Prestatiedrang en pijnlijke kuit

Ik wijt het aan de fanatieke manier van lopen de afgelopen keren. Nu zit ik (weer) opgescheept met een pijnlijke linkerkuit.. shit!! Zaterdag moest ik de lange duurloop aan me voorbij laten gaan. Dus zondagmorgen aan de bak. Het was schitterend weer en ik had er zin in om het mezelf moeilijk te maken. De pijnlijke spieren van het klussen zouden door de andere manier van je lichaam pijnigen verbeteren, was mijn gedachte. Misschien een rare gedachte. Feit was dat ik het zwaar had onderweg. Ik koos voor een ronde naar Velp, dan klimmend richting Posbank en via de brandtoren terug. De warmte maakte het extra pittig. Door de heide ploeterend had ik het na zo'n 13 km. gehad. Ik had de brandtoren net in zicht en moest via het Kerkepad nog terug. Mijn linkerkuit liet zich al voelen, maar ik besloot (na wat rekken) er verder niet op te letten.  Op karakter vervolgde ik mijn weg (welke keus had ik trouwens?). De Garmin registreerde 21 km. toen ik uitgeput thuis kwam. Vervolgens kon ik thuis weer fijn meehelpen met opruimen en schoonmaken. Dus niet geheel uitgerust begon ik dinsdag aan het groep5 programma, 5 x 1000 meter op 5 km. tempo. Ook hier vloog ik weer fanatiek in. De eerste ronde is per definitie mijn slechtste, ik ben dan nog niet warm. De volgende rondes gingen al beter, maar ...weer die k-kuit die opspeelde. Weer maakte ik de training gewoon af. Ik twijfel nog of ik donderdag wel ga trainen.