Normaal gesproken hoef je bij niet aan te komen met spelletjes. Niet met bordspellen en ook niet met gelikte digitale games. Heel soms laat ik me meeslepen in een spelletje kaarten of triviant. Ik moet bekennen dat ik het dan eigenlijk ook wel weer leuk vind. Ik maak een uitzondering voor hardlopen. Met groep 5 doen we geregeld een fartlektraining of iets wat er op lijkt, maar in ieder geval heeft het een bepaalde spelvorm in zich. Zo ook dinsdagavond. Eerst in een rij met een man of acht rustig lopen en de achterste man/vrouw sprint slalommend (is dit een goed nederlands woord?) tussen de anderen naar voren. En dat zo'n twee kilometer lang. Het basistempo van de niet sprintende groep gaat ongemerkt omhoog, dus het wordt steeds zwaarder. Na dit onderdeel met een partner een drietal ronden afleggen, beiden in tegenovergestelde richting. De één begint rustig, de ander snel. Als je elkaar tegenkomt, wisselt het tempo. Ik liep samen met Ton en we kwamen exact op het beginpunt uit, hetgeen betekent dat we hetzelfde tempo liepen. Koen en Michel bleven ons voor, maar zij zijn ook wel van een dusdanig niveau, dat ik me daar niet mee wil meten. Het was een geslaagde trainingsavond. Door de spelvormen loop je ongemerkt goed te trainen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten