De verwachtingen waren hoog gespannen, zeker bij mij. Dat het mijn beste tijd op de halve marathon zou moeten worden, daar was ik al langer van overtuigd. Het belegen (11 jaar oude) record van 1.37.30 moest er gewoon aan. Ik had me zelf nog behoorlijk druk opgelegd om zo dicht mogelijk de 1.30 te benaderen. Wat zou er mogelijk zijn in Amsterdam? De start verliep gladjes. Samen met Edwin en Ton in startvak 1. Edwin en ik vormden een klein treintje, die eerste kilometers. We hadden afgesproken zo lang mogelijk bij elkaar te blijven. Na een kilometer of vier ineens kabaal achter me, Edwin lag op de grond. Gestruikeld over een hele vervelende verkeersdrempel. Er brak (figuurlijk) iets bij Ed, hij kon me niet meer volgen. Tot een kilometer of 12 kon ik mijn tempo op ca. 14 km/u gemiddeld houden, maar ik voelde langzaam de krachten wegvloeien. Ik wist toen al dat het geen 1.30 zou worden. Dan maar het alternatief van 1.32. Ik beet op mijn tanden om niet verder terug te zakken in snelheid. Richting het centrum speelde de tegenwind me parten. Ik verlangde naar het Vondelpark, wetende dat je er dan bijna bent. Waar blijft dat verdomde park, het schoot niet op. Brandende voetzolen. E
indelijk, daar was het
, nu kon ik de focus verleggen naar het eindpunt. Ik gaf nog eens alles, meende in de laatste bocht nog de aanmoedingen te horen van Jan de Jonge (marathon in 3.22) en zette in het stadion aan
voor een eindspurt. De kunststof baan voelde heerlijk zacht aan en mijn klok stond stil op 1.32.52 (13,7 km/u). Erg tevreden over mijn PR wachtte ik op de rest van de ciko-maatjes. Ton was er al (1.28.38, PR). Frans zou rustig aan doen maar liep heel makkelijk naar 1.37.39. Edwin kwam (met kapotte knieën) binnen in 1.38.11. Achter alkaar stroomden ze nu binnen en het regende pr's: Jan en Ursula: beiden 1.42.51, hoe krijgen ze het voor elkaar? Herma er vlak achter (1.43.48). Saïd sloot onze rij in een zeer verdienstelijke 1.44.18. Na nog even genoten te hebben van het (laatste??) ING-arrangement (de injectie met 10 miljard van de landelijk meest bekende filantroop Wouter Bos was nog niet bekend) keerden we (met veel gehannes) met het openbaar vervoer tevreden huiswaarts.
De verwachtingen waren hoog gespannen, zeker bij mij. Dat het mijn beste tijd op de halve marathon zou moeten worden, daar was ik al langer van overtuigd. Het belegen (11 jaar oude) record van 1.37.30 moest er gewoon aan. Ik had me zelf nog behoorlijk druk opgelegd om zo dicht mogelijk de 1.30 te benaderen. Wat zou er mogelijk zijn in Amsterdam? De start verliep gladjes. Samen met Edwin en Ton in startvak 1. Edwin en ik vormden een klein treintje, die eerste kilometers. We hadden afgesproken zo lang mogelijk bij elkaar te blijven. Na een kilometer of vier ineens kabaal achter me, Edwin lag op de grond. Gestruikeld over een hele vervelende verkeersdrempel. Er brak (figuurlijk) iets bij Ed, hij kon me niet meer volgen. Tot een kilometer of 12 kon ik mijn tempo op ca. 14 km/u gemiddeld houden, maar ik voelde langzaam de krachten wegvloeien. Ik wist toen al dat het geen 1.30 zou worden. Dan maar het alternatief van 1.32. Ik beet op mijn tanden om niet verder terug te zakken in snelheid. Richting het centrum speelde de tegenwind me parten. Ik verlangde naar het Vondelpark, wetende dat je er dan bijna bent. Waar blijft dat verdomde park, het schoot niet op. Brandende voetzolen. Eindelijk, daar was het, nu kon ik de focus verleggen naar het eindpunt. Ik gaf nog eens alles, meende in de laatste bocht nog de aanmoedingen te horen van Jan de Jonge (marathon in 3.22) en zette in het stadion aan 
voor een eindspurt. De kunststof baan voelde heerlijk zacht aan en mijn klok stond stil op 1.32.52 (13,7 km/u). Erg tevreden over mijn PR wachtte ik op de rest van de ciko-maatjes. Ton was er al (1.28.38, PR). Frans zou rustig aan doen maar liep heel makkelijk naar 1.37.39. Edwin kwam (met kapotte knieën) binnen in 1.38.11. Achter alkaar stroomden ze nu binnen en het regende pr's: Jan en Ursula: beiden 1.42.51, hoe krijgen ze het voor elkaar? Herma er vlak achter (1.43.48). Saïd sloot onze rij in een zeer verdienstelijke 1.44.18. Na nog even genoten te hebben van het (laatste??) ING-arrangement (de injectie met 10 miljard van de landelijk meest bekende filantroop Wouter Bos was nog niet bekend) keerden we (met veel gehannes) met het openbaar vervoer tevreden huiswaarts.
1 opmerking:
Hey Wim,
Grappig om de verhaaltjes van jou te lezen. Het verslag van de wedstrijd de goede inschatting van jou dat ik inderdaad onder de 1.30 zou lopen. Vorig jaar in het Hosterpark heb ik ook een halve marahton gelopen toen in 1.44,46 of zoiets net onder de 1.45 wat toen mijn doel was.
Ook de twijfel is herkenbaar wat kan ik en kan ik het echt.
Groetjes Ton
Een reactie posten