Toch naar de training

De zin ontbrak vanavond om te gaan trainen. Ik was moe, voelde mijn iets gezwikte enkel nog, het verkeer schoot weer eens niet op, zodat ik bedacht welke smoes ik voor mezelf kon verzinnen om thuis te blijven. Het vooruitzicht om met de benen op de bank een avondje uefa-cup te beleven was een aantrekkelijke gedachte. Toch raapte ik de moed bijeen. Het slechte gevoel dat later op de avond ongetwijfeld zou komen, trok me over de streep. Dus het gebruikelijke ritueel: snel eten (binnen 10 minuten, gezellig voor de anderen), hardloopkleding aan (wat zal ik nu weer eens aan doen?), tas inpakken met kleding en douchespullen (heb ik alles?), portemonnee en telefoon in de zak, fiets uit de schuur en naar boven fietsen. Dit alles binnen een half uur. Heerlijk is het dan als ik aan het lopen ben, de stress valt van me af, het hoofd wordt leeg gemaakt door de andere energie die het lichaam moet aanwenden. De RDL ging naar Oosterbeek en terug. Ik had besloten om me rustig te houden na de pittige training van dinsdag. Het lukte bijna, twee versnellingen deed ik mee. De laatste versnelling heuvel op naar 'De Steenen Tafel' ging hard. In de wetenschap dat je bijna terug bent vind ik dat een ideale plek om alles te geven. Met Jan Keemink ging ik de strijd aan: onbeslist. Ik moest van Manon horen dat we 13,8 km. hadden gelopen, mijn eigen Garmin had ik niet opgeladen. Toch goed dat ik ben gegaan!