Nadat ik gistermiddag nog 8 km. over mulle ruiterpaarden had geploeterd kon ik er vanmorgen weer stevig tegenaan. De laatste lange duurloop voor de HAN-KAN. Bart kwam ook voor de laatste test, hij loopt volgende week de hele marathon. Volgens mij zit het wel goed met zijn conditie. Regelmatig steeg het tempo, ook door zijn toedoen, naar 12 - 12,5 km/u. Nieuwkomer Lauke liep ook prima. Toen deze frele jongedame vertelde dat ze hardlopend al eens de Kilamanjaro had bedwongen, dwong dat respect bij me af. Ook nu liet ze blijken zo'n lang, zwaar parcours goed aan te kunnen. Want makkelijk heb ik het niet gemaakt, de onvermijdelijke heuvels en de door de droogte zanderige ondergrond zorgden voor een energieverslindend rondje. Tot mijn genoegen liep mijn Han-Kan maatje Ursula erg goed, ook zij dreef het tempo af en toe op. Jan houdt daar over het algemeen niet van, maar vandaag liep hij toch wat harder dan gebruikelijk. Je voelt dat de Han-Kan niet ver meer is, diegenen die meedoen zijn zich aan het testen. Ik liep lekker, pakte de snellere tempo's mee en naarmate de afstand groter werd, ging ik lekkerder lopen; een goed teken. Precies na 21,1 km. waren we terug (gem. hartslag 139 bpm). Ursula gaf me het startnummer voor volgende week, om maar mee aan te geven waar de aandacht op gevestigd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten