Ploeteren

De avond begon met slecht nieuws. Jan es-em-es-te dat hij met klussen een blauwe teen had opgelopen en niet ging hardlopen. Jan, kijk toch eens uit en laat die moeilijke dingen aan anderen over. Dan de training. Volgens de 'Van Dale' staat het onovergankelijk werkwoord 'ploeteren' voor: 1. met moeite waden en 2. hard werken. Ik wist op voorhand niet dat deze betekenissen van de titel van dit bericht, zo treffend waren voor de training van vanavond. In verband met de 'oranjegekte'(onze jongens moesten om 20.45 een nog vrijwel onbeduidend potje ballen tegen huilebalk Mutu en de zijnen), werd de training ingekort, maar wel extra zwaar gemaakt. Althans zo voelde ik het. Maarten nam ons mee naar park Klarenbeek al waar we na het gebruikelijke rekken en oefenen in loopbewegingen, de training afwerkten. Lekker dicht bij huis, dus straks om acht uur bijtijds terug. De kern van de training bestond uit het rennen van rondjes of vierkantjes (vorm is minder van belang) om en tussen weiden met aandachtig kijkende, soms ook enthousiast mee huppelende paarden (Jolanda en Arlette hebben wat gemist). Omdat het alleen maar heuvels zijn die je op deze prachtige (op het buitenland lijkende) locatie tegen komt, werd het behoorlijk zwaar.
Het speelde ook mee dat het toch maar een 'korte' training was, dus extra hard er tegenaan. Mijn hartslagmeter had ik gelukkig niet om, anders had ik me waarschijnlijk zorgen moeten maken. Om acht uur zat het er op en spoedden we ons met een aantal hardlopers naar de douches en vervolgens naar Joop zijn domein in Velp. Onder het genot van een biertje en wat nootjes (zo hoort het tenslotte) met zijn allen naar het voetballen gekeken. Gelukkig kon de teen van Jan deze bijeenkomst wel aan. Het begint gewoon te worden dat Holland makkelijk wint, dus de 2-0 (Huntelaar en Van Persie) tegen de Roemenen was geen verrassing meer. Joop: leuke tent, goed georganiseerd!