Lente in de lucht

Via afstandmeten.nl had ik gisteravond een route bepaald voor de zaterdagmorgengroep van ca. 23 km. Na het printen besefte ik dat het een erg zwaar traject zou worden, te zwaar voor sommige lopers. Overigens wel erg mooi. Snel bedacht ik twee alternatieven die ik met pen globaal zichtbaar maakte. De groep koos inderdaad voor een lichter alternatief. Ik was er niet ongelukkig mee. Met ons vijfen (Saïd, Marlies, Jeanette, Ursula) op pad. Plots zagen we een hek bij kasteel Rosendael open staan, dat altijd dicht zit. We roken onze kans en namen de route via de beroemde bedriegertjes. Helaas voor ons, aan de andere kant geen hek open, dus maar weer terug naar het openstaande hek. Dat begon goed. Gelukkig was het geen voorbode voor meer pech. Met een gestaag gangetje van 10 tot 10,5 k/u liepen we naar Rheden. Saïd verliet ons voor een extra lus. Grappig dat drie van de vier overgebleven lopers in Rheden hebben gewoond. Langs de IJssel terug naar Velp bleven we mooi in cadans met een groot vrachtschip (ijsel-aak)?. Een ooievaar had het nest bij de boerderij aan de Lathumseveerweg al bezet. De lente dient zich aan, ook de eerste narcissen lieten zich zien. Het werd trouwens nu duidelijk dat deze route niet minder lang zou worden dan de uitgerekende route van 23 km. Het werd zwaarder, mijn zweet voelde anders dan in het begin. Voor mij een teken van vetverbranding. Uiteindelijk bereikten we ciko na 23,5 km. (cal. verbruik ca. 1900; hartslag: 140 gem.).

Twijfels over marathon nemen toe

Tijdens de fartlek training sloeg de twijfel weer toe. Is het wel verstandig om dit voorjaar (Utrecht) een marathon te lopen? De pijn in mijn bovenbenen is duidelijk aanwezig. Ik ben nu een dag of tien na het bezoek aan de fysio niets vooruit gegaan. Op advies rek ik mijn benen als er even gelegenheid is (op de raarste plekken, liefst een beetje verborgen voor collega's). Het vele water komt me onderhand de neus uit en ik loop me een ongeluk naar de wc. Als het nou nog zou helpen? Misschien ben ik te ongeduldig. Feit is wel dat de marathondatum (Utrecht, 13 april) steeds dichterbij komt. Op deze manier durf ik de marathon niet aan, ben bang voor de schade die ik dan op ga lopen. Ik moet de tweede helft van dit jaar fit zijn om volop deel te kunnen nemen aan de opleiding looptrainer. Ook de Lidingoloppet (25 sept, 30 km) staat hoog op mijn verlanglijstje. Ik neem zo snel mogelijk de beslissing over deelname aan de marathon.

Pyramideloop op andere manier

Vanavond had ik de eer om de groep te trainen. Een pyramideloop moest het worden: 2-4-6-8-6-4-2 min. met p=2'. Hoe zou ik het aanpakken? Deze vraag spookte al een aantal dagen door mijn hoofd. De vorige keer dat ik deze training gaf, enkele weken geleden, koos ik voor één ronde. Een parcours tussen Moscowa en de Schelmsebrug. Ik wilde dit niet nog een keer, vind het zelf te saai om langere tijd hetzelfde rondje te lopen op de weg. Gelukkig kan ik nu zelf beslissen, dat voordeel heb je als trainer. De keuze viel op een grote duurloopronde met het aantal series versnellingen ingebouwd. Steeds versnellen tot een vooraf door mij aangegeven bekend punt en dan weer terug (bv Brasserie De Boerderij, zie foto). Voor mij erg intensief om te leiden. Met name de veiligheid is steeds een issue om in de gaten te houden. De groep had pech dat de langste versnelling van 8 minuten nu juist de Heemstralaan omhoog moest worden gelopen. Niet verzuren zal dan ook niet in alle gevallen zijn gelukt. Al met al pakte de aanpak van de training goed uit. De lopers lieten weten het een erg leuke training te vinden. Dat geeft voldoening!

Uitlopen vóór carnavalsoptocht

Het miezerde vanochtend. Toch had ik sterk de behoefte om een rondje te lopen. De benen even losgooien na de erg lange duurloop van gisteren. Dit tijdstip (9.45 u) is ideaal voor deze zondagmorgen. Ruim op tijd zou ik terug zijn om de carnavalstocht te gaan bekijken die binnen zo'n 200 meter van mijn huis start. Mijn jaarlijkse bijdrage aan het carnaval wordt zo beperkt tot ca. drie kwartier. Zo liep ik met stramme ietwat pijnlijke benen, samen met de hond (Sam) richting Rozendaal. Best warm was het eigenlijk. Ik kwam enkele hardlopers tegen, verder niemand. Heerlijk zo overdag, hoef ik morgenavond niet te lopen. De maandagavond is voor mij het moeilijkst en verdomd, het regent dan altijd. Nee, dit bevalt beter. Op de Monnikensteeg stelde de eerste praalwagens zich op. Ik denk altijd even terug aan de tijd dat ik wel volop carnaval vierde. Was best leuk eigenlijk, maar ik zie het nu niet meer zitten en bekijk het (zoals veel Arnhemmers) kritsch vanaf de zijlijn. Binnen het uur, na een kleine 10 km was ik weer thuis en kon ik aan de koffie.

Toch nog 30 km.

Ik liep niet lekker vandaag, althans niet zo goed als vorige week. Het begin ging goed, met een redelijk grote groep vertrokken we om 9.00 uur. De meerderheid wilde niet meer dan twee uur lopen. De 2 u 40 van het marathonschema kreeg alleen gehoor bij Tonny. Eerst maar eens 2 uur lopen, daarna zien we wel. Bij de brandtoren in de buurt kwamen we de groep van Joop (zonder Joop) tegen. Zij liepen terug, wij gingen nog even door de bossen in en de hei op. Saïd was al afgehaakt, zit in een periodiseerweek zij hij. Met een gangetje van gemiddeld 10,5 p/u vorderden we gestaag. Mijn benen lieten zich nog binnen het 1,5 goed voelen. Beide bovenbenen speelden op, shit! Later ging het weer beter, zeker over het fietspad aan de Apeldoornseweg. Erik Steneker roemde het tempo, hij liep uitstekend nadat hij lange tijd niet zo'n afstand had gelopen. Precies na 2 uur waren we terug (20,5 km.) Tonny en ik overlegde even wat te doen. We besloten samen nog een lusje te lopen. Ik was over mijn vermoeidheid heen. Samen liepen we vlot nog een ronde van zo'n 8 km rond het Openluchtmuseum. Tevreden liep ik thuis de tuin in. Toch zo'n 30 km gelopen vandaag in iets minder dan drie uur met een gemiddelde hartslag van 140. Hier krijg ik energie van!

Gordon is 'Recreant van het jaar 2008'

Vanavond kon ik de titel 'recreant van het jaar' overdragen. De keuze was gevallen op Gordon. Gordon geeft al vele jaren training aan groep 5 en is vaak aanwezig bij harloopwedstrijden. Hem kom de prijs toe. Hij mag nu de wisselbeker een jaar lang thuis op de schoorsteenmantel zetten. Gisteren is die nog even opgepoetst door mijn lieftallige echtgenote (uit eigen beweging..). Elk jaar zijn er meerderen die in aanmerking komen voor de titel, de keuze is moeilijk. Gordon stelde direct na de verkiezing dat hij de criteria meer openbaar wil maken en de groep wil betrekken bij de uiteindelijk keuze. We (de trainers) gaan het er nog over hebben. Overigens was Gordon wel blij met zijn uitverkiezing, benadrukte hij. Bij mij hangt de foto van recreant 2007 nog aan de muur als stille getuige.

Korte spieren

Vanmorgen om half acht trad ik het spiksplintenieuwe gezondheidscentrun Presikhaaf binnen. Even later kwam fysiotherapeut Bjorn me ophalen. Met enige spanning liep ik mee, door een zaal met allerlei bewegingsapparaten. Zou ik die ook moeten gebruiken? Na veel vragen van Bjorn en de uitleg van mij over dat pijnlijke bovenbeen, moest ik op de bank liggen. Bjorn voelde wel een iets dikkere spier dan normaal, echt pijnlijk was het niet. De zijkant van mijn been was wel behoorlijk gevoelig, was normaal bij lopers volgens de fysio. De diagnose: enige overbelasting zou kunnen. Klachten worden veroorzaakt door korte bovenbeenspieren. Advies: de bovenbenen regelmatig rekken. Voor de training alleen dynamisch rekken. Daar gaan we weer, nu weer iemand die het nut van statisch rekken voor de training ter discussie stelt. Je brengt daarmee onspanning in de spieren, terwijl je ze juist op spanning moet brengen. Enfin, ik ga me er voorlopig aan houden. O ja, ook veel meer water drinken om gifstoffen van koffie en thee af te voeren (bier en wijn gelukkig niets van gezegd). Het belangrijkste: ik mag gewoon blijven lopen en over drie weken mag ik terug komen!

Genietend in de zon

Koud was het toen ik de deur uit ging, ik denk nog zo'n 4 graden onder het vriespunt. Maar met drie bovenlagen is dat te doen. Op de parkeerplaats Valkenhuizen druppelden de lange afstand liefhebbers binnen. Met een aardig clubje (9 pers.) liepen we via de derdekerstdagroute, over de A50 naar de Eerbeekseweg. Hier gingen Saïd, Jan en Sjaak verder naar Loenermark, zij volgen (eigenwijs) een eigen schema en gingen voor drie uur. De overigen gingen mee over de hei, genietend van de zon onder een strak blauwe hemel. Soms een pad met gladde stukken door ijsvorming. De weergoden waren ons weer eens goed gezind op deze Valentijnsmorgen. Ik liep verrassend lekker. Ook de anderen liepen erg goed en kakelden er vrolijk op los. Tonny liep voor het eerst mee en begint te ontdekken dat de lange afstand zijn eigen wetten kent. Zij moet daar nog aan wennen, bekende ze. Op de heuvels van het Kerkepad kregen Marlies en Jan Albert het moeilijk, maar ook zij bleven tot het eind keurig bij de groep. Maar na de respectabele afstand van zo'n 24 km. in 2 uur en 20 min. mag je je ook minder fris voelen. Ik voelde me tot het eind super en liep nog vrolijk de laatste kilometer naar huis. De snelle 27,6 km van Apeldoorn en de rustige periode daarna heeft me goed gedaan. Nu maar hopen dat de bovenbeenblessure (daar is tie weer) niet al te veel roet in het eten gaat gooien.

Toch naar fysiotherapeut

Mijn bovenbeenspier(en) van mijn rechterbeen zijn me al een tijd tot last. Voelde ik eerst alleen pijn onder het lopen, nu ook al overdag als ik gewoon wandel. Ik heb geleerd dat je dan al laat bent met ingrijpen en het chronisch is of dreigt te worden. Deze week voelde ik het weer tijdens de heuveltraining van dinsdag en de tempoduurloop over de Emmapyramide gisteren. Afgelopen maandag had ik nog wel een extra rustdag genomen. Om het voorjaar tot een succesvolle hardloopperiode te maken, kan ik het nu niet langer uitstellen om professionele hulp in te roepen. De afspraak met de fysio (dinsdag) is gemaakt, bij dezelfde praktijk waar Jan zo'n fantastische sjarretel kreeg aangemeten. Ik ben benieuwd wat de diagnose is. O Ja.. , morgen gewoon de lange zaterdagduurloop doen!

Lopen op bier

Na gisteren een aantal biertjes te hebben genuttigd op de erg gezellige verjaardagsparty van SARA Grace begon het serieuzere werk. Het komt goed uit dat dit de 'periodiseerweek' is volgens het marathonschema, het hoeft nu allemaal niet zo ver, lang en hard. Ik nam vanmorgen rustig de tijd en zag de regen langzaam minder worden. Rond 12 uur trok ik er op uit. Het bekende bos in bij het hek aan de schelmseweg net achter de A12. Mijn rechter bovenbeen voelde direct niet goed, speelde weer eens op. Ik besloot het te negeren en lekker mijn ronde te maken. De ondergrond erg drassig, een beetje mistroostig was het wel. Ik verwachte ieder moment een zwijn of een hert, maar dat ging niet door. Over het pad dat als onderdeel dient van ons (zomer)testrondje hadden de heren houthakkers (zijn vast geen dames) een aantal bomen dwars over het pad laten vallen. En opruimen, ....ho maar. Moest ik twee keer mijn weg zoeken door de heiplanten om de bomen heen. En het pad was al zwaar genoeg door de vele regen. Inmiddels werd ik ook weer flink nat. Bier blijkt een redelijk goede brandstof te zijn om te lopen, als de alcohol tenminste verwerkt is. Na 12.5 km. kwam ik drijfnat thuis.

Foto's midwintermarathon

Asselronde, 27,6 km
Ton: 1.55.34; Hubert: 2.06.21;
Peter 2.08.13; Wim: 2.08.19;
Gordon: 2.22.19

Midwintermarathon (2)

Ik had er best zin in vanmorgen. Ondanks de kou, ik had me er op gekleed. Met muts en handschoenen was het best te doen. Ook een extra tight als onderbroek tot bijna op de knieën moest extra warmte brengen. bijna onherkenbaar stond ik aan de start. het doel was gemiddeld 12,5 p/u lopen. Het eerste gedeelte door het prachtige buitengebied van het deftige A'doorn ging als een trein. De wind vaak in de rug, het zonnetje scheen nog. Ciko lopers Hubert en Peter bleven in de buurt. Ik liep vrij makkelijk, 13 p/u gemiddeld. Had alleen veel last van de korte tight onder de lange Hij schuurde nogal langs een plek waar je dit liever niet hebt, maar kon het ff niet oplossen. Na 16 km werd het zwaar, de wind ging parten spelen. Ijskoud en hard blies hij mijn tempo flink terug. Ik probeerde aan te klampen bij een groepje, maar ben daar niet goed in. te vaak kwam ik alleen te zitten. De gel die ik innam viel ook al niet goed. Op ca. 20 km. ging het beter, meer beschut en dalend naar Apeldoorn kon ik het oude tempo weer oppakken. Eindelijk... de finish, ik klokte 2.08.19 (12,9 km/u, hartslag 153 bpm). In 2007 liep ik 2.14.14. Zeer tevreden nam ik de medaille in ontvangst. Ton had een ongelooflijke 1.55 gelopen. Onze gedachten gingen uit naar Edwin die de hele marathon liep. We gokten op een tijd tussen de 3.30 en 3.40. We hebben hem niet eens zien finishen na een formidabel PR van 3.22. Conclusie: een echte wintermarathon met geweldige ciko-prestaties!