De Airborne wandeltocht, ik loop al mee vanaf jeugdige leeftijd. Eerst met familie en sportclubs. Later met vrienden, Jolanda en onze kinderen. Vandaag heb ik de 26e medaille opgehaald, Ruben de 10e. Samen vanmorgen op pad naar Oosterbeek om 15 km. te lopen. Het is zeker niet alleen het wandelen dat aantrekkingskracht op mij heeft. Sterker nog, ik ben er helemaal niet zo'n fan van. Het duurt me te lang en krijg altijd spierpijn. Ik loop liever 15 km. hard. Maar het is vooral de historie die er aan kleeft. Het bijzondere verhaal van de 'Slag om Arnhem' in september 1944. Ik woon mijn leven lang in deze regio en vind deze geschiedenis vooral fascinerend, omdat het zich allemaal op herkenbaar terrein heeft afgespeeld. Iets wat dicht bij gebeurt, raakt je het meest. Dikwijls gaan we tijdens de tocht even kijken naar de oorlogsgraven.
Steeds verbaast het me dan weer dat er rijen militairen liggen (vooral engelsen en polen) van amper 19 jaar. Indrukwekkend! Ik denk dan terug aan de tijd toen ik zelf 19 was en in militaire dienst zat. Ik zou er niet aan moeten denken om in den vreemden oorlog te moeten gaan voeren. Wat zou ik bang geweest zijn. Ik kan dan wel een ouderwetse sentimentele zeur zijn, maar zo'n wandeltocht is een belangrijk evenement om voort te zetten. Sport brengt mensen bij elkaar, 30.000 op een kluitje en er valt geen onvertogen woord. Het lopen ging lekker, samen gestart met Herma en Hilde (10km.) en Ursula met Thijs (25 km.). Op het 15 km traject een straf tempo aangehouden. Ruben deed het prima. Langs de herkenbare plekken van de Stuwwalloop, de Italiaanseweg en het Dunoplateau. En ingehaald met bloemen van Jolanda. Wat wil je nog meer!
De Airborne wandeltocht, ik loop al mee vanaf jeugdige leeftijd. Eerst met familie en sportclubs. Later met vrienden, Jolanda en onze kinderen. Vandaag heb ik de 26e medaille opgehaald, Ruben de 10e. Samen vanmorgen op pad naar Oosterbeek om 15 km. te lopen. Het is zeker niet alleen het wandelen dat aantrekkingskracht op mij heeft. Sterker nog, ik ben er helemaal niet zo'n fan van. Het duurt me te lang en krijg altijd spierpijn. Ik loop liever 15 km. hard. Maar het is vooral de historie die er aan kleeft. Het bijzondere verhaal van de 'Slag om Arnhem' in september 1944. Ik woon mijn leven lang in deze regio en vind deze geschiedenis vooral fascinerend, omdat het zich allemaal op herkenbaar terrein heeft afgespeeld. Iets wat dicht bij gebeurt, raakt je het meest. Dikwijls gaan we tijdens de tocht even kijken naar de oorlogsgraven. 
Steeds verbaast het me dan weer dat er rijen militairen liggen (vooral engelsen en polen) van amper 19 jaar. Indrukwekkend! Ik denk dan terug aan de tijd toen ik zelf 19 was en in militaire dienst zat. Ik zou er niet aan moeten denken om in den vreemden oorlog te moeten gaan voeren. Wat zou ik bang geweest zijn. Ik kan dan wel een ouderwetse sentimentele zeur zijn, maar zo'n wandeltocht is een belangrijk evenement om voort te zetten. Sport brengt mensen bij elkaar, 30.000 op een kluitje en er valt geen onvertogen woord. Het lopen ging lekker, samen gestart met Herma en Hilde (10km.) en Ursula met Thijs (25 km.). Op het 15 km traject een straf tempo aangehouden. Ruben deed het prima. Langs de herkenbare plekken van de Stuwwalloop, de Italiaanseweg en het Dunoplateau. En ingehaald met bloemen van Jolanda. Wat wil je nog meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten