Midwintermarathon (1)

Het wordt echt koud zondag tijdens de midwintermarathon. Maximale temparatuur rond het vriespunt, ijzige vrij harde oostenwind en misschien wat sneeuw. Ga er maar aan staan. Met name de wind heb ik het niet op, maar ik moet er geen obsessie van maken. Twee jaar geleden liep ik de Asselronde (27,6 km) in 2 uur 14 min. Nu schijnt het 27,5 km te zijn, is het parcours aangepast? De tijd van 2007 is ook de tijd die ik nu ongeveer wil lopen. Een tempo van 12,5 per uur moet ik redelijk makkelijk kunnen lopen, maar de afstand is indrukwekkend. Ik voel me in ieder geval goed, heb deze week lekker relaxt getraind. Jammer is dat er afvallers zijn. Jan heeft last van zijn kuiten en durft het niet aan. Sjaak twijfelt ook, voelt zich niet lekker. Wat gaat Edwin doen? Gaat hij inderdaad voor de hele marathon? Ik ben benieuwd, we zullen het zien morgen!

Testronde steeds sneller

Het was weer tijd voor de testronde van groep5, de wintereditie. Ik beperkte me als trainer in de begeleiding van de grote groep (21 pers.) en het doorgeven van de eindtijden. Aan zelf trainen kom je dan minder toe. Het grootste deel van de groep stort zich met volle overgave in de testronde van 3,65 km (zie rode lijn op foto). Na het 'startschot' te hebben gegeven, ren ik via een kortere weg naar de finish boven aan de Moslaan. Ik arriveer ruim op tijd om Coen als eerste af te klokken in een parcoursrecord van 13,44 min. Ook Ton slaagt er in als tweede persoon in de historie van deze route onder de 14 minuten te lopen (13,51 min.). Er was in de vorige (2) edities nooit sneller gelopen dan 14,27 min. De lat is weer hoger gelegd.

Nieuwe schoenen in gebruik

Dit merk heb ik nog nooit gehad, hoewel ik een merk-hopper ben. Saucony was in mijn ogen altijd bestemd voor zwaardere lopers met brede voeten. In die categorie zit ik niet. Totdat ik sinds zeker 12 jaar mijn schoenen weer eens kocht bij Run@Day. Uit de videobeelden en de analyse blijken deze schoenen voor mij geknipt te zijn. Zoals altijd een fors correctieblok er in tegen overpronatie. En ook een maatje groter dan de vorige. De EU maat is 46, mijn normale schoenmaat is 43. Ik snap nooit waarom er zo'n groot verschil in zit. Maandagavond hebben ze de vuurdoop gehad, een RDL met Jan van zo'n 10 km. FF wennen, de pasvorm is anders dan mijn oude Mizuno's. De nog niet gesleten demping is heerlijk. Ben benieuwd hoe ze op langere termijn bevallen?

Verandering van spijs...

Nu de duurlopen langer mogen worden is het zaak om het interessant te houden. Ik had eens een ander parcours bedacht. Zeer afwisselend landschap, uiterwaarden en bos. Met een zeer bescheiden groepje (kwa aantal, 4 pers.) liepen we eerst door Velp. Frans fungeerde als gids en liet de straat zien waar hij woont. Door naar kasteel Biljoen (is inmiddels te bezichtigen, grijp je kans) en verder langs de IJssel naar Rheden. Voor mij bekend terrein, ik heb er 9 jaar gewoond. Het begon zwaarder te worden. De heuvels van de Veluwezoom lagen nog voor ons. Via manege Midden Heuven (ons peerd staat daar tijdelijk) en de schaapskooi terug naar Velp. De benen lieten zich meer en meer voelen. Sjaak had het moeilijk, maar had de dag ervoor ook nog 18 km gelopen. Onze natuurlijke tempo lag op het vlakke op 11 km. per uur. Uiteindelijk liepen we een gemiddelde van 10,5 km p/u. Thuis klokte ik 24 km., in 2 uur 15 min. (hartslag gem. 136, cal. 1876). De voorbereiding voor een marathon komt serieus op gang.

Interval op zwaar parcours

Hans neemt ons (groep 5) mee naar de wijk Craneveld. Het is hier flink heuvelachtig, maar geschikt voor de 4 * 1600 meter die vandaag (dinsdag) op het programma staat. Voor mijn gevoel is de voorbereiding voor de marathon deze week echt begonnen. Kan ik de extra trainingen en grote afstanden aan? Ik twijfel, heb de laatste tijd best last van pijntjes. Ik zou eigenlijk krachtraining moeten doen. Als ik Edwin zie lopen die over 10 dagen de midwintermarathon loopt, denk ik: 'Jesus, wat een kracht straalt hij uit' Gaat dat ook met mij gebeuren in de aanloop naar de 42,2 km? Deze intervaltraining verliep goed, ik liep in de subtop. Mijn hartslag zat in de rondes iets boven de 170 BPM. Tegen de verzuring aan, maar dat komt vooral door de te bedwingen heuvels. Mijn tijd per ronde steeds net onder de 7 minuten (bijna 14k/u). Ton was een klasse apart, vormde in de laatste ronde in zijn eentje de top. hij wordt steeds sterker en onstijgt het niveau van groep 5. Ik ben erg benieuwd naar zijn (eerste) marathon.

Eenzame maandagavondtraining

Ik ben begonnen met 4 x trainen per week (ipv 3 keer). Dit alles om me voor te bereiden op een marathon in april (Utrecht?). Maandagavond in mijn uppie lopen vind ik het moeilijkst. Donker somber weer in deze wintermaanden. Ook nog eens op de meest deprimerende dag van het jaar volgens een Engelse deskundige. Toen ik een flinke regenbui op mijn kop kreeg en de wind stevig aanwakkerde kon ik me er van alles bij voorstellen. Ik vind het echt een nadeel om voor een voorjaarsmarathon te trainen, geef mij de zomermaanden maar. Wel is het zo dat na de zelfkastijding er een moment van gelukzaligheid aanbreekt. De warme douche is heerlijk, net als het daarna neerploffen in een luie stoel, genietend van een lekker (maar gezond) hapje en en drankje (eerst koffie, daarna meestal wijn). Dat houd me op de been.

Nog in herstelfase

Ik zit deze week in een herstelfase. Dinsdag tijdens een RDl en donderdag (3x 15 min. VDL) voelde ik de benen nog goed, vooral mijn zwakke plekken de linkerkuit en rechterbovenbeen. Zou krachttraining een oplossing zijn? Het is een herinnering aan Egmond waar ik in de verzuring heb gelopen. Er staat normaal gesproken ook twee weken herstel voor een halve marathon. Ik geloof ook dat dat zo is. Maar ik heb de tijd en de rust niet om lang heel rustig aan te doen of korte stukjes te lopen. Vandaag toch maar weer 2 uur op pad. De benen voelden redelijk vanmorgen, beter dan gisteren. De opkomst was goed, met liefst negen man /vrouw in de snellere groep. De groep van Joop moest zelfstandig op pad, Joop heeft een blessure (enkel?). Zijn groep (vandaag maar met zijn vieren) zijn goed genoeg gedrild om de weg te vinden. Onze groep zette koers naar de Rozendaalse bossen. Ik had de route gisteravond in mijn hoofd al gelopen. Ook Jan die 2,5 uur wilde lopen kon aan zijn trekken komen. Samen met Herma, Ton en René maakte hij een extra lusje. Ons groepje werd almaar kleiner, Ursula ging eerder richting Beukenlaan. Naarmate de tijd verstreek voelde de benen zwaarder aan, maar pijn aan kuit en bovenbeen bleef achterwege. Tevreden was ik na 20 km. net binnen de twee uur. Mijn hartslag 134 BPM en 1640 ca. verbrand. Ik mag vandaag weer lekker eten en drinken.

Egmond, de foto's

Met dank aan Moniek.

Nog even Egmond

Nog even Egmond. Deze editie stond in het teken van één van de beste lange afstandlopers die Nederland heeft gekend: Kamiel Maase. De houder van het nederlands record op de hele marathon eindigde als achtste in 1.07.46. Achter de winnaar, uiteraard een Keniaan, met de naam Wilson Kipsang (1.05.36) en verdienstelijk tweede Michel Buter (1.05.50). Deze Buter is nog jong en heeft nog een mooie hardlooptoekomst voor zich. Hopenlijk kan hij de leemte die Kamiel achter laat invullen.
Wij waren meer bezig met onze eigen prestaties en onderlinge concurrentie. Met GENZYME op het startnummer liepen we voor het bedrijf van Frans. De toeschouwers hadden soms wat moeite met die naam. Eentje zei: kijk: Genzyme, er loopt ook een Turk mee. En bedankt.. Over de geweldige prestatie van Edwin heb ik het al gehad (1.35.30) Maar Frans liet zich ook niet onbetuigd en klokte een fraaie 1.40.53. Jan (1.52.31) verloor ditmaal niet alleen van Saïd (1.41.57) maar ook van Moniek (1.52.29). Jan zal zeggen dat hij rustig aan heeft gedaan. Het Genzyme team endigde als 27e. Eerste was een team van de landmacht, genoeg tijd om te trainen dus. In de uitslagenlijst trof ik verder de tijd van ciko-loper René (1.42.43) en van oudgediende en ex ciko-lid Ronald Moska (1.54.12). Ronald gaat er niet op vooruit, maar is ongetwijfeld gelukkig in de liefde. Het was weer een dag om in te lijsten.

Winderige editie Egmond

Ploeteren was het door het zand, van Egmond aan Zee naar Bakkum. Vooraf was ik meer bezig geweest met de kou en de aan te trekken kleding. Het was niet echt koud vandaag, iets boven het vriespunt. Voelde bijna aan als lente na de ijsdagen van de afgelopen weken. Maar nu de wind als voornaamste tegenstander, sowieso heb ik altijd moeite met wind. Het eerste gedeelte op het strand was ook nog eens behoorlijk omgeploegd. Mijn tempo zakte op sommige stukken van 13 naar 11 km per uur. Wat is eigenlijk de ideale lijn op het strand? Moest wel gas terug nemen om in het 2e gedeelte nog wat over te hebben. Waar zou Edwin lopen? Vast ver voor mij. Tot mijn verbazing zat Edwin bij de opgang naar de duinen ineens achter me. Samen liepen we vlot door de duinen, ging heerlijk nu met de wind in de rug. Op de laatste duinhelling moest ik Edwin laten gaan, hij was ontketend, liep steeds verder bij me weg. Ik kreeg het steeds moeilijker, werd nog even geïnspireerd door een mooie dame in korte broek met opvallend bruine benen. Mijn kuit speelde nog even op, ik stond stil om te rekken. Verder was ik bezig om in ieder geval binnen de 1.40 te eindigen, dat ben ik aan mijn stand verplicht. Het lukte, met de eindtijd van 1.38.01 ben ik onder deze omstandigheden tevreden (22 sec. langzamer dan in 2008). Edwin stond me op te wachten, hij was geéindigd in 1.35, een PR in Egmond, geweldig!
Later meer over Egmond

Schaatsen als voorbereiding Egmond

Het zal wel niet slim zijn, maar ik heb genoten van het schaatsen. Samen met Ruben zocht ik de hollandse folklore op het ijs. En..gevonden, in Oenen (waar??) reden we een toertochtje mee, georganiseerd door de plaatslelijke voetbalclub. De VV Oenen spekt de verenigingskas. Koek en Zopie alom verkrijgbaar. Het plan was om 10 km te schaatsen. Het ging makkelijker dan gedacht en kwamen op 25 km. uit. Zeker voor Ruben een mooie prestatie. Met trotse gezichten namen we een vette medaille in ontvangst. Mijn benen voelen toch wat vermoeid, maar niet meer dan na een duurloop van pakweg 15 km. Mijn voeten zijn wat pijnlijk door de niet al te soepele schaatsen. Morgen wacht een nieuwe uitdaging. In de twee vorige edities van de Egmond halve marathon die ik mee heb gedaan was het zacht weer. Nu wordt het anders, temperatuur rond het vriespunt en een pittige zuidenwind. Voordeel is dat we redelijk voorin kunnen starten, Frans heeft businesskaarten over. Vorig jaar liep ik 1.37.39 (13 k/u), toen bijna een PR. Later in het najaar verpletterde ik mijn PR met bijna 5 minuten tot 1.32.52 (13,7 k/u), maar dat was een vlak parcours. Ik ben niet van plan om tot het gaatje te gaan, wil proberen onstpannen en lekker te lopen. Een tijd onder de 1.40 is wel een must, ik ben tenslotte niet geblesseerd.

Genieten in winterse omstandigheden

Zeldzame winterse omstandigheden. Aan het begin van de training vroor het 7 graden. Dit en vooral de gladde wegen door de sneeuw maken het onmogelijk om het trainingsprogramma (2 x 25 min. VDL) af te werken. Maarten koos voor een duurloop, zo'n beetje het enige wat je onder deze omstandigheden relatief veilig kan doen. De route was mooi, door het bos waar de Derdekerstdagloop ook begint, althans de halve marathon. Ik waande me op wintersport. De witte sneeuwpaden en de maan maakten alles goed zichtbaar. Op sommige plekken was het door de glinsterende vorst (glinsterende diamanten volgens Ton) sprookjesachtig mooi. Op zulke momenten is het gewoon genieten en komt de prestatie op de tweede plaats. Koud heb ik het niet gehad, begon zelfs te zweten na een versnelling. De benen bleven wel koud, ondanks mijn dubbele broek. En ook mijn vingers moest ik tot vuisten ballen in de handschoenen om ze enigzins warm te krijgen. Een paar ouderwetse wanten zouden uitkomst bieden. Na ruim 10 km. gedraafd te hebben stortten we ons op de champagne en krentenbrood, een ciko-traditie tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst. De voorzitter toonde verdergaande ambitie met het oprichten van een businessclub (niet dringen!) en wil hofleverancier worden van atleten voor de volgende olympische spelen. Ik twijfel aan het waarheidsgehalte van deze ambities, het zou toch niet humoristisch bedoeld zijn? in dat geval hebben we een uitstekende cabaretier in de gelederen. Ik geef hem het voordeel van de twijfel en wacht rustig af!

Rustige en snelle duurloop

'Min 7', vertelde Saïd die een temperatuurmeter in zijn auto heeft. Ik had me er op gekleed, twee shirts en een jasje, dubbele handschoenen en twee broeken om het 'zaakje' warm te houden. En met succes, ik heb het niet koud gehad, maar ook niet overdreven warm. Zoals gebruikelijk liepen we het eerste stuk met zijn allen samen op. Een heel stuk volgend van de Derdekerstdag-loop. Met het plan om in ieder geval een stuk heide mee te pakken, want dat lag er zo mooi bij met de vorst. Na zo'n 10,5 km vonden de toekomstige marathongangers Saïd, René en ikzelf het welletjes. We gingen er vandoor aan het begin van de Eerbeekseweg om een extra lus over de hei te lopen en wellicht later weer aan te sluiten bij Joop en de rest. Ursula en Moniek bleven bij Joop, durfden het niet goed aan. En het ging hard, René en zeker Saïd hadden er zin in. Van RDL was nu geen sprake meer. De extra feestdagen calorieën moesten er schijnbaar aan geloven. Met een tempo van boven de twaalf en regelmatig boven de dertien per uur snelden we gedrieën over de heide en terug over het Kerkepad, een prachtige toeristische route. Ook op de Schelmseweg richting de verkeerslichten en viaduct werd het tempo nog hoog gehouden, alvorens we na 22,7 km. het Ciko-clubhuis bereikten. Joop en de groep arriveerden bijna tien minuten later. We hadden duidelijk ons best gedaan, een prima generale voor de halve van Egmond volgende week.