Vandaag geen bedriegertjesloop voor mij. Graag had ik op een steenworp afstand van mijn huis in het mondaine Rozendaal meegedaan aan de jaarlijkse bedriegertjescross. Ik zou hebben gekozen voor de 11 km, een afstand die beter bij me past dan 6 km. Op zo'n korte afstand heb ik de neiging om gelijk te gaan sprinten. Dat hou ik niet lang vol. Maar het hele feest ging niet door en dat heeft een hele goed reden. Er zijn namelijk toch nog belangrijker dingen in het leven van een hardloper, al is dat soms moeilijk te begrijpen. Mijn dochter ligt in het ziekenhuis, omdat ze gisteren geopereerd is aan haar kaken en kin. Overigens een geplande operatie die goed is gelukt volgens de arts. Vanzelfsprekend gaat mijn aandacht naar haar uit en moet ik het lopen laten gaan. Maar ik kan niet ontkennen dat ik in het ziekenuis mijn gedachten af liet dwalen naar de bedriegertjesloop en dan met name naar mijn ciko-maten die zich op het zware terrein ongetwijfeld het snot voor de ogen lopen. Ik ben benieuwd naar hun prestaties en uiteraard zal ik in september bij de Rozendaalse veldloop aan de start staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten