Pittige training, maar wel lekker

Twee keer 25 min VDL stond er op het trainingschema. Het zou gebeuren op een parcours met de Emma-pyramide daarin opgenomen. Gordon herinnerde zich dat we de week ervoor al zo'n soort training hadden gedaan op de Emma-pyramide. Voor deze training zetten we daarom koers naar de Kemperbergerweg. Onderweg naar het startpunt merkte ik al dat ik me te warm had aangekleed. Een katoenen t-shirt en een dikker shirt met lange mouwen, is te veel van het goede. O ja, ook nog een geel hesje er over heen. Vooral dat katoenen shirt was niet slim, bovendien al lang achterhaald als functionele hardloopkleding. Nou ja, dan maar flink zweten dacht ik bij mezelf. De heenweg ging verbazingwekkend rustig, een echte VDL snelheid, gemiddeld onder de 12 km/u. We kunnen het dus wel. Kees ging ongelukkig onderuit (ondanks zijn spiksplinternieuwe NIKE hardlooponderbroek) en besloot op eigen houtje, maar in het prettige gezelschap van Ursula terug te lopen. Ook ik verzwikte (licht) mijn enkel. Gelukkig viel de schade voor ons beiden achteraf mee. Tot mijn verbazing kwamen we in 25 minuten toch nog halverwege de Koningsweg (ca. 4,8 km). De terugweg mocht sneller, één keer VDL was wel weer genoeg. Ik koos voor de groep die ca. 600 meter (drie minuten) moest goedmaken op de eerste groep, die dezelfde snelheid als heen aan zou houden. We slaagden in de opdracht, liepen de langere afstand in ongeveer dezelfde tijd als heen. Onze snelheid lag nu boven de 13 km/u. Op de laatste heuvel viel ons groepje wat uit elkaar, met name door een ontketende Tonny. Na het uitlopen bleek dat we 17,7 km. hadden afgelegd. Het was een pittige training en zo voelde het ook (maar wel lekker)!