hooglanders keken het rustig liggend op de Eerbeekseweg, gelaten aan. Zoveel koeien heb ik daar nog nooit gezien, zijn er vast heen gedreven door de organisatie van de wandeltocht. Verderop eisten andere beestjes de aandacht op. Na een nogal begroeid pad kwam Maarten op het idee om te kijken of er teken mee liften. Nou, dat was een schot in de roos. We bleven aan het vangen. Moniek en Erik scoorden een heus tekenrecord, dertig, veertig stuks? Super kleine teekjes, we zijn vast door een broeiparadijs voor die beestjes gelopen. Ik kon er bij mij 1 ontdekken, ze lusten me niet. Na zo'n tien minuten oponthoud liepen de vlooiende mensapen door. Het gesprek ging nog over de ziekte van Lyme of als alternatief het opspuiten van deet, waar je dan weer kanker van krijgt. Volgende keer toch maar een ander pad kiezen. Na ruim 21 kilometer bereikten we de ciko-parkeerplaats.

Meelopen is belangrijk

Het was spannend, hoe zouden mijn kuiten het houden met de ondersteunende kousen tijdens de ciko-training? Het leek me in ieder geval verstandig om met groep4 mee te lopen, de groep die regelmatig door groep5 lopers (mis)(ge)bruikt wordt om te herstellen. Dat is overigens geen diskwalificatie van groep4, zo is de ciko-opzet, met verschillende niveaus in de groepen. Tijdens de duurloop van toch maar weer 14 km., werd er 10 x 2 min. versneld tot een vlot tempo. Ik kon me steeds met moeite inhouden om niet aan kop te gaan lopen, maar het is gelukt. Mijn tempoversnellingen stelden niet zo veel voor, maar waren prima voor vanavond. Ik was constant alert op pijn in mijn linkerkuit. Dat was wel zo, maar het bleef binnen de perken. Ook de reactie na afloop bleef nagenoeg uit. Ik krijg vertrouwen in de kousen, die trouwens niet bij iedereen aansloegen. De opmerkingen varieerden van 'niet zo'n sexy gezicht' tot 'je kuiten komen wel mooi uit'. Ook moest ik veel uitleggen over de werking van de kousen. het verbaast me niets als enkelen van die informanten er binnenkort net zo 'sexy' bij lopen. Het maakt me allemaal niets uit, ik loop weer mee!

Toetreding tot het T-team

Jan heette me welkom binnen het T(ubes)-team. Het moest er toch van komen. Ik heb een paar steunkousen aangeschaft, dat wil zeggen ondersteunende tubes voor mijn onderbenen. Ik vond het wel een stap om te nemen, heb vaak grapjes gemaakt over de kousen van Jan, maar ben noodgedwongen overstag gegaan. Samen met de ook aangeschafte nieuwe schoenen (oude liefde New Balance in een voor hardloopschoenen flitsende kleur) hoop ik mijn kuitproblemen onder controle te houden. Financieel weer een rip uit mijn lijf, maar ja 'je mot wat'. Vanmorgen heb ik de nieuwe spullen getest in een klein rondje van 7 kilometer. Onder het lopen ging het best goed. Ik hield een rustig tempo aan. Na afloop voelde ik toch mijn linkerkuit weer opspelen. Ik hoop dat het dusdanig binnen de perken blijft dat ik dinsdag mee kan trainen, desnoods met groep 4. Overigens valt het uittrekken van die kousen knap tegen, daar moet ik nog effe handig in worden. Ik neem aan dat andere leden van het T-team mij van nuttige tips kunnen voorzien.

Frans op koers

Ik probeer de verrichtingen van onze Frans via de website van de hardloopvierdaagse te volgen. Frans rent in apeldoorn e.o. 100 km. verdeeld in 6 etappes. Hij is nog in de race. na de 5e etappe van zondag, naar verluidt de zwaarste met 18,8 km. over heide bos en zelfs zandverstuivingen en dat over heuvels, eindigend in Hoog Buurlo. We kennen Frans als iemand die vaak de extremen opzoekt, wat te denken van de Jungfrau marathon of lopen in de Libische woestijn. Ik ben zeer benieuwd naar zijn ervaringen en hoop dat de laatste loodjes op maandag niet te zwaar zijn (21,1 km). Het is een kwestie van krachten verdelen en vooral 'heel' blijven. Daarbij moet je mentaal erg sterk zijn. Ook oud ciko-ér Ronald Moska was gestart, maar is nu uit de uitslagen verdwenen. Onduidelijk is waarom deze 'touch guy' is afgehaakt. Frans staat op een 27e plaats in het klassement en 3e in zijn leeftijdscategorie. Geweldig Frans, nog ff volhouden!